Κλείσε τη μουσική, θα πουντιάσουμε
Νιώθει ασφαλής στην τοποθεσία "νέα μέτρα για την Πρωτοχρονιά"
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Υπάρχει μια γνωστή ρήση, που λέει ότι όταν κανείς από τους εμπλεκόμενους δεν είναι ιδιαίτερα χαρούμενος, αυτό σημαίνει ότι η συμφωνία ήταν δίκαιη. Επιτεύχθηκε ένας συμβιβασμός που αφήνει και τις δύο πλευρές εξίσου δυσαρεστημένες, άρα κανείς δεν έδωσε τελικά λιγότερα απ’ όσα πήρε.
Η εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα, θα μπορούσε κανείς να πει, είναι τα νέα έκτακτα μέτρα που πήρε η ελληνική κυβέρνηση τρεις μέρες πριν την Πρωτοχρονιά για να αντιμετωπίσει το πέμπτο κύμα της πανδημίας, που σπάει το ένα ρεκόρ κρουσμάτων μετά το άλλο. Ευχαριστημένος δεν είναι κανείς, και η «συμφωνία» επί του προκειμένου παραμένει κακή.
Το μέτρο με την κλειστή μουσική είναι τουλάχιστον αστείο, και το ωράριο «μέχρι τις 2.00» στα ρεβεγιόν δεν πρόκειται ουσιαστικά να σώσει τίποτα. Όσοι ανησυχούν για τον ιό είχαν ήδη ούτως ή άλλως οργανωθεί για να μαζευτούν σπίτι, και όσοι θα έβγαιναν –μαντέψτε, αγαπητοί ιθύνοντες– απλώς θα μαζευτούν κι αυτοί σπίτι. Δεν θα το λένε πάρτι, γιατί «απαγορεύονται τα πάρτι» αλλά μπορούν να το πουν μάζωξη/ σουαρέ/ ρεβεγιόν/ τραπέζωμα/ γλέντι. Άσε που θα βάλουν μουσική, μη σας πω πως θα χορέψουν κιόλας κι έχουμε άλλα.
Πέρα από την πλάκα, το να παίρνει κανείς πανικόβλητα –εε συγνώμη, «στοχευμένα» ήθελα να πω– μέτρα όταν του έχει ήδη πέσει ο ουρανός στο κεφάλι δεν είναι σοβαρή κυβερνητική πολιτική. Τα «δεν κάνουμε λοκντάουν» που όλοι πλέον βάζουν στοίχημα πως θα τα πάρουν πίσω επικαλούμενοι την μετάλλαξη Όμικρον που «δεν είχαμε προβλέψει» είναι το τελευταίο κάστρο υπεράσπισης της γραμμής που ήθελε τα εμβόλια να μας δίνουν πίσω την ελευθερία μας.
Το πρόβλημα είναι πως, όπως έλεγε και πρόσφατα ο περιφερειακός διευθυντής του ΠΟΥ για την Ευρώπη, «τα εμβόλια κάνουν αυτό που υποσχέθηκαν: Αν κολλήσεις, δεν θα χρειαστείς νοσηλεία». Αυτό ήταν όλο. Το ότι θα ανταλλάσσαμε γλωσσόφιλα με αγνώστους πάνω στα τραπέζια ραίνοντας με γαρύφαλλα τον Μαζωνάκη ήταν ευσεβείς πόθοι επάνω στους οποίους στήριξαν οι μισές κυβερνήσεις της Ευρώπης τις εμβολιαστικές τους καμπάνιες, γιατί το πολιτικό τους κόστος ήταν ήδη μείον, πιο πολύ κι απ’ το ταμείον.
Καλή χρονιά, να προσέχετε και να κλείνετε πού και πού τη μουσική μην αρπάξετε καμιά πούντα.
Η εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα, θα μπορούσε κανείς να πει, είναι τα νέα έκτακτα μέτρα που πήρε η ελληνική κυβέρνηση τρεις μέρες πριν την Πρωτοχρονιά για να αντιμετωπίσει το πέμπτο κύμα της πανδημίας, που σπάει το ένα ρεκόρ κρουσμάτων μετά το άλλο. Ευχαριστημένος δεν είναι κανείς, και η «συμφωνία» επί του προκειμένου παραμένει κακή.
Το μέτρο με την κλειστή μουσική είναι τουλάχιστον αστείο, και το ωράριο «μέχρι τις 2.00» στα ρεβεγιόν δεν πρόκειται ουσιαστικά να σώσει τίποτα. Όσοι ανησυχούν για τον ιό είχαν ήδη ούτως ή άλλως οργανωθεί για να μαζευτούν σπίτι, και όσοι θα έβγαιναν –μαντέψτε, αγαπητοί ιθύνοντες– απλώς θα μαζευτούν κι αυτοί σπίτι. Δεν θα το λένε πάρτι, γιατί «απαγορεύονται τα πάρτι» αλλά μπορούν να το πουν μάζωξη/ σουαρέ/ ρεβεγιόν/ τραπέζωμα/ γλέντι. Άσε που θα βάλουν μουσική, μη σας πω πως θα χορέψουν κιόλας κι έχουμε άλλα.
Πέρα από την πλάκα, το να παίρνει κανείς πανικόβλητα –εε συγνώμη, «στοχευμένα» ήθελα να πω– μέτρα όταν του έχει ήδη πέσει ο ουρανός στο κεφάλι δεν είναι σοβαρή κυβερνητική πολιτική. Τα «δεν κάνουμε λοκντάουν» που όλοι πλέον βάζουν στοίχημα πως θα τα πάρουν πίσω επικαλούμενοι την μετάλλαξη Όμικρον που «δεν είχαμε προβλέψει» είναι το τελευταίο κάστρο υπεράσπισης της γραμμής που ήθελε τα εμβόλια να μας δίνουν πίσω την ελευθερία μας.
Το πρόβλημα είναι πως, όπως έλεγε και πρόσφατα ο περιφερειακός διευθυντής του ΠΟΥ για την Ευρώπη, «τα εμβόλια κάνουν αυτό που υποσχέθηκαν: Αν κολλήσεις, δεν θα χρειαστείς νοσηλεία». Αυτό ήταν όλο. Το ότι θα ανταλλάσσαμε γλωσσόφιλα με αγνώστους πάνω στα τραπέζια ραίνοντας με γαρύφαλλα τον Μαζωνάκη ήταν ευσεβείς πόθοι επάνω στους οποίους στήριξαν οι μισές κυβερνήσεις της Ευρώπης τις εμβολιαστικές τους καμπάνιες, γιατί το πολιτικό τους κόστος ήταν ήδη μείον, πιο πολύ κι απ’ το ταμείον.
Καλή χρονιά, να προσέχετε και να κλείνετε πού και πού τη μουσική μην αρπάξετε καμιά πούντα.
