Σύντροφοι, κερδάμε;

Είχα έναν φίλο του οποίο ο μπαμπάς, κάπου εκεί στην δεκαετία του 1980, ήταν ΚΚΕ Εσωτερικού. Ο μικρός απορούσε με τα μικρά ποσοστά που το κόμμα του Λεωνίδα Κύρκου λάμβανε και ρωτούσε τον πατέρα του γιατί το ΚΚΕ Εσωτερικού δεν γίνεται κυβέρνηση, «αφού όποιος ξέρουμε είναι ΚΚΕ Εσωτερικού». «Ναι», του απαντούσε ο πατέρας του «αλλά αυτοί είναι όλοι και όλοι. Όποιος είναι ΚΚΕ Εσωτερικού τον γνωρίζουμε. Δεν έχει άλλους».

Το παιδικό μυαλό δεν ήταν εύκολο να καταλάβει ότι πριν καταλήξεις σε δημοσκοπικά συμπεράσματα θα πρέπει να εξετάσεις την σύσταση του δείγματος, το οποίο ρωτάς. Αν το δείγμα σου δεν είναι αντίστοιχο των ερωτημάτων που σε ενδιαφέρει να απαντηθούν, είσαι έτοιμος να διαπράξεις μεγάλο σφάλμα κρίσης.        

Είναι μέρες τώρα που βλέπω φεϊσμπουκικούς φίλους που πρόσκεινται στον Σύριζα, να φουσκώνουν από αυτοπεποίθηση εκλογικού προβαδίσματος της παράταξής τους και από βεβαιότητα για την νίκη της όποτε και αν γίνουν εκλογές. «Τελειώσανε», «φεύγουνε» και άλλα τέτοια διθυραμβικά αποτελούν εκφάνσεις της αφελούς προσέγγισης που στηρίζεται στο ίδιο σφάλμα με αυτό της παιδικής εκδοχή του φίλου. Ναι, στα social media οι συριζαίοι είναι πιο δραστήριοι και οι παρεμβάσεις τους πιο ηχηρές. Πόσο όμως αποτυπώνεται η ελληνική κοινή γνώμη στα social media; Πόσο αυτό που βλέπει κανεςι εκεί αποτελεί αντανάκλαση αυτού που συμβαίνει πραγματικά; Οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι, ακόμα και αν έχουν προφίλ στο facebook δεν φαίνεται να λαμβάνουν τις αποφάσεις τους εκεί και δεν εκφράζουν σώνει και καλά τις πολιτικές τους προτιμήσεις εκεί.

Εξάλλου, οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι- αυτοί που κατά κανόνα παίρνουν συνεπέστερα μέρος στην εκλογική διαδικασία, δεν είναι η πελατεία του Σύριζα.

Εκτίμησή μου είναι πως η Κυβέρνηση Μητσοτάκη εξακολουθεί να έχει μεγάλο δημοσκοπικό προβάδισμα, κάτι άλλωστε που φαίνεται και από το ότι δεν αλλάζει πορεία σε ζητήματα για τα οποία δέχεται κριτική, κάτι που μεταφράζεται σε σταθερή υποστήριξή της τουλάχιστον από το δικό της εκλογικό κοινό.

Στις εποχές που φτιάχνει κανείς μόνο του τη λίστα των πηγών από τις οποίες ενημερώνεται (λέγε με timeline) πρέπει να θυμόμαστε διαρκώς να αμφισβητούμε τις βεβαιότητές μας. Αυτό βέβαια αν θέλουμε να είμαστε πιο κοντά στην αλήθεια. Αν μας είναι αδιάφορο- πάντα πιο ξένοιαστη επιλογή- τα… προβλήματά είναι λυμένα αφού τα πάντα θα εξελιχθούν όπως προβλέπουμε εμείς και οι φίλοι μας.