Κι από Δευτέρα δίαιτα..!

της Αγάπης Μαργετίδη

Πόσες φορές έχετε δώσει αυτή την υπόσχεση στον εαυτό σας; Αν κρίνω από μένα, άπειρες! Το θέμα δεν είναι η υπόσχεση, αλλά η τήρησή της. Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο με τις περιπέτειες της σιλουέτας μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, αλλά και εγκυκλοπαίδεια σε τόμους που θα γινόταν ανάρπαστη με τις διάφορες μεθόδους και δίαιτες, καταρρίπτοντας πολλούς μύθους και προκαταλήψεις. Κάποτε διάβασα ότι δεν πρέπει να αρχίζουμε δίαιτα από Δευτέρα, ούτε να το διαλαλήσουμε, γιατί έτσι της δίνουμε επισημότητα. Καλύτερο, λέει, θα είναι να ξεκινήσουμε στα μουλωχτά μια οποιαδήποτε ημέρα της εβδομάδας, σε μία προσπάθεια να το κάνουμε αθόρυβα, μπας και ξεγελαστούμε και δεν δώσουμε πολλή σημασία, πετυχαίνοντας έτσι καλύτερα αποτελέσματα. Τι να σας πω, δοκιμάστε το, όλα τα κόλπα είναι ευπρόσδεκτα!

Τα τελευταία χρόνια η λέξη δίαιτα έχει δαιμονοποιηθεί, κατά τη γνώμη μου καλώς, όμως έχει αντικατασταθεί από την περίφημη φράση “κάνω διατροφή”. Πρώτον, είναι λανθασμένη, όσο και το “κάνω δίαιτα”. Τι σημαίνει κάνω διατροφή ή δίαιτα; Τίποτε απολύτως. Το σωστό είναι ακολουθώ μία συγκεκριμένη διατροφή. Αφού έβαλα τα πράγματα στη θέση τους ως προς την σωστή σύνταξη, έχω να πω και το άλλο κατ’ εμέ σημαντικό: Ο μόνος τρόπος να πετύχουμε τον σκοπό μας είναι να τρώμε όσο το δυνατόν σωστά και ισορροπημένα, χωρίς υστερίες και επικίνδυνες μεθόδους. Και αν παραβούμε τους κανόνες πού και πού, μόνο καλό θα μας κάνει!

Μετά λοιπόν την απενοχοποιητική εισαγωγή, θα σας δώσω τη συνταγή για το φαγητό της ημέρας της αμαρτίας. Περιμένατε κάτι άλλο; Δεν νομίζω!

Το φαγητό που σας προτείνω σήμερα είναι πλούσιο μεν, αρκετά ισορροπημένο δε, γιατί η πρώτη ύλη είναι το άπαχο κρέας που μας δίνει ένα φιλέτο κοτόπουλου ή γαλοπούλας. Επίσης, δεν είναι βαρύ γιατί απουσιάζει παντελώς το κρεμμύδι και το σκόρδο. Έχει γαργαλιστικό άρωμα και βελούδινη σάλτσα. Εποχικά είμαστε στα όρια, εφόσον ο καιρός δεν έχει ζεστάνει ακόμη πολύ και εκμεταλλευόμαστε τυχόν περίσσευμα από τα χειμωνιάτικα καρύδια. Ετοιμάζεται πολύ γρήγορα, δεν είναι πολύπλοκο, επομένως είναι ό,τι πρέπει για ένα καθημερινό γεύμα. Ιδού λοιπόν:

Φιλέτο κοτόπουλου ή γαλοπούλας με whisky, gorgonzola και καρύδια

Πρώτο και κυριότερο μέλημά μας είναι η επιλογή του κρέατος, γιατί το φιλέτο του κοτόπουλου ή της γαλοπούλας είναι συνήθως «άχυρο», κυρίως εάν προέρχεται από ζώα βιομηχανικής παραγωγής. Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια βρίσκουμε νόστιμα κοτόπουλα βιολογικής εκτροφής και ελεύθερης βοσκής. Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς στη λειτουργία του αέρα. Αλατοπιπερώνουμε δύο φιλέτα κοτόπουλου ή γαλοπούλας, όντας φειδωλοί στο αλάτι, γιατί το τυρί της σάλτσας είναι αλμυρό. Τα αλείφουμε με ελαιόλαδο και τα περνάμε από χοντροτριμμένα καρύδια, πιέζοντας με δύναμη για να μείνουν όσο το δυνατόν περισσότερα καρύδια κολλημένα στο κρέας. Ζεσταίνουμε καλά ένα τηγάνι, αλείφουμε τον πάτο με ελάχιστο ελαιόλαδο και σωτάρουμε σε δυνατή φωτιά τα φιλέτα, μέχρι να πάρουν ωραίο χρώμα από όλες τις πλευρές. Σβήνουμε με ένα ποτήρι του κρασιού whisky ή bourbon. Όσο πιο καλό είναι το ποτό, τόσο πιο αρωματικό θα είναι το φαγητό.

Μόλις εξατμισθεί το αλκοόλ, μεταφέρουμε τα φιλέτα σε ταψί και φουρνίζουμε για περίπου 20’-25’ αναλόγως με το πάχος των φιλέτων, έως ότου το κρέας ψηθεί, αλλά με προσοχή να μη στεγνώσει. Όσο το κρέας ψήνεται, στο τηγάνι που το σωτάραμε και αφού έχουμε χαμηλώσει τη θερμοκρασία, προσθέτουμε 200 γρ. gorgonzola (ή άλλο μπλε τυρί της αρεσκείας μας, όπως roquefort ή stilton) που έχουμε κάνει τρίμματα, ανακατεύουμε μέχρι να λιώσει το τυρί. Στο τέλος προσθέτουμε ελάχιστη κρέμα γάλακτος (2 κ.σ. υπεραρκούν), ανακατεύοντας με το σύρμα.

Όταν τα φιλέτα είναι έτοιμα, τα αφήνουμε στη σανίδα κοπής για 10’ και μετά τα κόβουμε σε φέτες, σαν μικρά φιλετάκια. Εάν παρ’ ελπίδα το κρέας δεν έχει ψηθεί εντελώς (πράγμα που είναι σαφώς προτιμότερο από το να έχει στεγνώσει), βάζουμε τις κομμένες φέτες μέσα στη σάλτσα και σιγοβράζουμε έως ότου μείνουμε ικανοποιημένοι. Σερβίρουμε το κρέας με τη σάλτσα και συνοδεύουμε με ταλιατέλες. Εγώ είχα στο ντουλάπι μου ταλιατέλες ζυμωμένες με καυτερή πιπεριά, που έδωσαν μία ελαφρώς πικάντικη γεύση στο σύνολο και ταίριαζαν απόλυτα με το κρέας και τη σάλτσα. Ήταν και πανέμορφες, έτσι κόκκινες που ήταν, και η αμαρτία ήταν ολοκληρωμένη!

Νομίζω ότι γι’ αυτό το φαγητό αξίζει ο κόπος να παραβούμε τους κανόνες, άλλωστε μια ζωή την έχουμε και… από Δευτέρα δίαιτα! Σας εύχομαι καλή όρεξη χωρίς ενοχές.