Σικάγο γίναμε

Το θέμα της ασφάλειας των πολιτών είναι πολύ βασικό για την πολιτική καθημερινότητα. Όχι γιατί πραγματικά το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού νιώθει απειλούμενο, αλλά γιατί το συγκεκριμένο θέμα προσφερόταν πάντα και προσφέρεται και σήμερα για ρεσιτάλ λαϊκισμού.

Η μηχανική απλή: Κατ΄ αρχάς προκαλείται φόβος στους πολίτες για μια πιθανή εγκληματική πράξη που θα στρέφεται εναντίον τους, για ένα κακοποιό στοιχείο που ίσως ήδη εποφθαλμιά την περιουσία τους ή τον οικιακό τους χώρο. Το κατάφερες αυτό; Τότε ισχύουν δύο τινα: Αν είσαι Κυβέρνηση μόλις πέτυχες να σκέφτεται ο κόσμος λιγότερο τα πραγματικά αιτήματα που σχετίζονται με την ποιότητα της ζωής του. Αν είσαι αντιπολίτευση, έχεις μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να κατηγορήσεις την Κυβέρνηση για την ανασφάλεια που νιώθουν οι πολίτες.

Η επικοινωνιακή ιδέα να αποδίδονται οι δημόσιες εκτελέσεις σε «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» και σε «πόλεμο μαφιόζων» είναι ένα παλαιό και επιτυχημένο τρικ που σκοπό έχει να δώσει ασφάλεια στον τηλεθεατή από την πίσω πόρτα. Να τον οδηγήσει δηλαδή να σκεφτεί ότι αυτές οι αντιπαραθέσεις δεν τον αφορούν και, αφού διάγει έννομο βίο, δεν θα κινδυνεύσει ποτέ ο ίδιος. Μάλλον όμως δεν είναι αυτό το νόημα της ασφάλειας που έκανε προεκλογικά παντιέρα η Νέα Δημοκρατία ή της ασφάλειας στην οποία ποντάρει η πολιτική εκφοβισμού με μπροστάρη τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Μάλλον εκεί η συνταγή απλώς δεν πετυχαίνει.    

Ο προσφάτως εξαγγελθείς «πόλεμος με το οργανωμένο έγκλημα» θα έχει άδοξο τέλος. Όχι γιατί η πολιτική ηγεσία είναι απρόθυμη να έχει αποτέλεσμα, αλλά γιατί το ελληνικό κράτος δεν είναι έτσι στημένο ώστε να πατάξει καμία δραστηριότητα που αξιοποιεί εκτεταμένο δίκτυο διαφθοράς και χρηματισμού- δεν είναι στο DNA του, θα λέγαμε. Έχει μάθει να συμβιώνει με τέτοιου είδους καρκινώματα και όχι να τα αφαιρεί, μια και στηρίζονται σε διαδικασίες πολύ μακροβιότερες του εκάστοτε πολιτικού προϊστάμενου.

Πώς μπορεί το ελληνικό κράτος να σταματήσει το οργανωμένο έγκλημα που παρεπιδημεί στην ανοιχτή κοινωνία όταν δεν μπορεί να σταματήσει τη δράση του μέσα από τις φυλακές; Είναι κοινό μυστικό ότι η δράση των ανθρώπων του εγκλήματος δεν σταματά όταν αυτοί βρίσκονται στις φυλακές- αντιθέτως, μη σου πω. Οι δραστηριότητές τους συνεχίζονται κανονικά και ο κύκλος εργασιών τους συνήθως επεκτείνεται.

Οι εξαγγελίες για την πάταξη του οργανωμένου εγκλήματος είναι πολιτικά πυροτεχνήματα και τίποτα περισσότερο. Το επικοινωνιακό στοίχημα για την κυβέρνηση είναι αν τα πυροτεχνήματα αυτά μπορούν να κάνουν τους ψηφοφόρους της να ξεχάσουν όλα αυτά που περίμεναν προεκλογικά στον τομέα της ασφάλειας.