10 πράγματα που συμβαίνουν σε κάθε σχέση
Ναι, όλοι νομίζουμε πως η σχέση μας είναι μοναδική. Και όλοι ανησυχούμε για τα «προβλήματα» που τυχαίνουν μόνο σε εμάς. Καιρός να μάθετε την αλήθεια.
της Ηρώς Κουνάδη
Οι σχέσεις –ειδικά οι μακροχρόνιες– έχουν τα πάνω τους και τα κάτω τους, τα τραγελαφικά και τα «σοβαρά» περιστατικά τους, που τα θεωρείς «σοβαρά» μόνο μέχρι να τα συζητήσεις με πέντε φίλους πρόθυμους να σε διαβεβαιώσουν πως στην πραγματικότητα είναι εξαιρετικά τετριμμένα, συμβαίνουν σε όλους, και να ‘σαι καλά που το ανέφερες, γελάσαμε πάλι σήμερα. Για όσους δεν έχουν πέντε τέτοιους φίλους πρόχειρους, είμαστε εμείς εδώ να σας καθησυχάσουμε πως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, τα παρακάτω πράγματα συμβαίνουν και στις καλύτερες τις σχέσεις.
Η πρώτη φορά που ένας από τους δύο θα παραδεχτεί ότι αντιπαθεί ή βαριέται θανάσιμα τους φίλους του άλλου. Είναι στην αρχή άβολο, μετά απελευθερωτικό…
…Ακριβώς όπως και η πρώτη φορά που κάποιος από τους δύο θα αφήσει ανοιχτή την πόρτα της τουαλέτας.
Εκείνο το κλισέ που λέει ότι η υπερβολική οικειότητα σκοτώνει τον έρωτα; Ναι, είναι αλήθεια. Όπως αλήθεια είναι και το ότι το να νιώθεις απολύτως άνετα με κάποιον είναι, ορισμένες φορές, αίσθηση απείρως ωραιότερη από τις ιδρωμένες παλάμες και τα σφιγμένα στομάχια που προκαλεί ο έρωτας.
Αυτό, δυστυχώς, δε σημαίνει πως ο έρωτας δεν θα σου λείπει. Θα υπάρξουν φορές που θα εξετάσεις την πιθανότητα να χωρίσεις μόνο και μόνο για να μπορείς να φλερτάρεις με κάθε άγνωστο σε κάθε μπαρ σαν να μην υπάρχει αύριο. Το ότι τελικά θα αποφασίσεις να μείνεις, θα εκπλήξει ακόμα και τον ίδιο σου τον εαυτό. Και θα σε κάνει να συνειδητοποιήσεις πόσο πολύ τον/ την αγαπάς (τον άλλο, όχι τον εαυτό σου).
Ποτέ δεν θα γίνετε ωραίο παρεάκι με τους γονείς του/ της. Στην καλύτερη περίπτωση, οι σχέσεις σας θα είναι ευγενικά φιλικές, στην χειρότερη υπόγεια εχθρικές. Κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν πειράζει.
Θα υπάρξουν στιγμές που θα εκνευρίσετε τους φίλους σας. Είτε επειδή ζείτε τον έρωτά σας και εξαφανιστήκατε από προσώπου γης, είτε επειδή βγαίνετε μεν μαζί τους αλλά περνάτε όλο σας το βράδυ να σαλιαρίζετε μεταξύ σας, είτε επειδή τα inside jokes σας είναι τόσο πολλά που έχουν αρχίσει να θυμίζουν μυστικό κώδικα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί κανείς να συμμετάσχει στις συζητήσεις σας. Αν είναι πραγματικοί σας φίλοι, θα σας τα συγχωρήσουν όλα.
Κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι αυτό το «η αγάπη τα νικά όλα» είναι ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα που μας τάισαν όταν ήμασταν μικροί. Η αγάπη από μόνη της δε νικά τη βαρεμάρα, τη ρουτίνα, την ανεργία ή την υπερατλαντική απόσταση –τουλάχιστον όχι σε μακροχρόνια βάση– και οι σχέσεις θέλουν είτε σκληρή δουλειά είτε εξαιρετική χημεία για να πετύχουν.
Το ότι όταν σου συμβαίνει κάτι άσχημο είσαι απότομος/ γκρινιάρης/ μουτρωμένος/ απαίσιος μπροστά στο έτερό σου ήμισυ, αλλά ευγενικός και ευγνώμων με τους υπόλοιπους ανθρώπους που αποφασίζουν να σε στηρίξουν, δεν είναι δείγμα του πόσο απαίσιος χαρακτήρας είσαι. Είναι η απολύτως φυσιολογική και απολύτως ανθρώπινη συνέπεια δύο πραγμάτων: α. νιώθεις πολύ άνετα με τον άλλο, και β. δεν φοβάσαι ότι θα αλλάξει η γνώμη του για σένα αν σε δει στα «απαίσιά» σου.
Αν ο έρωτας ήταν διάγραμμα, θα είχε σχήμα κεφαλαίου Λ. Αν η αγάπη ήταν διάγραμμα, θα ήταν πολλές συνεχόμενες, διαφορετικού μεγέθους καμπύλες που τείνουν στο άπειρο. Δεν υπάρχει κανόνας που να λέει ότι η αγάπη φθίνει ή αυξάνεται με τον καιρό. Υπάρχουν μέρες που θεωρείς τον άλλο το πιο υπέροχο πλάσμα στον πλανήτη, και άλλες που δεν πολυθέλεις να του μιλάς. Μην φρικάρεις, είναι φυσιολογικό.
Όλοι έχουμε ελαττώματα. Και όλους μας εκνευρίζουν τα ελαττώματα των ανθρώπων που συναναστρεφόμαστε κάθε μέρα. Το μυστικό είναι είτε να βρεις κάποιον με χιούμορ, ώστε να μπορείτε να γελάτε όταν εκνευρίζεστε ο ένας με τα ελαττώματα του άλλου, είτε να μην συναναστρέφεστε κάθε μέρα. Άλλη λύση δεν υπάρχει.
Οι σχέσεις –ειδικά οι μακροχρόνιες– έχουν τα πάνω τους και τα κάτω τους, τα τραγελαφικά και τα «σοβαρά» περιστατικά τους, που τα θεωρείς «σοβαρά» μόνο μέχρι να τα συζητήσεις με πέντε φίλους πρόθυμους να σε διαβεβαιώσουν πως στην πραγματικότητα είναι εξαιρετικά τετριμμένα, συμβαίνουν σε όλους, και να ‘σαι καλά που το ανέφερες, γελάσαμε πάλι σήμερα. Για όσους δεν έχουν πέντε τέτοιους φίλους πρόχειρους, είμαστε εμείς εδώ να σας καθησυχάσουμε πως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, τα παρακάτω πράγματα συμβαίνουν και στις καλύτερες τις σχέσεις.
Η πρώτη φορά που ένας από τους δύο θα παραδεχτεί ότι αντιπαθεί ή βαριέται θανάσιμα τους φίλους του άλλου. Είναι στην αρχή άβολο, μετά απελευθερωτικό…
…Ακριβώς όπως και η πρώτη φορά που κάποιος από τους δύο θα αφήσει ανοιχτή την πόρτα της τουαλέτας.
Εκείνο το κλισέ που λέει ότι η υπερβολική οικειότητα σκοτώνει τον έρωτα; Ναι, είναι αλήθεια. Όπως αλήθεια είναι και το ότι το να νιώθεις απολύτως άνετα με κάποιον είναι, ορισμένες φορές, αίσθηση απείρως ωραιότερη από τις ιδρωμένες παλάμες και τα σφιγμένα στομάχια που προκαλεί ο έρωτας.
Αυτό, δυστυχώς, δε σημαίνει πως ο έρωτας δεν θα σου λείπει. Θα υπάρξουν φορές που θα εξετάσεις την πιθανότητα να χωρίσεις μόνο και μόνο για να μπορείς να φλερτάρεις με κάθε άγνωστο σε κάθε μπαρ σαν να μην υπάρχει αύριο. Το ότι τελικά θα αποφασίσεις να μείνεις, θα εκπλήξει ακόμα και τον ίδιο σου τον εαυτό. Και θα σε κάνει να συνειδητοποιήσεις πόσο πολύ τον/ την αγαπάς (τον άλλο, όχι τον εαυτό σου).
Ποτέ δεν θα γίνετε ωραίο παρεάκι με τους γονείς του/ της. Στην καλύτερη περίπτωση, οι σχέσεις σας θα είναι ευγενικά φιλικές, στην χειρότερη υπόγεια εχθρικές. Κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν πειράζει.
Θα υπάρξουν στιγμές που θα εκνευρίσετε τους φίλους σας. Είτε επειδή ζείτε τον έρωτά σας και εξαφανιστήκατε από προσώπου γης, είτε επειδή βγαίνετε μεν μαζί τους αλλά περνάτε όλο σας το βράδυ να σαλιαρίζετε μεταξύ σας, είτε επειδή τα inside jokes σας είναι τόσο πολλά που έχουν αρχίσει να θυμίζουν μυστικό κώδικα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί κανείς να συμμετάσχει στις συζητήσεις σας. Αν είναι πραγματικοί σας φίλοι, θα σας τα συγχωρήσουν όλα.
Κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι αυτό το «η αγάπη τα νικά όλα» είναι ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα που μας τάισαν όταν ήμασταν μικροί. Η αγάπη από μόνη της δε νικά τη βαρεμάρα, τη ρουτίνα, την ανεργία ή την υπερατλαντική απόσταση –τουλάχιστον όχι σε μακροχρόνια βάση– και οι σχέσεις θέλουν είτε σκληρή δουλειά είτε εξαιρετική χημεία για να πετύχουν.
Το ότι όταν σου συμβαίνει κάτι άσχημο είσαι απότομος/ γκρινιάρης/ μουτρωμένος/ απαίσιος μπροστά στο έτερό σου ήμισυ, αλλά ευγενικός και ευγνώμων με τους υπόλοιπους ανθρώπους που αποφασίζουν να σε στηρίξουν, δεν είναι δείγμα του πόσο απαίσιος χαρακτήρας είσαι. Είναι η απολύτως φυσιολογική και απολύτως ανθρώπινη συνέπεια δύο πραγμάτων: α. νιώθεις πολύ άνετα με τον άλλο, και β. δεν φοβάσαι ότι θα αλλάξει η γνώμη του για σένα αν σε δει στα «απαίσιά» σου.
Αν ο έρωτας ήταν διάγραμμα, θα είχε σχήμα κεφαλαίου Λ. Αν η αγάπη ήταν διάγραμμα, θα ήταν πολλές συνεχόμενες, διαφορετικού μεγέθους καμπύλες που τείνουν στο άπειρο. Δεν υπάρχει κανόνας που να λέει ότι η αγάπη φθίνει ή αυξάνεται με τον καιρό. Υπάρχουν μέρες που θεωρείς τον άλλο το πιο υπέροχο πλάσμα στον πλανήτη, και άλλες που δεν πολυθέλεις να του μιλάς. Μην φρικάρεις, είναι φυσιολογικό.
Όλοι έχουμε ελαττώματα. Και όλους μας εκνευρίζουν τα ελαττώματα των ανθρώπων που συναναστρεφόμαστε κάθε μέρα. Το μυστικό είναι είτε να βρεις κάποιον με χιούμορ, ώστε να μπορείτε να γελάτε όταν εκνευρίζεστε ο ένας με τα ελαττώματα του άλλου, είτε να μην συναναστρέφεστε κάθε μέρα. Άλλη λύση δεν υπάρχει.
