Ενοχλητικοί τύποι που συναντάς σε κάθε εργασιακό χώρο
Ο υπάλληλος του μήνα, ο πέφτουλας, και άλλοι τέσσερις τύποι που σε εκνευρίζουν καθημερινά στη δουλειά σου.
της Ηρώς Κουνάδη
Σαν να μην έφταναν οι υπερωρίες, οι βασικοί μισθοί που κατρακυλούν στα τάρταρα, και οι παράλογες απαιτήσεις του αφεντικού σου, έχεις από πάνω να αντιμετωπίσεις και τους πιο εκνευριστικούς συναδέλφους του κόσμου. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζεις. Μέχρι να έρθουμε εμείς και να σου πούμε ότι τους παρακάτω έξι τύπους τους συναντάς σε κάθε εργασιακό χώρο. Ελάχιστα παρήγορο, το ξέρουμε, αλλά τουλάχιστον δεν είσαι μόνος/η.
Αυτός που μονίμως βαριέται: Και θα ήθελε πολύ να βαριέσαι κι εσύ. Σου στέλνει αστεία βιντεάκια με ζωάκια και viral φωτογραφίες, ανοίγει κουβέντες (στις οποίες σε ταγκάρει) στο Facebook, σε τραβολογάει συνεχώς να βγείτε για τσιγάρο, και στο τέλος της ημέρας κάποιος φορτώνεται τουλάχιστον τη μισή από τη δουλειά που «ξέχασε» να κάνει.
Ο αντίθετος αυτού που μονίμως βαριέται: Είτε μόλις έπιασε την πρώτη του δουλειά, είτε είναι πρακτικάριος, είτε κουβαλά στην πλάτη του 7 χρόνια ανεργίας, είτε όλα αυτά μαζί. Θα κάνει τα πάντα, τρελαίνεται να δουλεύει, κοιτάζει αφεντικά και προϊσταμένους με κουταβίσια μάτια γεμάτα ευγνωμοσύνη, δεν πειράζει που παίρνει ψίχουλα για μισθό, δεν τον πειράζουν οι υπερωρίες, εννοείται πως θα χαρεί να δουλέψει το Σάββατο. Μην φοβάσαι, όμως, κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα θα τον στριμώξει αυτός που μονίμως βαριέται στην κουζίνα ή στις τουαλέτες, θα του πει ότι «κοίταξε να δεις πιτσιρίκο, δεν είναι σωστό να χαλάμε την πιάτσα» και το πράγμα θα στρώσει.
Ο υπάλληλος του μήνα: Δεν θα τον δεις ποτέ να λουφάρει, κάθε δουλειά που αναλαμβάνει την φέρνει εις πέρας στην εντέλεια, ο λόγος του είναι συμβόλαιο, τα παίρνει όλα τοις μετρητοίς και δεν έχει ξεχάσει ποτέ να κάνει τίποτα –σε σημείο που να αναρωτιέσαι μήπως είναι ρομπότ και όχι άνθρωπος. Βλέπει με συμπάθεια το κουτάβι από πάνω, γιατί του θυμίζει τα νιάτα του, αλλά αυτόν κορόιδο δεν θα τον πιάσει πια ποτέ κανείς: Είναι τύπος και υπογραμμός σε όλα του, και το ίδιο απαιτεί από την εταιρεία και τους προϊσταμένους του. Στις 5.01 έχει απαρεγκλίτως εξαφανιστεί, κι αν πας να του φας έστω και μία μέρα από την ετήσια άδεια θα τον δεις στα δικαστήρια.
Εκείνος που αναζητά τον έρωτα: Την έχει πέσει στους πάντες, από την 19χρονη πρακτικάρια μέχρι την 65άρα καθαρίστρια, μιλά χαμηλόφωνα και παθιάρικα σε κάθε άτομο του άλλου φύλου, εφευρίσκει τις πιο απίθανες αφορμές για να σε ακουμπήσει δήθεν τυχαία στον ώμο και σε αγκαλιάζει λίγο πιο παθιασμένα από τους υπόλοιπους κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς που φεύγετε όλοι από τη δουλειά. Αν ήμασταν στις ΗΠΑ θα είχε δικαστεί και καταδικαστεί πολλάκις για σεξουαλική παρενόχληση. Στα καθ’ ημάς θεωρείται από αξιολύπητα χαριτωμένος έως ακίνδυνα αστείος.
Εκείνος που συνέχεια τρώει: Το γραφείο του είναι μισοθαμμένο κάτω από: σοκολάτες, μακαρονάδες, σάντουιτς, μπάρες δημητριακών, κουτιά με κανονικά δημητριακά (οι μπάρες είναι για τη λιγούρα, αυτά για το πρωινό), ξηροκάρπια, γιαούρτια, δυο πιτόγυρα που παράγγειλε από το delivery και μισό burger γαλοπούλας με έξτρα guacamole που περίσσεψε από το μπεργκεράδικο που είχε πάει χτες και το έφερε μαζί του, μην πάει χαμένο. Όταν σε πιάσει μια λιγούρα ξέρεις σε ποιον θα απευθυνθείς για ένα κρακεράκι ή μια μπάρα δημητριακών –και τότε τον εκτιμάς. Τότε που δεν τον εκτιμάς είναι εκεί γύρω στην άνοιξη, όταν προσπαθείς να βγάλεις τη δουλειά σου με τρία μαρουλόφυλλα και δύο πιρουνιές τόνο, ενώ κάθεσαι δίπλα του.
Αυτός που δεν πλένεται ποτέ: Ή εντάξει, σχεδόν ποτέ. Πιθανότατα πλένεται κάθε Σάββατο, που δεν έχει το οκτάωρο να του ροκανίζει τον πολύτιμο χρόνο του. Αλλιώς δεν εξηγείται πώς καταφέρνει να αναδίδει εσάνς Πέπε λε Πιου, η οποία σέρνεται (και παραμένει) πίσω του σε κάθε διάδρομο/ γραφείο/ meeting room από το οποίο περνάει. Το «να κλειστείς στο ασανσέρ μαζί του» είναι η χειρότερη κατάρα που μπορείς να ρίξεις σε άνθρωπο, μετά το «να σου καεί ο προτζέκτορας σε παρουσίαση Power Point».
Σαν να μην έφταναν οι υπερωρίες, οι βασικοί μισθοί που κατρακυλούν στα τάρταρα, και οι παράλογες απαιτήσεις του αφεντικού σου, έχεις από πάνω να αντιμετωπίσεις και τους πιο εκνευριστικούς συναδέλφους του κόσμου. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζεις. Μέχρι να έρθουμε εμείς και να σου πούμε ότι τους παρακάτω έξι τύπους τους συναντάς σε κάθε εργασιακό χώρο. Ελάχιστα παρήγορο, το ξέρουμε, αλλά τουλάχιστον δεν είσαι μόνος/η.
Αυτός που μονίμως βαριέται: Και θα ήθελε πολύ να βαριέσαι κι εσύ. Σου στέλνει αστεία βιντεάκια με ζωάκια και viral φωτογραφίες, ανοίγει κουβέντες (στις οποίες σε ταγκάρει) στο Facebook, σε τραβολογάει συνεχώς να βγείτε για τσιγάρο, και στο τέλος της ημέρας κάποιος φορτώνεται τουλάχιστον τη μισή από τη δουλειά που «ξέχασε» να κάνει.
Ο αντίθετος αυτού που μονίμως βαριέται: Είτε μόλις έπιασε την πρώτη του δουλειά, είτε είναι πρακτικάριος, είτε κουβαλά στην πλάτη του 7 χρόνια ανεργίας, είτε όλα αυτά μαζί. Θα κάνει τα πάντα, τρελαίνεται να δουλεύει, κοιτάζει αφεντικά και προϊσταμένους με κουταβίσια μάτια γεμάτα ευγνωμοσύνη, δεν πειράζει που παίρνει ψίχουλα για μισθό, δεν τον πειράζουν οι υπερωρίες, εννοείται πως θα χαρεί να δουλέψει το Σάββατο. Μην φοβάσαι, όμως, κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα θα τον στριμώξει αυτός που μονίμως βαριέται στην κουζίνα ή στις τουαλέτες, θα του πει ότι «κοίταξε να δεις πιτσιρίκο, δεν είναι σωστό να χαλάμε την πιάτσα» και το πράγμα θα στρώσει.
Ο υπάλληλος του μήνα: Δεν θα τον δεις ποτέ να λουφάρει, κάθε δουλειά που αναλαμβάνει την φέρνει εις πέρας στην εντέλεια, ο λόγος του είναι συμβόλαιο, τα παίρνει όλα τοις μετρητοίς και δεν έχει ξεχάσει ποτέ να κάνει τίποτα –σε σημείο που να αναρωτιέσαι μήπως είναι ρομπότ και όχι άνθρωπος. Βλέπει με συμπάθεια το κουτάβι από πάνω, γιατί του θυμίζει τα νιάτα του, αλλά αυτόν κορόιδο δεν θα τον πιάσει πια ποτέ κανείς: Είναι τύπος και υπογραμμός σε όλα του, και το ίδιο απαιτεί από την εταιρεία και τους προϊσταμένους του. Στις 5.01 έχει απαρεγκλίτως εξαφανιστεί, κι αν πας να του φας έστω και μία μέρα από την ετήσια άδεια θα τον δεις στα δικαστήρια.
Εκείνος που αναζητά τον έρωτα: Την έχει πέσει στους πάντες, από την 19χρονη πρακτικάρια μέχρι την 65άρα καθαρίστρια, μιλά χαμηλόφωνα και παθιάρικα σε κάθε άτομο του άλλου φύλου, εφευρίσκει τις πιο απίθανες αφορμές για να σε ακουμπήσει δήθεν τυχαία στον ώμο και σε αγκαλιάζει λίγο πιο παθιασμένα από τους υπόλοιπους κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς που φεύγετε όλοι από τη δουλειά. Αν ήμασταν στις ΗΠΑ θα είχε δικαστεί και καταδικαστεί πολλάκις για σεξουαλική παρενόχληση. Στα καθ’ ημάς θεωρείται από αξιολύπητα χαριτωμένος έως ακίνδυνα αστείος.
Εκείνος που συνέχεια τρώει: Το γραφείο του είναι μισοθαμμένο κάτω από: σοκολάτες, μακαρονάδες, σάντουιτς, μπάρες δημητριακών, κουτιά με κανονικά δημητριακά (οι μπάρες είναι για τη λιγούρα, αυτά για το πρωινό), ξηροκάρπια, γιαούρτια, δυο πιτόγυρα που παράγγειλε από το delivery και μισό burger γαλοπούλας με έξτρα guacamole που περίσσεψε από το μπεργκεράδικο που είχε πάει χτες και το έφερε μαζί του, μην πάει χαμένο. Όταν σε πιάσει μια λιγούρα ξέρεις σε ποιον θα απευθυνθείς για ένα κρακεράκι ή μια μπάρα δημητριακών –και τότε τον εκτιμάς. Τότε που δεν τον εκτιμάς είναι εκεί γύρω στην άνοιξη, όταν προσπαθείς να βγάλεις τη δουλειά σου με τρία μαρουλόφυλλα και δύο πιρουνιές τόνο, ενώ κάθεσαι δίπλα του.
Αυτός που δεν πλένεται ποτέ: Ή εντάξει, σχεδόν ποτέ. Πιθανότατα πλένεται κάθε Σάββατο, που δεν έχει το οκτάωρο να του ροκανίζει τον πολύτιμο χρόνο του. Αλλιώς δεν εξηγείται πώς καταφέρνει να αναδίδει εσάνς Πέπε λε Πιου, η οποία σέρνεται (και παραμένει) πίσω του σε κάθε διάδρομο/ γραφείο/ meeting room από το οποίο περνάει. Το «να κλειστείς στο ασανσέρ μαζί του» είναι η χειρότερη κατάρα που μπορείς να ρίξεις σε άνθρωπο, μετά το «να σου καεί ο προτζέκτορας σε παρουσίαση Power Point».
