Εσύ θα μαζέψεις την παρέα στο σπίτι;
Κάποιοι ακόμα φοβούνται, άλλοι είναι ήδη με το χέρι στο κουδούνι σου. Όλοι πάντως σιχαθήκαμε τις βιντεοκλήσεις. Τι λες, να μαζευτούμε σπίτι;
Για κάποιους δεν είναι τόσο απλό όσο μοιάζει εκ πρώτης. Για κάποιους άλλους, ήταν το πρώτο πράγμα που σκεφτήκαμε ακριβώς το δευτερόλεπτο που ακούστηκαν οι μαγικές λέξεις «άρση των μέτρων». Όλοι, όμως, έχουμε φίλους που ακόμα φοβούνται, φίλους που όσο και αν θέλουν να μας δουν ανησυχούν μήπως δεν είναι συνετό, μήπως δεν πρέπει, μήπως να παρατείνουν μια οικειοθελή καραντίνα επ’ άπειρο.
Τι κάνεις αν εσύ ανήκεις σε μια κατηγορία και οι φίλοι σου σε άλλη; Ό,τι κάνεις πάντα σε περιπτώσεις σημαντικών διαφωνιών με ανθρώπους που αγαπάς: Επικοινωνία, επικοινωνία, επικοινωνία. Δεν χρειάζεται κανείς να πείσει τον άλλο πως έχει δίκιο. Αρκεί όλοι να καταλαβαίνετε την οπτική γωνία του καθενός, να ξέρετε τις σκέψεις και τις ανησυχίες του, και να μπορείτε να τις συζητήσετε σε βάθος –χωρίς απαραίτητα να αλλάξει κανείς γνώμη.
Αν τώρα εσύ πιστεύεις πως θέλεις να δοκιμάσεις, αφενός να καθησυχάσεις εκείνον τον φίλο που φοβάται και αφετέρου να τον δεις, οπλίσου με υπομονή και ξεκίνα: Διάλεξε κατ’ αρχάς το σπίτι όποιου έχει μεγαλύτερο μπαλκόνι, ή αυλή ακόμα καλύτερα, για να μαζευτείτε εκεί. Υποσχέσου (και τήρησε την υπόσχεση) πως δεν θα είστε πολλοί. Το νόμιμο όριο είναι εννιά άτομα, αλλά από εκεί και πέρα «πολλοί» για τον καθένα μπορεί να σημαίνει οτιδήποτε από τέσσερις μέχρι οκτώ. Ετοιμάσου να παζαρέψεις –και να αναγκαστείς να αφήσεις απέξω φίλους που θα δεις άλλη φορά, στην επόμενη μάζωξη.
Προμηθεύσου αντισηπτικό, αν δεν έχεις ήδη, ή πες του πως θα τον αφήσεις να φέρει το δικό του και να σας ψεκάσει όλους ως άλλος Κατακουζηνός εν ανάγκη. Μίλα του και για τις αποστάσεις ασφαλείας που θα τηρείτε απαξάπαντες, δυο μέτρα μακριά ο ένας απ’ τον άλλον μην πιάσετε και κοριούς δηλαδή κορωνοϊούς, αλλά πες τους και για τους ψυχολογικούς κινδύνους που καραδοκούν από τον εγκλεισμό και την κοινωνική απομόνωση, οι οποίοι μπορεί σε εξτρήμ περιπτώσεις να είναι και χειρότεροι από τον ιό.
Να είσαι, όμως, προετοιμασμένος και για το ενδεχόμενο τίποτα από όλα αυτά να μην κατευνάσει τους φόβους του –και να το σεβαστείς. Ο φόβος λειτουργεί με μυστήριους τρόπους, διαφορετικούς σε κάθε άνθρωπο, και μερικές φορές ό,τι και αν λέμε, ό,τι και αν κάνουμε, δεν μπορούμε να τον κατευνάσουμε. Αυτές είναι οι περιπτώσεις που απλώς δίνεις χρόνο (ή εμβόλιο, στην περίπτωσή μας, κι αυτό θέμα χρόνου είναι) και περιμένεις να περάσει.
Αν τώρα είσαι εσύ αυτός που φοβάται, τη στιγμή που οι φίλοι σου οργανώνουν μαζώξεις για να γιορτάσουν την άρση των μέτρων, μην φοβάσαι να απαριθμήσεις μία προς μία τις τρομακτικές σκέψεις που σε κρατάνε μακριά τους. Φίλοι σου είναι, θα κάνουν ό,τι μπορούν για να καταλάβουν. Και πού ξέρεις, κουβέντα στην κουβέντα και ανάλυση στην ανάλυση, ίσως έτσι να τις ξορκίσεις (τις σκέψεις που λέγαμε) να λουστείς με Betadine, να μαζέψεις τα κουράγια σου και να πας να κάτσεις μόνος σου σε μια γωνίτσα μακριά απ’ όλους τους. Εναλλακτικά, αν δεν τις είχες σιχαθεί ακόμα, παρόμοια δουλειά κάνουν και οι βιντεοκλήσεις.
Τι κάνεις αν εσύ ανήκεις σε μια κατηγορία και οι φίλοι σου σε άλλη; Ό,τι κάνεις πάντα σε περιπτώσεις σημαντικών διαφωνιών με ανθρώπους που αγαπάς: Επικοινωνία, επικοινωνία, επικοινωνία. Δεν χρειάζεται κανείς να πείσει τον άλλο πως έχει δίκιο. Αρκεί όλοι να καταλαβαίνετε την οπτική γωνία του καθενός, να ξέρετε τις σκέψεις και τις ανησυχίες του, και να μπορείτε να τις συζητήσετε σε βάθος –χωρίς απαραίτητα να αλλάξει κανείς γνώμη.
Αν τώρα εσύ πιστεύεις πως θέλεις να δοκιμάσεις, αφενός να καθησυχάσεις εκείνον τον φίλο που φοβάται και αφετέρου να τον δεις, οπλίσου με υπομονή και ξεκίνα: Διάλεξε κατ’ αρχάς το σπίτι όποιου έχει μεγαλύτερο μπαλκόνι, ή αυλή ακόμα καλύτερα, για να μαζευτείτε εκεί. Υποσχέσου (και τήρησε την υπόσχεση) πως δεν θα είστε πολλοί. Το νόμιμο όριο είναι εννιά άτομα, αλλά από εκεί και πέρα «πολλοί» για τον καθένα μπορεί να σημαίνει οτιδήποτε από τέσσερις μέχρι οκτώ. Ετοιμάσου να παζαρέψεις –και να αναγκαστείς να αφήσεις απέξω φίλους που θα δεις άλλη φορά, στην επόμενη μάζωξη.
Προμηθεύσου αντισηπτικό, αν δεν έχεις ήδη, ή πες του πως θα τον αφήσεις να φέρει το δικό του και να σας ψεκάσει όλους ως άλλος Κατακουζηνός εν ανάγκη. Μίλα του και για τις αποστάσεις ασφαλείας που θα τηρείτε απαξάπαντες, δυο μέτρα μακριά ο ένας απ’ τον άλλον μην πιάσετε και κοριούς δηλαδή κορωνοϊούς, αλλά πες τους και για τους ψυχολογικούς κινδύνους που καραδοκούν από τον εγκλεισμό και την κοινωνική απομόνωση, οι οποίοι μπορεί σε εξτρήμ περιπτώσεις να είναι και χειρότεροι από τον ιό.
Να είσαι, όμως, προετοιμασμένος και για το ενδεχόμενο τίποτα από όλα αυτά να μην κατευνάσει τους φόβους του –και να το σεβαστείς. Ο φόβος λειτουργεί με μυστήριους τρόπους, διαφορετικούς σε κάθε άνθρωπο, και μερικές φορές ό,τι και αν λέμε, ό,τι και αν κάνουμε, δεν μπορούμε να τον κατευνάσουμε. Αυτές είναι οι περιπτώσεις που απλώς δίνεις χρόνο (ή εμβόλιο, στην περίπτωσή μας, κι αυτό θέμα χρόνου είναι) και περιμένεις να περάσει.
Αν τώρα είσαι εσύ αυτός που φοβάται, τη στιγμή που οι φίλοι σου οργανώνουν μαζώξεις για να γιορτάσουν την άρση των μέτρων, μην φοβάσαι να απαριθμήσεις μία προς μία τις τρομακτικές σκέψεις που σε κρατάνε μακριά τους. Φίλοι σου είναι, θα κάνουν ό,τι μπορούν για να καταλάβουν. Και πού ξέρεις, κουβέντα στην κουβέντα και ανάλυση στην ανάλυση, ίσως έτσι να τις ξορκίσεις (τις σκέψεις που λέγαμε) να λουστείς με Betadine, να μαζέψεις τα κουράγια σου και να πας να κάτσεις μόνος σου σε μια γωνίτσα μακριά απ’ όλους τους. Εναλλακτικά, αν δεν τις είχες σιχαθεί ακόμα, παρόμοια δουλειά κάνουν και οι βιντεοκλήσεις.
