11 σκέψεις των ανθρώπων που δεν ξυπνούν πρωί
Δεν είσαι πρωινός τύπος; Σε καταλαβαίνουμε. Και συμμεριζόμαστε το δράμα (σου, μας, όλων) σε 11 σκέψεις που μας περνούν καθημερινά από το μυαλό.
της Ηρώς Κουνάδη
Ποτέ δεν θα καταλάβουμε τι βρίσκει ο κόσμος στα πρωινά. Το πρωινό ξύπνημα είναι δύσκολο και δυσάρεστο, τίποτα ενδιαφέρον δεν συνέβη ποτέ στη ζωή κανενός μεταξύ 9 με 11 π.μ., και οι νύχτες είναι απείρως ωραιότερες από τις μέρες, ειδικά αν ζεις σε μια πόλη σαν την Αθήνα. Κάποτε εμείς οι μη πρωινοί τύποι (ξεχωριστή και συμπαθέστατη κατηγορία ανθρώπων, αν πιστέψουμε τις τελευταίες έρευνες περί γονιδιακού χρονότυπου) θα δικαιωθούμε και τα πρωινά θα καταργηθούν, το ξέρουμε. Προς το παρόν, θα αρκεστούμε να μοιραζόμαστε σκέψεις σαν αυτές που κάνουμε μέσα στην ημέρα, με άλλους ομοϊδεάτες. Εσάς δηλαδή.
Οι άνθρωποι που σηκώνονται πριν τις 10.00 φρέσκοι και ζωηροί, χωρίς ζαλάδες, πρησμένη φάτσα και αυτοκτονικές τάσεις, δεν είναι κανονικοί άνθρωποι. Είναι κατάσκοποι εξωγήινου πολιτισμού, ο οποίος τους έχει στείλει εδώ για να μας αφανίσουν.
Είναι πολύ φυσιολογικότερο να πέφτεις για ύπνο στις 7.00 το πρωί από το να ξυπνάς στις 7.00 το πρωί. Με την εξαίρεση του να δουλεύεις βράδυ, το πιθανότερο είναι ότι περνάς καλά για να μένεις ξύπνιος ως τις 7.00 το πρωί. Αν ξυπνήσεις στις 7.00 το πρωί, τι πιθανότητες έχεις να περάσεις καλά;
Γενικώς, εδώ που τα λέμε, τι ωραίο συμβαίνει ποτέ τα πρωινά; Δουλειές, κίνηση και δημόσιες υπηρεσίες. Στα βράδια βρίσκεται το νόημα της ζωής.
Το ότι ο καφές σε ξυπνάει είναι ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα της ανθρωπότητας. Ο χρόνος είναι που σε ξυπνάει. Εκεί γύρω στις 14.00 το μεσημέρι αρχίζει ο άνθρωπος να λειτουργεί. Ας χαζέψω λίγο στο internet πίνοντας τον τρίτο καφέ της ημέρας μέχρι να ξυπνήσω.
Αν όλοι οι άνθρωποι δούλευαν ανάλογα με τον χρονότυπό τους, την ώρα που βρίσκονται στα καλύτερά τους δηλαδή, κι όχι την ώρα που ξυπνάει το αφεντικό τους, οι σπαταλημένες εργατοώρες στα γραφεία αυτού του κόσμου θα ήταν σαφώς λιγότερες. Και η παραγωγικότητα θα αυξανόταν κατακόρυφα.
Α, κοίτα, ξανάρχισαν οι δωρεάν ξεναγήσεις του Δήμου Αθηναίων, τι ωραία! *20 δευτερόλεπτα αργότερα* Τι ώρα έναρξης 10.30 ρε παιδιά, σοβαρολογείτε, τι είμαστε σαββατιάτικα, ανθρακωρύχοι στα γκουλάγκ της Σιβηρίας;
Κάθε φορά που κάποιος με ρωτάει «τι έγινε ξενυχτήσαμε χτες;» επειδή του φαίνομαι χάλια, νιώθω την ανεξήγητη παρόρμηση να αρχίσω να φωνάζω πως όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι είμαστε χάλια το πρωί, άσχετα αν έχουμε κοιμηθεί 5 ώρες ή 12. Τα πρωινά είναι χάλια εξ ορισμού, εσύ είσαι ο περίεργος. Να φροντίσεις να το μεταφέρεις αυτό στον πλανήτη σου, αρειανέ πρακτορίσκε, μη νομίζεις ότι δεν σε έχω καταλάβει.
Τα παλιά τα χρόνια το καταλαβαίνω, κυνηγούσες με το φως του ήλιου, έψηνες το σφαχτάρι στη θράκα το απόγευμα, κοιμόσουν το βράδυ, σαν τι άλλο να κάνεις; Δεν είναι να πεις ότι θα μπορούσες να διαβάσεις βιβλία, να βγεις για κοκτέιλ, να στήσεις πολιτικούς καυγάδες με αγνώστους στο νετ. Τρεις χιλιετίες ανθρώπινου πολιτισμού και μερικά τρισεκατομμύρια κιλοβατώρες ηλεκτρικού ρεύματος αργότερα, τι ακριβώς κάνουμε ξύπνιοι τα πρωινά, τον Νικόλα τον Τέσλα μου μέσα;
Μια χαρά Βιταμίνη D συνθέτουμε και το μεσημέρι, που ο ήλιος είναι στο peak του, όπως και ο καιρός, μην πιάνεις τον ζωοδότη στο στόμα σου επί ματαίω, άτιμε πρωινέ τύπε.
Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώω κρύο κάθε μέρα, εκεί γύρω στα Μεσάνυχτα, που εσύ αρχίζεις να χασμουριέσαι κι εγώ κάνω σχέδια πού θα συνεχίσουμε το βράδυ μας. Για έξτρα πόντους χαιρεκακίας, θα μπορούσα και να ρωτήσω «τι έγινε, ξυπνήσαμε νωρίς σήμερα;» κατά το δικό σου «τι έγινε, ξενυχτήσαμε χτες;».
Δεν θα το κάνω, όμως, γιατί εμείς οι μη πρωινοί τύποι είμαστε μεγαλόψυχοι. Ίσως φταίει το ότι ζούμε το καλό κομμάτι της ημέρας (τα βράδια, δηλαδή) και κοιμόμαστε (έστω, όρθιοι) τις βαρετές της ώρες.
Ποτέ δεν θα καταλάβουμε τι βρίσκει ο κόσμος στα πρωινά. Το πρωινό ξύπνημα είναι δύσκολο και δυσάρεστο, τίποτα ενδιαφέρον δεν συνέβη ποτέ στη ζωή κανενός μεταξύ 9 με 11 π.μ., και οι νύχτες είναι απείρως ωραιότερες από τις μέρες, ειδικά αν ζεις σε μια πόλη σαν την Αθήνα. Κάποτε εμείς οι μη πρωινοί τύποι (ξεχωριστή και συμπαθέστατη κατηγορία ανθρώπων, αν πιστέψουμε τις τελευταίες έρευνες περί γονιδιακού χρονότυπου) θα δικαιωθούμε και τα πρωινά θα καταργηθούν, το ξέρουμε. Προς το παρόν, θα αρκεστούμε να μοιραζόμαστε σκέψεις σαν αυτές που κάνουμε μέσα στην ημέρα, με άλλους ομοϊδεάτες. Εσάς δηλαδή.
Οι άνθρωποι που σηκώνονται πριν τις 10.00 φρέσκοι και ζωηροί, χωρίς ζαλάδες, πρησμένη φάτσα και αυτοκτονικές τάσεις, δεν είναι κανονικοί άνθρωποι. Είναι κατάσκοποι εξωγήινου πολιτισμού, ο οποίος τους έχει στείλει εδώ για να μας αφανίσουν.
.png)
Είναι πολύ φυσιολογικότερο να πέφτεις για ύπνο στις 7.00 το πρωί από το να ξυπνάς στις 7.00 το πρωί. Με την εξαίρεση του να δουλεύεις βράδυ, το πιθανότερο είναι ότι περνάς καλά για να μένεις ξύπνιος ως τις 7.00 το πρωί. Αν ξυπνήσεις στις 7.00 το πρωί, τι πιθανότητες έχεις να περάσεις καλά;
Γενικώς, εδώ που τα λέμε, τι ωραίο συμβαίνει ποτέ τα πρωινά; Δουλειές, κίνηση και δημόσιες υπηρεσίες. Στα βράδια βρίσκεται το νόημα της ζωής.
Το ότι ο καφές σε ξυπνάει είναι ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα της ανθρωπότητας. Ο χρόνος είναι που σε ξυπνάει. Εκεί γύρω στις 14.00 το μεσημέρι αρχίζει ο άνθρωπος να λειτουργεί. Ας χαζέψω λίγο στο internet πίνοντας τον τρίτο καφέ της ημέρας μέχρι να ξυπνήσω.
Αν όλοι οι άνθρωποι δούλευαν ανάλογα με τον χρονότυπό τους, την ώρα που βρίσκονται στα καλύτερά τους δηλαδή, κι όχι την ώρα που ξυπνάει το αφεντικό τους, οι σπαταλημένες εργατοώρες στα γραφεία αυτού του κόσμου θα ήταν σαφώς λιγότερες. Και η παραγωγικότητα θα αυξανόταν κατακόρυφα.
Α, κοίτα, ξανάρχισαν οι δωρεάν ξεναγήσεις του Δήμου Αθηναίων, τι ωραία! *20 δευτερόλεπτα αργότερα* Τι ώρα έναρξης 10.30 ρε παιδιά, σοβαρολογείτε, τι είμαστε σαββατιάτικα, ανθρακωρύχοι στα γκουλάγκ της Σιβηρίας;
Κάθε φορά που κάποιος με ρωτάει «τι έγινε ξενυχτήσαμε χτες;» επειδή του φαίνομαι χάλια, νιώθω την ανεξήγητη παρόρμηση να αρχίσω να φωνάζω πως όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι είμαστε χάλια το πρωί, άσχετα αν έχουμε κοιμηθεί 5 ώρες ή 12. Τα πρωινά είναι χάλια εξ ορισμού, εσύ είσαι ο περίεργος. Να φροντίσεις να το μεταφέρεις αυτό στον πλανήτη σου, αρειανέ πρακτορίσκε, μη νομίζεις ότι δεν σε έχω καταλάβει.
.png)
Τα παλιά τα χρόνια το καταλαβαίνω, κυνηγούσες με το φως του ήλιου, έψηνες το σφαχτάρι στη θράκα το απόγευμα, κοιμόσουν το βράδυ, σαν τι άλλο να κάνεις; Δεν είναι να πεις ότι θα μπορούσες να διαβάσεις βιβλία, να βγεις για κοκτέιλ, να στήσεις πολιτικούς καυγάδες με αγνώστους στο νετ. Τρεις χιλιετίες ανθρώπινου πολιτισμού και μερικά τρισεκατομμύρια κιλοβατώρες ηλεκτρικού ρεύματος αργότερα, τι ακριβώς κάνουμε ξύπνιοι τα πρωινά, τον Νικόλα τον Τέσλα μου μέσα;
Μια χαρά Βιταμίνη D συνθέτουμε και το μεσημέρι, που ο ήλιος είναι στο peak του, όπως και ο καιρός, μην πιάνεις τον ζωοδότη στο στόμα σου επί ματαίω, άτιμε πρωινέ τύπε.
Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώω κρύο κάθε μέρα, εκεί γύρω στα Μεσάνυχτα, που εσύ αρχίζεις να χασμουριέσαι κι εγώ κάνω σχέδια πού θα συνεχίσουμε το βράδυ μας. Για έξτρα πόντους χαιρεκακίας, θα μπορούσα και να ρωτήσω «τι έγινε, ξυπνήσαμε νωρίς σήμερα;» κατά το δικό σου «τι έγινε, ξενυχτήσαμε χτες;».
Δεν θα το κάνω, όμως, γιατί εμείς οι μη πρωινοί τύποι είμαστε μεγαλόψυχοι. Ίσως φταίει το ότι ζούμε το καλό κομμάτι της ημέρας (τα βράδια, δηλαδή) και κοιμόμαστε (έστω, όρθιοι) τις βαρετές της ώρες.
