Made in USA

Δεν είμαι από εκείνους που μπορεί να γίνουν χαρούμενοι από την εκλογή του ενός ή του άλλου προέδρου στις ΗΠΑ, Προφανώς και αντιπαθώ τον Ντόναλντ Τραμπ, αλλά προσπαθώ αυτό να μην σχετίζεται κάπως με την ιδιότητά του ως Προέδρου. Τα έλεγα και όταν είχε πρωτοβγεί στην Προεδρία ο Ομπάμα- τότε που πιστεύαμε πως ο κόσμος θα άλλαζε εκ βάθρων: δεν είναι τόσο θέμα προσώπων, όσο συμφερόντων και πολιτικής.

Η προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ κινδύνευσε να κλονίσει αυτή μου τη θέση, κάτι που τελικά δεν συνέβη. Οι ακραία συντηρητικές και φοβικές του τοποθετήσεις είναι ανησυχητικά αληθινές, αλλά φαίνεται ότι έχουν όρια, και είναι τα όρια της συντηρητικής alt right Aμερικής. Όμως ακόμη και αν δεν μας αλλάζουν τη ζωή, οι αμερικανικές εκλογές είναι ένα πολύ σημαντικό και ενδιαφέρον ζήτημα που μπορεί να πυροδοτήσει την σκέψη μας για το προς τα πού κινείται η πολιτική κατάσταση ανά τον κόσμο.

Ακούγοντας πολλά αυτές τις ημέρες, ανθολόγησε κάποιες απόψεις για τα συμπεράσματα τω ναμερικανικών εκλογών που μου φαίνονται ενδιαφέροντα.

Σημείο πρώτο. Ο Ντόναλντ Τραμπ, αυτή τη στιγμή η παγκόσμια ναυαρχίδα του συντηρητικού λαϊκισμού, δείχνει ότι έχει σταθεροποιημένο ένα μεγάλο σώμα υποστηρικτών/ ακολούθων, κάτι που ακόμη και αν δεν επαρκέσει για να εκλεγεί ο ίδιος, αρκεί για να προβληματίσει για τη συνέχεια: Το κοινό υπάρχει και περιμένει να ακούσει τέτοιες ρητορικές, άρα όλο και κάποιος θα βρεθεί να πάρει τη θέση του Ντόναλντ (ίσως ο Φέθρυ).

Σημείο δεύτερο. Ο Τραμπ κέρδισε μεγαλύτερο μερίδιο των μαύρων ψηφοφόρων από ό,τι είχε κερδίσει το 2016. Οι υποσχέσεις του για θέσεις εργασίας, είτε πραγματοποιήθηκαν είτε ανανεώθηκαν φαίνεται να έπαιξαν καταλυτικό ρόλο σε αυτή την εξέλιξη. Αυτό δειχνει ότι η απόλυτη προτεραιότητα της μεγάλης μερίδας του κόσμου παραμένει η απασχόληση και η εξασφάλιση ενός εισοδήματος- ακόμη και αν αυτός που φαίνεται πιο πιθανό να το εξασφαλίσει είναι ρατσιστής και εθνικιστής. Και αφήστε την πνευματική ελίτ των ΗΠΑ και την ιντελεκτουέλ Δύση να συζητά για την κρίση των δημοκρατικών προταγμάτων και για πολιτικές θεωρίες.  

Σημείο τρίτο. Το αμερικανικό εκλογικό σύστημα εμφανίζεται αρτηριοσκλυρημένο και ανίκανο να ανταποκριθεί στα σύγχρονα προβλήματα. Το σύστημα με τους εκλέκτορες, η αλλαγή των ορίων για τις περιφέρειες αλλά κυρίως η απουσία τρίτου κόμματος δημιουργεί καταστάσεις άσπρου- μαύρου που δεν μπορούν να εκφράσουν τα περίπλοκα κοιννωικά αιτήματα.

Σημείο τέταρτο. Η συμμετοχή ρεκόρ σε αυτές τις εκλογές έχει δύο όψεις: Την θετική, σύμφωνα με την οποία είναι ελπιδοφόρο οι πολίτες μιας μεγάλης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας να ενδιαφέρονται για την πορεία της, και την αρνητική, κατά την οποία εκείνο που έφερε περισσότερους Αμερικανούς στις κάλπες είναι η πόλωση. Και από την πόλωση θετικά πράγματα δεν προκύπτουν. Το ξέρομε και από τα δικά μας.