Προτεραιόητα στις ΜΕΘ για εμβολιασμένους;

Δεν είναι λίγες οι φωνές που επισημαίνουν ο τι η πανδημία έχει επιτείνει τις ταξικές και κοινωνικές διαφορές, αφού δεν είναι ίδια ούτε η ικανότητα όλων των ανθρώπων να ανταπεξέλθουν στις συνέπειες μιας πιθανής νόσησής τους ή στην ραγδαία επιδείνωση της οικονομίας, αλλά ούτε και έχουν την ίδια αντιμετώπιση από τα συστήματα υγείας.

Το σκεφτόμουν αυτό διαβάζοντας την είδηση για τον αντιεμβολιαστή Μητροπολίτη Αγρινίου, ο οποίος νόσησε από Κορωνοϊό και τώρα είναι σε κρίσιμη κατάσταση. Για να νοσηλευτεί στην απαιτούμενη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας δε, σύμφωνα με καταγγελία της ΠΟΕΔΗΝ, πήρε προτεραιότητα έναντι 50χρονου εμβολιασμένου ασθενούς. Αντίστοιχα θυμάμαι όταν είχε νοσήσει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και, σύμφωνα με πηγές, είχε ζητηθεί από τις ΗΠΑ σκεύασμα για θεραπεία αντισωμάτων στην οποία είχε υποβληθεί και ο τότε πρόεδρος Τραμπ. Το κόστος του σκευάσματος φερόταν να φτάνει τα 1500 ευρώ και άρα εμφανιζόταν ως ασύμφορο για το σύνολο των ασθενών.    
Δεν θα ήθελα να σχολιάσω την προνομιακή μεταχείριση του κλήρου. Ούτε την σοβαρή κατηγορία της ΠΟΕΔΗΝ για την οποία οποιαδήποτε υπεύθυνη τοποθέτηση θα προϋπέθετε δημοσιογραφική έρευνα. Εκείνο που μου φαίνεται ενδιαφέρον είναι οι δικλείδες που (δεν) έχουμε ως θεσμική οργάνωση, ώστε να αίρονται παρόμοια διλήμματα τύπου «αυτόν ή εκείνον;».

Είναι το να είναι κάποιος εμβολιασμένος ή όχι κριτήριο προτεραιότητας για μια θέση στην εντατική; Ας ξεκινήσουμε από το ότι κατ΄ αρχήν δεν θα έπρεπε να είναι, γιατί δεν θα έπρεπε να υπάρχουν παρόμοιες ελλείψεις. Ας μείνουμε όμως στο πιο πρακτικό επίπεδο του «έστω ότι…». Θεωρώ ότι για να αποτελεί κριτήριο ο εμβολιασμός, η ελάχιστη ηθική κίνηση που θα απαιτούνταν θα ήταν αυτό να είναι κάτι γνωστό, ώστε όποιος αποφασίζει ότι δεν πρέπει να κάνει το εμβόλιο, να γνωρίζει εκ των προτέρων μπορεί και να έχει ελλειμματική φροντίδα από το σύστημα υγείας,

Κάτι τέτοιο βέβαια θα οδηγούσε σε επικίνδυνους διχασμούς με θεσμική σφραγίδα, και μάλιστα πριν ένας τέτοιος διαχωρισμός καταστεί απαραίτητος, Τα πράγματα όμως τρέχουν με ταχύτητα που ξεπερνάει αυτή της λήψης αποφάσεων για την δημόσια υγεία (δεν είναι και δύσκολο).

Αν μια τέτοια προτεραιοποίηση ισχύει, πρέπει έστω και τώρα,  να ανακοινωθεί επίσημα, ώστε να μπορεί ο καθένας να πάρει τις αποφάσεις για την υγεία του. Σε αντίθετη περίπτωση, ο εμβολιασμός ή ο μη εμβολιασμός θεωρώ πως θα πρέπει να αποτελεί το ύστατο κριτήριο, μετά από σοβαρότητα, ηλικία, πιθανότητες επιβίωσης- όποια τέλος πάντων ήταν και τα προ-covid κριτήρια.

Γιατί μπορεί οι αντιεμβολιαστές να μην σκέφτονται το κοινό καλό, αλλά οι κοινωνίες δεν μπορούν να είναι εκδικητικές.