Οι αποδιοπομπαίοι τράγοι γίνονται χειρότεροι

του Θοδωρή Διάκου

Δεν θέλω να γίνομαι ο τύπος που σκέφτεται συνωμοσίες, αλλά δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς. Ίσως να τις γουστάρω κατά βάθος επειδή κάνουν την πραγματικότητα πιο ενδιαφέρουσα. Ή σε βοηθούν να κάνεις αντιπολίτευση.

Το θέμα είναι ότι με το που έμαθα ότι έδιωξαν τον Μπογδάνο απ' την Νέα Δημοκρατία, δεν έχω σταματήσει να σκέφτομαι ότι έγινε αυτό ακριβώς που έπρεπε να γίνει. Όχι με καρμική έννοια, ότι ο Μπογδάνος έφτασε επιτέλους στα όρια και πρέπει να τιμωρηθεί. Με την έννοια ότι πολύ σκόπιμα έφεραν στην ΝΔ μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, την άφησαν να αλωνίζει όσο δημιουργούσε ακόμα χρήσιμο χαμό και στο τέλος την απέλυσαν με συνοπτικές και πολύ δημόσιες διαδικασίες. Το αν αυτό είναι συνωμοσία ή κοινή λογική θα το κρίνει το πόσα ακόμα άτομα ξύπνησαν με αυτή τη σκέψη.

Ο αποδιοπομπαίος τράγος ήταν πάντα πολύ σημαντικό κομμάτι οποιουδήποτε πολιτικού αφηγήματος. Και κάθε φορά ήταν δίκοπο μαχαίρι, επειδή από τη μία επιτέλους υπήρχε μια αίσθηση δικαιοσύνης, από την άλλη βλέπεις έναν και μόνο άνθρωπο να τρώει την ποινή που σίγουρα αξίζει σε πολλούς. Ισχυροί τα ρίχνουν στον τράγο για να κερδίσουν συμπάθεια. Ο τράγος μπορεί να κάνει στροφή στη καριέρα του για να κερδίσει κι εκείνος συμπάθεια μέχρι να γίνει ξανά ισχυρός. Ή έστω μέχρι να μπορεί να βγει με ασφάλεια απ' το σπίτι του.

Για παράδειγμα, διαβάζοντας ιστορίες από ανθρώπους που είχαν δει τον Τσοχατζόπουλο λίγο πριν πεθάνει ξεχνάς λίγο-πολύ γιατί ο Τσοχατζόπουλος δεν κατάφερε ποτέ να σταματήσει να είναι αποδιοπομπαίος. Κι όμως πολλοί τον έκλαψαν και δεν σήκωναν μύγα στο σπαθί τους.

Οι μεταμοντέρνοι καιροί, όμως, θέλουν και μεταμοντέρνους τράγους. Επειδή τίποτα δεν πρόκειται πλέον να περάσει ασχολίαστο. Για παράδειγμα: Λιγνάδης κάνει παράσταση στη φυλακή με Φιλιππίδη, βγαίνει ρεπορτάζ και στο και πέντε ξεσπά η παρουσιάστρια ότι "Σιγά μη δώσουμε αέρα σε αυτό τον κύριο". Απόπειρα τράγου για συμπάθεια: Απέτυχε. Σου σκάει μετά όμως ένα κάρο άνθρωποι να αναρωτιούνται πώς αυτή δεν ήξερε από πριν ότι θα παίξει το ρεπορτάζ και τι είδους επικοινωνιακά παιχνίδια είναι αυτά.

Ξανά, το αν αυτό είναι συνωμοσία ή κοινή λογική θα το κρίνει το πόσοι άνθρωποι ξύπνησαν με την ίδια σκέψη.

Δεν βοηθά καθόλου το γεγονός ότι και οι τράγοι γίνονται προοδευτικά πιο αχώνευτοι. Δηλαδή, είναι όντως δύσκολο να υποστηρίξεις τον Λιγνάδη. Μετά από τη φάση του Μπογδάνου με τα νήπια, ούτε αυτόν είναι εύκολο να τον υποστηρίξεις. Και όσο πιο αχώνευτοι γίνονται οι τράγοι, τόσο πιο δυνατά τα χειροκροτήματα και τόσο λιγότερο ακούγεται η συνωμοσία. Και δεν θέλω να είμαι ο τύπος με τις συνωμοσίες, αλλά αλήθεια τώρα· ποιος τη γλύτωσε;