Φέρετρα και στρέμματα σε μια ζυγαριά

Η πολιτική στην Ελλάδα, ίσως και αλλού είναι επικοινωνία. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Σε σπάνιες περιπτώσεις είναι και άλλα πράγματα- όχι πολλά, αλλά στις συντριπτικά περισσότερες φορές είναι απλώς επικοινωνία.

Από την άποψη αυτή ήταν ξεκάθαρα ότι, αν η Κυβέρνηση κατάφερνε να μην έχει νεκρούς από τις πολλαπλές φωτιές, η κριτική θα περνούσε λίγο ως πολύ αβρόχοις ποσί. Αυτό βέβαια δεν θα ίσχυε αν δεν ήταν πρόσφατη η καταστροφή στο μάτι με τον θάνατο περισσότερων από 100 ανθρώπων.  

Η αναφορά του Πρωθυπουργού στην καταστροφή στο Μάτι ήταν με- μη πολιτικούς όρους- ανήθικη. «Ο λαός θα θυμάται πως στη μία τραγωδία μετρούσαμε στρέμματα και στην άλλη φέρετρα», είπε σε μια στιγμή του λόγου του.  Η αναφορά στους νεκρούς δεν μπορεί να χρησιμεύει σαν μέτρο αποτελεσματικότητας ή αναποτελεσματικότητας.

Και με πολιτικούς όρους όμως ο τρόπος της αναφοράς στο Μάτι είναι προβληματικός. Άραγε εκεί θα κριθεί αν μια διοίκηση είναι ή δεν είναι αποτελεσματική; Από το αν είναι λίγο καλύτερη από την προηγούμενη ή την επόμενη; Αυτός δεν είναι μόνο χαμηλός πήχης, είναι επικίνδυνος πήχης, γιατί δείχνει την αντίληψη ότι οι κρίσεις γίνονται αποκλειστικά με σκοπό την νομή της εξουσίας.

Είναι ολέθριο να προκρίνεται η «σχετική» κριτική. Πώς μπορείς να είσαι ικανοποιημένος συγκρίνοντας μια «πατάτα» με μια άλλη «πατάτα» μόνο και μόνο επειδή η δική σου πατάτα μοιάζει ελαφρύτερη; Είναι αυτό χρηστή διακυβέρνηση; Και εμένα που δεν ψηφίζω ούτε Νέα δημοκρατία ούτε Σύριζα, τι με νοιάζει αν η παρούσα Κυβέρνηση είναι λίγο καλύτερη από την προηγούμενη ή κατάφερε να μην δώσει λαβές για επικοινωνιακή κριτική στην επόμενη;

Οι συμψηφισμοί του στυλ «μιλάτε εσείς που…;» ήταν και είναι πάντα παρελκυστικοί και πάντα θα υποβαθμίζουν τις συζητήσεις. Οι περιπτώσεις μάλιστα που συνοδεύονται από επί της ουσίας ανήθικες αναφορές, είναι μια καλή αιτία για να ντρέπεται κανείς. Ή ένας καλός τρόπος να εξηγεί γιατί η συμμετοχή στις εκλογές βαίνει διαρκώς μειούμενη.