"Καθίστε σπίτι" δια πάσαν νόσον

Τη πρώτη φορά με τις πανδημίες, είπαμε «εντάξει», την άλλη φορά με τις φωτιές και δεν ξέρω εγώ τι, λέμε «άντε, κατανοητό». Αναρωτιέμαι όμως που θα φτάσει αυτό το πράγμα με τα μηνύματα- αποποιήσεις ευθύνης της Πολιτικής Προστασίας και τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας.

Ναι, καθήκον του κράτους είναι να προστατέψει τους πολίτες από περιστάσεις ανώτερης βίας. Δουλειά του είναι να εξασφαλίσει την ασφάλεια και την ακεραιότητά τους. Δουλειά τους όμως είναι να εξασφαλίσει και ότι θα μπορέσουν να συνεχίσουν τις δραστηριότητές τους, τη ζωή τους, έστω προσαρμοσμένη στις συνθήκες, αν είναι έκτακτες.

Υπάρχει ένα λεπτό σημείο σε αυτό το "έκτακτες". Κανείς δεν θέλει να υπάρχουν νεκροί από οποιαδήποτε καταστροφή, ή από οποιοδήποτε φαινόμενο. Όμως, η ίδια η βούληση του κράτους δείχνει και αδυναμία ανάληψης ευθυνών. Όσο πιο σπάνια γίνεται αυτό τόσο λιγότερο το προσέχει κανείς, γιατί όλοι είμαστε πρόθυμοι να συγχωρέσουμε στο ελληνικό κράτος το ότι δεν είναι προετοιμασμένο «για τα πάντα» (αλίμονο!). Ναι, οι αρμόδιοι δικαιούνται να πουν «αυτό παιδιά δεν θα το καταφέρουμε, δεν μπορούμε να εγγυηθούμε, οπότε για καλό και για κακό καθίστε μέσα». Κάθε ποτε όμως;    

Όταν αυτό γίνεται για το χιόνι, τον καύσωνα, τις φωτιές, τους σεισμούς, τις βροχές και, τέλος πάντων, κάθε λίγο και λιγάκι, το συμπέρασμα μοιάζει να είναι ότι το ελληνικό κράτος δεν είναι έτοιμο για τίποτα και πετάει διαρκώς την μπάλα στην κερκίδα.                  

Οπότε το λεπτό θέμα που λέγαμε και παραπάνω έχει να κάνει με το τι είναι «έκτακτες συνθήκες» και τι είναι «μη έκτακτες». Στην δεύτερη περίπτωση οι κυβερνώντες είναι ευθυνόφοβοι και αδυνατούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις όταν αυξηθούν έστω και λίγο.

Εδώ οι συνέργειες με τα Μέσα Ενημέρωσης γνωρίζουν πεδίο δόξης λαμπρό. Όσο πιο μεγάλη ανησυχία σκορπίσουν οι τηλεοράσεις για τα φαινόμενα που έρχονται και όσο πιο τραγικά περιγράψουν τα όσα συμβαίνουν, τόσο πιο καλυμμένη θα είναι η κυβέρνηση για οποιουδήποτε είδους ανικανότητα επιλέξει να επιδείξει: Να έχουμε απώλειες ανθρώπινων ζωών ή να παραλύσουν τα πάντα. Ενδιάμεση λύση δεν φαίνεται να υπάρχει.

Και μίλησα για "συνέργειες" καθώς τα ΜΜΕ καθόλου δεν στεναχωριούνται από την υπερβολική και θριλεροειδή παρουσίαση των καταστροφών, αφού έτσι προσφέρεται θέαμα και δράμα που, όπως ξέρουμε όλοι, πουλάει πολύ.

Πιο υγιής συμπεριφορές μου φαίνονται αυτές που βλέπω στα σόσιαλ μήντια, όπου από την Πέμπτη το μεσημέρι δεν έχουν σταματήσει να τρολάρουν ανηλεώς τις κυβερνητικές επιλογές. Το λες και λογικό.