101 πράγματα που μας κάνουν χαρούμενους
Τα ηλιοβασιλέματα στη θάλασσα, τα ούζα κάτω από τον ήλιο, η θέση στο παράθυρο και 98 ακόμα πράγματα που (δεν είναι πράγματα αλλά) μας κάνουν χαρούμενους.
της Ηρώς Κουνάδη
Αν έπρεπε να απαντήσετε στην ερώτηση «τι θέλετε για να είστε χαρούμενοι;» ποια θα ήταν τα πρώτα πράγματα που θα σκεφτόσασταν; Να βγει η χώρα από την κρίση, να βρείτε τη δουλειά των ονείρων σας, να κερδίσετε το Τζόκερ, να κρατούσε ο έρωτας για πάντα; Κι όμως, αν το σκεφτείτε, είναι κατά βάση τα μικρά και καθημερινά πράγματα που μας κάνουν τελικά χαρούμενους. Για του λόγου το αληθές, συγκεντρώνουμε εκατόν ένα από αυτά σε μια λίστα που σας προκαλούμε να διαβάσετε ως το τέλος χωρίς να χαμογελάσετε. Δεν θα τα καταφέρετε.
Το κελάηδισμα ενός πουλιού στο μπαλκόνι –ιδιαίτερα την πρώτη φορά του χρόνου που το ακούς, εκεί γύρω στην άνοιξη.
Η μυρωδιά του ζεστού καφέ.
Τα σκορπισμένα μωβ ανθάκια στις άκρες των δρόμων. Και πάνω στα κλαδιά των δέντρων. Και στα μαλλιά σου. Και παντού.
Το χαμόγελο κάποιου που αγαπάς πολύ και χαμογελάει σπάνια.
Το χαμόγελο κάποιου που αγαπάς πολύ και χαμογελά σε εσένα.
Το γέλιο. Ειδικά όταν το μοιράζεσαι –αλλά και αυτό που σου προκαλεί μια κωμωδία που βλέπεις μόνος σου, πάλι μετράει.
Το χουχούλιασμα κάτω από τις κουβέρτες τα κυριακάτικα πρωινά.
Ένα καλό βιβλίο.
Το ούζο κάτω από τον ήλιο.
Και το ούζο γενικώς.
Η μυρωδιά του αέρα τα βράδια της άνοιξης.
Και η μυρωδιά του βρεγμένου χώματος.
Ο έναστρος ουρανός.
Οι αγκαλιές. Κυρίως, οι μεγάλες, ζεστές, ειλικρινείς αγκαλιές. Και αυτές μετά από καυγάδες. Και οι μεθυσμένες. Εντάξει, οι αγκαλιές γενικώς.
Οι ξυπόλητες βόλτες στην παραλία.
Μια γάτα που γουργουρίζει όταν τη χαϊδεύεις.
Το να ξυπνάς νομίζοντας ότι είναι Δευτέρα, και να είναι Κυριακή. Σάββατο, ακόμα καλύτερα.
Ένα βλέμμα που λέει περισσότερα απ’ όσα ο ιδιοκτήτης του.
Ένα τραγούδι που λάτρευες πριν από χρόνια –κι έχεις «αιώνες» να ακούσεις.
Η ανακάλυψη –μιας διαδρομής, ενός συγκροτήματος, μιας δικής σου συνταγής, μιας πόλης που δεν υπάρχει στις λίστες των ταξιδιωτικών “must sees”, ενός συναισθήματος που δεν είχες ξανανιώσει.
Ένα κομπλιμέντο.
Το να βρίσκεις το τέλειο δώρο για κάποιον, μετά από ώρες (ή και μέρες) αναζητήσεων. Και το βλέμμα του τη στιγμή που το ανοίγει.
Το να ξαναβλέπεις τα αγαπημένα cartoon των παιδικών σου χρόνων.
Τα ξενύχτια με καλή παρέα.
Τα inside jokes.
Το σεξ.
Η μυρωδιά των παλιών βιβλίων.
Ένα νόμισμα στο δρόμο –για κάποιον ανεξήγητο λόγο, μάλλον έχει περάσει στα γονίδιά μας να το θεωρούμε «γούρι».
Η πρώτη βουτιά του χρόνου.
Και όλες οι επόμενες, τώρα που το σκεφτόμαστε.
Το να σε φροντίζει κάποιος –είτε αυτό σημαίνει ζεστή κοτόσουπα όταν είσαι άρρωστος, είτε αστείο μήνυμα στο κινητό όταν δεν είσαι χαρούμενος, είτε απλώς κουκούλωμα με την κουβέρτα όταν κοιμάσαι.
Οι πεταλούδες.
Τα γατάκια.
Τα ηλιοβασιλέματα στη θάλασσα.
Η σοκολάτα.
Το να κάνεις κάποιον να γελάσει.
Το να ξυπνάς και να βλέπεις την γλάστρα που πότιζες γεμάτη λουλούδια.
Οι νύχτες με φεγγάρι.
Το να ακούς κάποιον να διηγείται μια ενδιαφέρουσα ιστορία.
Το να μαθαίνεις πράγματα –που σε ενδιαφέρουν, κατά προτίμηση.
Τα κόμικς.
Το να τραγουδάς στο ντους.
Ο ήχος των κυμάτων, το κελάρυσμα ενός ποταμού, ο ήχος ενός τραίνου που περνά κάπου κοντά λίγο πριν κοιμηθείς.
Η ικανοποίηση τη στιγμή που τελειώνεις κάτι για το οποίο χρειάστηκες πολλή ώρα/ πολλή δουλειά/ πολλή προσπάθεια.
Το μασάζ στην πλάτη –ειδικά όταν δεν το έχεις ζητήσει.
Το να αισθάνεσαι τόσο άνετα με κάποιον, που να μιλάς χωρίς να σκέφτεσαι.
Ένα τηλεφώνημα από φίλο που επιμένει να τα παρατήσεις όλα και να πάτε για καφέ.
Το να παρατάς τα πάντα και να πηγαίνεις για καφέ.
Το να υπάρχει στη ζωή σου κάποιος που, όσο στραβά και αν πηγαίνουν τα πράγματα, αρκεί να τον κοιτάξεις για να νιώσεις καλύτερα.
Τα πυροτεχνήματα.
Οι πασχαλίτσες που περπατάνε πάνω σου –είτε έχεις πειστεί και γι’ αυτό ότι είναι γούρι, είτε όχι.
Ο χορός. Ειδικά αν καταφέρνεις να κάνεις πράξη τη συμβουλή που λέει «να χορεύεις σαν να μην σε κοιτάζει κανείς».
Οι βάρκες, τα καΐκια, τα κανό και οτιδήποτε άλλο μπορεί να σου χρησιμεύσει για να διασχίσεις μια θάλασσα, ή ένα ποτάμι. Για την σχεδία δεν παίρνουμε όρκο ότι θα ήταν το ίδιο αποτελεσματική στο να σε κάνει χαρούμενο, αλλά επιφυλασσόμαστε μέχρι να τη δοκιμάσουμε.
Το συναίσθημα που σου μένει όταν πραγματικά βοηθάς κάποιον –ναι, συνειρμός με την σχεδία ήταν αυτός.
Το να σχεδιάζεις το επόμενο ταξίδι σου.
Το να χαμογελάς σε έναν άγνωστο, και να χαμογελά κι εκείνος.
Ο ήλιος.
Το λύσιμο μιας παρεξήγησης.
Οι σχέσεις που έχουν περάσει από σαράντα κύματα κι ακόμα αντέχουν.
Και η στιγμή που συνειδητοποιείς γιατί εξακολουθείς να τις θέλεις στη ζωή σου, κι ας έχουν περάσει από σαράντα κύματα.
Οι μεθυσμένες μεταμεσονύκτιες συζητήσεις.
Η πρώτη στιγμή που συνειδητοποιείς ότι εκείνος/η είναι ερωτευμένος/η μαζί σου.
Η στιγμή που γυρνάς σπίτι μετά από μια εξαντλητική μέρα, βγάζεις τα παπούτσια που σε στένευαν, πατάς το play και ξεκινούν οι τίτλοι αρχής της αγαπημένης σου σειράς.
Ο ήχος της βροχής στο τζάμι τη στιγμή που έχεις κουλουριαστεί στον καναπέ με ένα βιβλίο.
Οι γεμάτοι κόσμο δρόμοι της πόλης ένα ηλιόλουστο Σάββατο.
Η θέα της Αθήνας από ψηλά.
Οι σπάνιες φορές που ξυπνάς γεμάτος ενέργεια.
Η στιγμή που μπαίνεις στο αυτοκίνητο για να φύγεις για εκδρομή.
Η μυρωδιά της θάλασσας.
Η επαφή με τη φύση –είτε αυτή λέγεται rafting, είτε βόλτες στα μονοπάτια της Πάρνηθας, είτε πικνίκ στο πάρκο έξω από το σπίτι σου.
Το φως των κεριών. Για κάποιον μυστήριο λόγο, η εξήγηση του οποίου πιθανότατα επαφίεται στον κλάδο της ψυχολογίας.
Το αεράκι που κουνάει τις κουρτίνες μια μέρα του καλοκαιριού.
Το μεσημεριανό χουζούρι με κλειστά παντζούρια. Και το φως που τρυπώνει από τις γρίλιες τους στο δωμάτιο. Απευθείας σύνδεση με τα παιδικά μας καλοκαίρια.
Το φλερτ.
Τα ημιφωτισμένα καλντερίμια με παλιά αρχοντικά.
Οι θάλασσες με τιρκουάζ νερά.
Οι αιώρες.
Οι ντομάτες γεμιστές με κιμά. Και τα «μαμαδίσια» φαγητά γενικώς.
Τα αναπάντεχα δωράκια –είτε τα δίνεις, είτε σου τα δίνουν.
Τα αστεία βίντεο με πιγκουίνους.
Η στιγμή που ξυπνάς μετά από ένα σύντομο υπνάκο σε μια παραλία.
Ο ήχος του τηλεφώνου όταν περιμένεις ένα σημαντικό τηλεφώνημα.
Το ουράνιο τόξο.
Αυτή η ανεξήγητη αίσθηση που έχεις καμιά φορά πως όλα θα πάνε καλά.
Τα road trips.
Η στιγμή που βρίσκεις (ή που θυμάσαι) την απάντηση που έψαχνες όλη μέρα. Παρόμοια με την αίσθηση που είχες στο σχολείο, όταν κατάφερνες να λύσεις μια δύσκολη εξίσωση.
Η πρώτη ταινία της χρονιάς σε θερινό σινεμά.
Ο ήχος της βροχής λίγο πριν κοιμηθείς.
Οι συναντήσεις σε αεροδρόμια, λιμάνια και σταθμούς τραίνων.
Οι ηλιαχτίδες που «φιλτράρονται» μέσα από σύννεφα, κλαδιά δέντρων ή την επιφάνεια της θάλασσας.
Η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι τα δύσκολα πέρασαν.
Το να οργανώνεις ένα πάρτι.
Το να αφήνεις τα παράθυρα ανοιχτά όλη μέρα.
Η στιγμή που αποδεικνύεται ότι είχες δίκιο. Για οτιδήποτε –αλλά κατά προτίμηση για κάτι καλό.
Η άλλη στιγμή, που συνειδητοποιείς ότι είχες άδικο, για κάτι που φοβόσουν.
Το να ανυπομονείς για κάτι.
Η θέση δίπλα στο παράθυρο.
Οι παιδικές ζωγραφιές που έχουν φτιαχτεί για σένα.
Οι ποδηλατάδες.
Το να καταφέρνεις πράγματα που θεωρούσες αδύνατα.
Το να κερδίζεις την εμπιστοσύνη κάποιου.
Το να σε ακούει κάποιος με πραγματικό ενδιαφέρον.
Οι συμπτώσεις. Ειδικά αυτές που σε κάνουν να πιστεύεις ότι σημαίνουν κάτι. Κι ας μην το παραδεχτείς ποτέ.
Αν έπρεπε να απαντήσετε στην ερώτηση «τι θέλετε για να είστε χαρούμενοι;» ποια θα ήταν τα πρώτα πράγματα που θα σκεφτόσασταν; Να βγει η χώρα από την κρίση, να βρείτε τη δουλειά των ονείρων σας, να κερδίσετε το Τζόκερ, να κρατούσε ο έρωτας για πάντα; Κι όμως, αν το σκεφτείτε, είναι κατά βάση τα μικρά και καθημερινά πράγματα που μας κάνουν τελικά χαρούμενους. Για του λόγου το αληθές, συγκεντρώνουμε εκατόν ένα από αυτά σε μια λίστα που σας προκαλούμε να διαβάσετε ως το τέλος χωρίς να χαμογελάσετε. Δεν θα τα καταφέρετε.
Το κελάηδισμα ενός πουλιού στο μπαλκόνι –ιδιαίτερα την πρώτη φορά του χρόνου που το ακούς, εκεί γύρω στην άνοιξη.
Η μυρωδιά του ζεστού καφέ.
Τα σκορπισμένα μωβ ανθάκια στις άκρες των δρόμων. Και πάνω στα κλαδιά των δέντρων. Και στα μαλλιά σου. Και παντού.
Το χαμόγελο κάποιου που αγαπάς πολύ και χαμογελάει σπάνια.
Το χαμόγελο κάποιου που αγαπάς πολύ και χαμογελά σε εσένα.
Το γέλιο. Ειδικά όταν το μοιράζεσαι –αλλά και αυτό που σου προκαλεί μια κωμωδία που βλέπεις μόνος σου, πάλι μετράει.
Το χουχούλιασμα κάτω από τις κουβέρτες τα κυριακάτικα πρωινά.
Ένα καλό βιβλίο.
Το ούζο κάτω από τον ήλιο.
Και το ούζο γενικώς.
Η μυρωδιά του αέρα τα βράδια της άνοιξης.
Και η μυρωδιά του βρεγμένου χώματος.
Ο έναστρος ουρανός.
Οι αγκαλιές. Κυρίως, οι μεγάλες, ζεστές, ειλικρινείς αγκαλιές. Και αυτές μετά από καυγάδες. Και οι μεθυσμένες. Εντάξει, οι αγκαλιές γενικώς.
Οι ξυπόλητες βόλτες στην παραλία.
Μια γάτα που γουργουρίζει όταν τη χαϊδεύεις.
Το να ξυπνάς νομίζοντας ότι είναι Δευτέρα, και να είναι Κυριακή. Σάββατο, ακόμα καλύτερα.
Ένα βλέμμα που λέει περισσότερα απ’ όσα ο ιδιοκτήτης του.
Ένα τραγούδι που λάτρευες πριν από χρόνια –κι έχεις «αιώνες» να ακούσεις.
Η ανακάλυψη –μιας διαδρομής, ενός συγκροτήματος, μιας δικής σου συνταγής, μιας πόλης που δεν υπάρχει στις λίστες των ταξιδιωτικών “must sees”, ενός συναισθήματος που δεν είχες ξανανιώσει.
Ένα κομπλιμέντο.
Το να βρίσκεις το τέλειο δώρο για κάποιον, μετά από ώρες (ή και μέρες) αναζητήσεων. Και το βλέμμα του τη στιγμή που το ανοίγει.
Το να ξαναβλέπεις τα αγαπημένα cartoon των παιδικών σου χρόνων.
Τα ξενύχτια με καλή παρέα.
Τα inside jokes.
Το σεξ.
Η μυρωδιά των παλιών βιβλίων.
Ένα νόμισμα στο δρόμο –για κάποιον ανεξήγητο λόγο, μάλλον έχει περάσει στα γονίδιά μας να το θεωρούμε «γούρι».
Η πρώτη βουτιά του χρόνου.
Και όλες οι επόμενες, τώρα που το σκεφτόμαστε.
Το να σε φροντίζει κάποιος –είτε αυτό σημαίνει ζεστή κοτόσουπα όταν είσαι άρρωστος, είτε αστείο μήνυμα στο κινητό όταν δεν είσαι χαρούμενος, είτε απλώς κουκούλωμα με την κουβέρτα όταν κοιμάσαι.
Οι πεταλούδες.
Τα γατάκια.
Τα ηλιοβασιλέματα στη θάλασσα.
Η σοκολάτα.
Το να κάνεις κάποιον να γελάσει.
Το να ξυπνάς και να βλέπεις την γλάστρα που πότιζες γεμάτη λουλούδια.
Οι νύχτες με φεγγάρι.
Το να ακούς κάποιον να διηγείται μια ενδιαφέρουσα ιστορία.
Το να μαθαίνεις πράγματα –που σε ενδιαφέρουν, κατά προτίμηση.
Τα κόμικς.
Το να τραγουδάς στο ντους.
Ο ήχος των κυμάτων, το κελάρυσμα ενός ποταμού, ο ήχος ενός τραίνου που περνά κάπου κοντά λίγο πριν κοιμηθείς.
Η ικανοποίηση τη στιγμή που τελειώνεις κάτι για το οποίο χρειάστηκες πολλή ώρα/ πολλή δουλειά/ πολλή προσπάθεια.
Το μασάζ στην πλάτη –ειδικά όταν δεν το έχεις ζητήσει.
Το να αισθάνεσαι τόσο άνετα με κάποιον, που να μιλάς χωρίς να σκέφτεσαι.
Ένα τηλεφώνημα από φίλο που επιμένει να τα παρατήσεις όλα και να πάτε για καφέ.
Το να παρατάς τα πάντα και να πηγαίνεις για καφέ.
Το να υπάρχει στη ζωή σου κάποιος που, όσο στραβά και αν πηγαίνουν τα πράγματα, αρκεί να τον κοιτάξεις για να νιώσεις καλύτερα.
Τα πυροτεχνήματα.
Οι πασχαλίτσες που περπατάνε πάνω σου –είτε έχεις πειστεί και γι’ αυτό ότι είναι γούρι, είτε όχι.
Ο χορός. Ειδικά αν καταφέρνεις να κάνεις πράξη τη συμβουλή που λέει «να χορεύεις σαν να μην σε κοιτάζει κανείς».
Οι βάρκες, τα καΐκια, τα κανό και οτιδήποτε άλλο μπορεί να σου χρησιμεύσει για να διασχίσεις μια θάλασσα, ή ένα ποτάμι. Για την σχεδία δεν παίρνουμε όρκο ότι θα ήταν το ίδιο αποτελεσματική στο να σε κάνει χαρούμενο, αλλά επιφυλασσόμαστε μέχρι να τη δοκιμάσουμε.
Το συναίσθημα που σου μένει όταν πραγματικά βοηθάς κάποιον –ναι, συνειρμός με την σχεδία ήταν αυτός.
Το να σχεδιάζεις το επόμενο ταξίδι σου.
Το να χαμογελάς σε έναν άγνωστο, και να χαμογελά κι εκείνος.
Ο ήλιος.
Το λύσιμο μιας παρεξήγησης.
Οι σχέσεις που έχουν περάσει από σαράντα κύματα κι ακόμα αντέχουν.
Και η στιγμή που συνειδητοποιείς γιατί εξακολουθείς να τις θέλεις στη ζωή σου, κι ας έχουν περάσει από σαράντα κύματα.
Οι μεθυσμένες μεταμεσονύκτιες συζητήσεις.
Η πρώτη στιγμή που συνειδητοποιείς ότι εκείνος/η είναι ερωτευμένος/η μαζί σου.
Η στιγμή που γυρνάς σπίτι μετά από μια εξαντλητική μέρα, βγάζεις τα παπούτσια που σε στένευαν, πατάς το play και ξεκινούν οι τίτλοι αρχής της αγαπημένης σου σειράς.
Ο ήχος της βροχής στο τζάμι τη στιγμή που έχεις κουλουριαστεί στον καναπέ με ένα βιβλίο.
Οι γεμάτοι κόσμο δρόμοι της πόλης ένα ηλιόλουστο Σάββατο.
Η θέα της Αθήνας από ψηλά.
Οι σπάνιες φορές που ξυπνάς γεμάτος ενέργεια.
Η στιγμή που μπαίνεις στο αυτοκίνητο για να φύγεις για εκδρομή.
Η μυρωδιά της θάλασσας.
Η επαφή με τη φύση –είτε αυτή λέγεται rafting, είτε βόλτες στα μονοπάτια της Πάρνηθας, είτε πικνίκ στο πάρκο έξω από το σπίτι σου.
Το φως των κεριών. Για κάποιον μυστήριο λόγο, η εξήγηση του οποίου πιθανότατα επαφίεται στον κλάδο της ψυχολογίας.
Το αεράκι που κουνάει τις κουρτίνες μια μέρα του καλοκαιριού.
Το μεσημεριανό χουζούρι με κλειστά παντζούρια. Και το φως που τρυπώνει από τις γρίλιες τους στο δωμάτιο. Απευθείας σύνδεση με τα παιδικά μας καλοκαίρια.
Το φλερτ.
Τα ημιφωτισμένα καλντερίμια με παλιά αρχοντικά.
Οι θάλασσες με τιρκουάζ νερά.
Οι αιώρες.
Οι ντομάτες γεμιστές με κιμά. Και τα «μαμαδίσια» φαγητά γενικώς.
Τα αναπάντεχα δωράκια –είτε τα δίνεις, είτε σου τα δίνουν.
Τα αστεία βίντεο με πιγκουίνους.
Η στιγμή που ξυπνάς μετά από ένα σύντομο υπνάκο σε μια παραλία.
Ο ήχος του τηλεφώνου όταν περιμένεις ένα σημαντικό τηλεφώνημα.
Το ουράνιο τόξο.
Αυτή η ανεξήγητη αίσθηση που έχεις καμιά φορά πως όλα θα πάνε καλά.
Τα road trips.
Η στιγμή που βρίσκεις (ή που θυμάσαι) την απάντηση που έψαχνες όλη μέρα. Παρόμοια με την αίσθηση που είχες στο σχολείο, όταν κατάφερνες να λύσεις μια δύσκολη εξίσωση.
Η πρώτη ταινία της χρονιάς σε θερινό σινεμά.
Ο ήχος της βροχής λίγο πριν κοιμηθείς.
Οι συναντήσεις σε αεροδρόμια, λιμάνια και σταθμούς τραίνων.
Οι ηλιαχτίδες που «φιλτράρονται» μέσα από σύννεφα, κλαδιά δέντρων ή την επιφάνεια της θάλασσας.
Η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι τα δύσκολα πέρασαν.
Το να οργανώνεις ένα πάρτι.
Το να αφήνεις τα παράθυρα ανοιχτά όλη μέρα.
Η στιγμή που αποδεικνύεται ότι είχες δίκιο. Για οτιδήποτε –αλλά κατά προτίμηση για κάτι καλό.
Η άλλη στιγμή, που συνειδητοποιείς ότι είχες άδικο, για κάτι που φοβόσουν.
Το να ανυπομονείς για κάτι.
Η θέση δίπλα στο παράθυρο.
Οι παιδικές ζωγραφιές που έχουν φτιαχτεί για σένα.
Οι ποδηλατάδες.
Το να καταφέρνεις πράγματα που θεωρούσες αδύνατα.
Το να κερδίζεις την εμπιστοσύνη κάποιου.
Το να σε ακούει κάποιος με πραγματικό ενδιαφέρον.
Οι συμπτώσεις. Ειδικά αυτές που σε κάνουν να πιστεύεις ότι σημαίνουν κάτι. Κι ας μην το παραδεχτείς ποτέ.
