Ο Στέφανος και τα Harrod's

Δεν είναι λάθος του Τσιτσιπά η δημόσια ευχή του για το άνοιγμα των Harrod’s στην Ελλάδα. Το λάθος είναι όσων πίστευαν πως επειδή ο Τσιτσιπάς είναι έλληνας, είναι «ένας από μας». Πρακτικά δηλαδή πίστεψαν πως η ιδιότητα του Έλληνα είναι που δίνει στον επιφανή τενίστα την προσπωική του ταυτότητα, περισσότερο από το πόσα χρήματα βγάζει.

Πέρα όμως από την διάσταση αυτή, ο Στέφανος Τσιτσιπάς δεν διέπραξε κάποιο λάθος ευχόμενος να υπήρχε και στην Αθήνα ένα πολυτελές και πανάκριβο κατάστημα. Μπορούμε να τον λοιδορήσουμε έλλειμα επαφής με την πραγματικότητα της σημερινής Ελλάδας, αλλά δεν είναι πολιτικός ούτε έχει κάποιο δημόσιο αξίωμα για να οφείλει να εκπροσωπεί το λαϊκό αίσθημα, όποιο και αν είναι αυτό. Ο Τσιτσιπάς είναι παγκοσμίως ένας από τους δέκα καλύτερους παίκτες τένις- ένα από τα πιο καλοπληρωμένα ατομικά αθλήματα- και προφανώς είναι πελάτης του Harrod’ s και θα ήθελε να είναι πιο κοντά του.

Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να ενοχοποιήσουμε τον πλούτο ως τέτοιο. Εκτός από αντιπαραγωγικό θα ήταν και πέρα για πέρα υποκριτικό, αφού θα σήμαινε ότι δεν κατανοούμε σε ποιο οικονομικό σύστημα ζούμε.

Το πιθανότερο είναι ότι ο Τσιτσιπάς δεν θα γίνει ποτέ «λαϊκός ήρωας», όπως έγινε, φερ΄ ειπείν, ο Μαραντόνα. Και το πρόβλημα δεν είναι τα χρήματα, αλλά η στάση απέναντι σε αυτά. Αν και ο Μαραντόνα έβγαλε πολλά εκατομμύρια κατά την διάρκεια του ποδοσφαιρικού του βίου, δεν έχασε την επαφή του με τον κόσμο. Ακόμη και αν συνυπολογίσει κανείς ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα μαζικό λαϊκό άθλημα ενώ το τένις όχι,  καταλαβαίνει ότι ορισμένοι αθλητές έχουν το κοκαλάκι της νυχτερίδας όσον αφορά την αγάπη του κόσμου, και κάποιοι άλλοι, όχι.

Το σχόλιο του πατέρα του Τσιτσιπά ότι «οι Έλληνες πρέπει να μάθουν να έχουν ποιότητα» είναι καθαρή βλακεία και πηγαίνει την συζήτηση αλλού οπότε δεν θα το σχολιάσω. Άλλωστε αν δεν έχει ο Τσιτσιπάς «καθήκον» επαφής με την πραγματικότητα, γιατί να έχει κάποιος συγγενής του;

Κρατώ από την Harrodiάδα αυτό έλεγα στην αρχή: Στον επαγγελματικό αθλητισμό και ειδικά στα βάθρα του, κανείς δεν παίζει ή δεν υπάρχει εκπροσωπώντας τίποτα άλλο από την πάρτη του. Δικαιούμαστε αυτά που λέει να τον κάνουν συμπαθή ή αντιπαθή, αλλά όχι να τον κατηγορούμε για έλλειψη μιας αλληλεγγύης ή για ό,τι άλλο που φανταστήκαμε ότι πρέπει να δείχνει.