Η δίκη της Γαλάνη

Η Δήμητρα Γαλάνη λέει έκανε δεικτική παρατήρηση σε διανομή συσσιτίου σε άπορους για τον συγχρωτισμό που δημιούργησε, ενώ κατηγορήθηκε ότι κάλεσε την αστυνομία για να διαλύσει την συνάθροιση. Με αυτή την είδηση αλυχτούν από χθες τα social media ζητώντας την κεφαλήν της επί πίνακι.

Το γεγονός ότι η γνωστή καλλιτέχνης πέρασε μπροστά από τον χώρο όπου συνέβαιναν αυτά μέσα στο αυτοκίνητό της τύπου «τζιπ» φαίνεται ότι εξαγρίωσε έτι περισσότερο τα σοσιαλμιντιακά πλήθη, που θεώρησαν όχι μόνο άστοχη αλλά και επονείδιστη την παρέμβαση της Δήμητρας Γαλάνη ως εκδήλωση της ενόχλησης ενός ισχυρού για το πώς ζουν οι «πλεμπαίοι».

Δεν νομίζω ότι κάτι τέτοιο είναι βάσιμο. Στην δημόσια εξήγηση που έδωσε η ίδια δήλωσε ότι δεν κάλεσε την αστυνομία και ότι απλώς συμβούλεψε έναν άλλο τρόπο οργάνωσης της σειράς αναμονής, ώστε να αποφεύγεται ο συνωστισμός. Ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από αυτή την σημαντική πρωτοβουλία του συλλογικού μαγειρέματος και της διανομής, ο Κωνστνατίνος Πολυχρονόπουλος κατήγγειλε ότι λίγα λεπτά αφότου η τραγουδίστρια ρώτησε αν υπάρχει άδεια για την διενέργεια του συσσιτίου, ενφανίστηκαν δύο μοτοσυκλετιστές της αστυνομίας- κατόπιν καταγγελίας κατοίκου, όπως είπαν- και ρωτούσαν το ίδιο. Εξ αυτού του γεγονότος ο κ. Πολυχρονόπουλος, και πολλοί ακόμη, συμπέραναν ότι την αστυνομία την κάλεσε η κ. Γαλάνη.  

Η ίδια με ανάρτησή της διαψεύδει ότι κάλεσε την αστυνομία. Η αλήθεια είναι ότι αν το «4 λεπτά μετά» που αναφέρει ο κ. Πολυχρονόπουλος ισχύει, η πιθανότητα της ειδοποίησης των αρχών από την καλλιτέχνη φαίνεται δύσκολη. Το λέει η κοινή λογική αλλά και οι … χρόνοι απόκρισης της ελληνικής αστυνομίας. Στα 4 λεπτά δεν ήρθε ποτέ κανείς- εκτός και αν η κ. Γαλάνη είχε προσωπική φρουρά την οποία και έβαλε να επιληφθεί.       

Μπορώ να υποθέσω ότι το ύφος της καλλιτέχνιδος θα ήταν ενοχλημένο και ίσως «ξινό» για αυτό που έβλεπε να συμβαίνει. Από ό,τι όμως καταλαβαίνω, ούτε αμφισβήτησε την αξία του ούτε τις προθέσεις αυτών που το υπηρετούν. Θεώρησε πιθανόν αναγκαίο να  εξασφαλιστούν τα υγειονομικά μέτρα- κάτι που δεν θα έβλαπτε την ίδια την διαδικασία και θα ήταν συνεπές με ό,τι ακούμε και κάνουμε τους τελευταίους μήνες. Η ύπαρξη «άδειας» θα σήμαινε ότι κάποιος αρμόδιος είναι ενήμερος και άρα όλοι οι υπόλοιποι είμαστε απαλλαγμένοι από οποιαδήποτε ευθύνη να διορθώσουμε ό,τι δεν φαίνεται σωστό.

Ανάμεσα στις δυσμενείς κρίσεις που διάβασα για την Γαλάνη ήταν και αρκετές που επιχειρούσαν μια συνολική επί τα χείρω αναθεώρηση της γνώμης για την καλλιτέχνη. Δεν νομίζω ότι τα γεγονότα δικαιολογούν τέτοιες αντιδράσεις.

Πρέπει να δείχνουμε εμπιστοσύνη στους ανθρώπους και να τους προστατεύουμε από την ίδια την τάση μας να βλέπουμε αίμα στην αρένα. Ακόμη και αν είναι λίγο πιο ένοχοι από όσο παραδέχονται, η δική μας ενοχή για σοσιαλμιντιακά δικαστήρια που στήνονται εν ριπή… πληκτρολογίου μπορεί να είναι μεγαλύτερη.