Το Πολυτεχνείο έζησε φέτος!

Ο εορτασμός της φετινής 17ης Νοέμβρη ήταν οπωσδήποτε ιδιαίτερος- και δεν αναφέρομαι μόνο στις υγειονομικές πρακτικότητες που επέβαλε η πανδημία όσο κυρίως στις αποφάσεις του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και στις αντιδράσεις που γέννησαν.

Η κρατική απαγόρευση συγκεντρώσεων και πορείας τόνωσε το εξεγερσιακό αίσθημα της επετείου που εδώ και δεκαετίες- γιατί να το κρύψωμεν; που έλεγε και μια ψυχή- είναι σε χειμέρια νάρκη. Είναι ενδιαφέρον και διδακτικό το ότι μια απαγόρευση εορτασμού λειτούργησε σαν καλύτερος εορτασμός από τους εορτασμούς και έκανε αρκετό κόσμο να σκεφτεί τι να σημαίνει για αυτόν το Πολυτεχνείο και ποιο το σημερινό νόημά του- αυτό δηλαδή που πρέπει να είναι το νόημα κάθε εκδήλωσης μνήμης με λόγο ύπαρξης.

Στα της ίδιας της απαγόρευσης τώρα. Δεν θεωρώ λάθος το ότι δεν έγινε πορεία φέτος. Σε γενικές γραμμές, δεν μπορείς να πάρεις αποτελεσματικά υγειονομικής προστασίας σε συνθήκες πορείας για το Πολυτεχνείο. Ίσως αν η πορεία ήταν στην Βέρνη της Ελβετίας και οι διαδηλωτές ζητούσαν να γίνει Π.Ο.Π. η ελβετική σοκολάτα να μπορούσες. Αλλά στην Ελλάδα, επέτειο της 17 Νοέμβρη με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και υπουργό (πρώην) δημόσιας τάξης τον Χρυσοχοΐδη, κάτι τέτοιο θα ήταν ουτοπικό. Κυρίως γιατί σιγά μην δεν υπάρξει αντιπαράθεση με την αστυνομία και σιγά μην δεν πέσουν δακρυγόνα που θα οδηγήσουν σε συνωστισμό ημιπανικού και τα λοιπά και τα λοιπά. Εκτός αν είσαι το ΚΚΕ και βάλεις στόχο να κάνεις μια πορεία- επίδειξη για το πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο ασφαλώς. Αυτό όμως μπορεί να είναι μια πολύ ωραία συμβολική κίνηση, αλλά δεν είναι πορεία. Η πορεία λοιπόν καλώς δεν έγινε.

Η απαγόρευσή της πάλι, έγινε κακώς. Γιατί η ολική απαγόρευση συναθροίσεων για 3 ημέρες ήθελε να εκπέμψει ένα πολύ ηχηρό μήνυμα αυταρχισμού σε μια φάση που η κοινωνία χρειάζεται να είναι ενωμένη και το παράδειγμα πρέπει να ξεκινά από το κράτος. Όμως, η εκλογική πελατεία της Κυβέρνησης δεν είναι η κοινή λογική, αλλά οι τηλεθεατές που ξεχνούν  τα κακώς κείμενα χαζεύοντας αναίτιες επεμβάσεις της αστυνομίας στα Εξάρχεια και που χαίρονται με συλλήψεις, απαγορεύσεις και περιορισμούς. Αυτό πρέπει να το έχουμε υπόψη μας. Αυτό πιθανότατα εξηγεί και το απαράδεκτο περιστατικό με το πρόστιμο στη γυναίκα που, στέλνοντας μήνυμα "6"  πετάχτηκε λίγες εκατοντάδες μέτρα από τη δουλειά της για να αφήσει ένα λουλούδι στο Πολυτεχνείο.  

Και λοιπόν; Δεν έπρεπε η Κυβέρνηση, το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη να ενδιαφερθεί για το αν  θα υπάρξει ή όχι κίνδυνος από μια πορεία; Θα αφήσω κατά μέρος την παιδιάστικη παρόρμησή μου για αντιπαραβολή της απαγόρευσης για το Πολυτεχνείο με άλλες περιπτώσεις όπως οι εορτασμοί του Αγίου Δημητρίου στην Θεσσαλονίκη που φαίνεται ότι έκαναν την δουλίτσα τους στο ποίμνιο της Συμπρωτεύουσας, και θα απαντήσω εντελώς πραγματιστικά. Μια ισχυρή σύσταση για μην πραγματοποίηση της πορείας, για αυξημένα μέτρα και αυξημένη επαγρύπνηση θεωρώ ότι θα είχε καλύτερα αποτελέσματα.

Αυτό βέβαια για όσους ενδιαφέρονται για αυτά και όχι για την επικοινωνιακή διαχείριση,