17 καθημερινά πράγματα που έχουν πραγματικά σημασία
Εκείνα τα μικρά καθημερινά πράγματα που μας κάνουν να χαμογελάμε, σε μια λίστα - υπόσχεση στον εαυτό μας ότι δεν θα τα ξαναπροσπεράσουμε ως δεδομένα.
Σχεδόν ανεξαιρέτως όλες οι λίστες συμβουλών για το πώς να βελτιώσετε την διάθεσή σας, περιλαμβάνουν το εξής πείραμα: Δοκιμάστε για μία εβδομάδα να σημειώνετε όλα τα πράγματα που σας έκαναν να χαμογελάσετε. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή, όσο ασήμαντα και αν είναι, αρκεί να χαμογελάσατε –μπορεί να ήταν οτιδήποτε, από το άρωμα του πρωινού σας καφέ μέχρι το αγαπημένο σας τραγούδι στο ράδιο. Αν διαβάσετε τη λίστα στο τέλος της εβδομάδας, θα διαπιστώσετε ότι τα πράγματα που μας κάνουν χαρούμενους είναι, εν τέλει, τα μικρά κι ασήμαντα –γιατί τα μεγάλα και σπουδαία δε συμβαίνουν κάθε μέρα. Αυτά τα απλά καθημερινά πράγματα που θα έπρεπε να εκτιμάμε περισσότερο. Όπως:
Η ανατολή του ήλιου. Είτε τη βλέπεις γυρνώντας από ξενύχτι πίσω από τις πολυκατοικίες της Κηφισίας, είτε καθ' οδόν για τη δουλειά, είτε από ένα ειδυλλιακό τοπίο στις διακοπές, παραμένει ένα μοναδικό θέαμα.
Το χαμόγελο κάποιου που σου λέει καλημέρα –και φαίνεται να το εννοεί.
Η πόλη που μένουμε. Αυτή που έχουμε μάθει (κακώς) να την προσπερνάμε ως αδιάφορη και δεδομένη ή (ακόμα χειρότερα) να την θεωρούμε άσχημη. Έχει πάντα ωραίες γωνιές που δεν έχουμε ακόμα ανακαλύψει. Πάντα.
Οι φίλοι μας. Είναι πάντα εκεί, έτοιμοι να ακούσουν τα προβλήματά μας, τα παραληρήματά μας, τις γκρίνιες, τις χαρές και τις μεθυσμένες χαζομάρες μας. Το θεωρούμε όλοι αυτονόητο, αλλά δεν είναι.
Ο ήλιος. Το παρατηρούμε κάθε χρόνο τέτοια εποχή, ότι μπορεί να κάνει θαύματα με την διάθεσή μας. Και το ξεχνάμε περίπου δυο εβδομάδες αργότερα, γιατί τον έχουμε συνηθίσει. Μέχρι τον επόμενο χειμώνα, που θα μας ξαναλείψει.
Τα φορτωμένα με νεράντζια δέντρα έξω από την πόρτα του σπιτιού, τα μοβ ανθάκια από τις κουτσουπιές στις άκρες των μεγάλων λεωφόρων της πόλης. Η φύση γενικώς.
Η μουσική που είναι διαθέσιμη με το πάτημα ενός κουμπιού. Γελάστε και σκεφτείτε τις γιαγιάδες μας όσο θέλετε, για όσους μεγάλωσαν με ακριβά βινύλια και κασέτες γεμάτες «ξένα διάφορα» που έπρεπε να αντιγράψεις από φίλους δεν είναι καθόλου αυτονόητη.
Η μυρωδιά του φρεσκομαγειρεμένου φαγητού. Έξτρα πόντοι υποχρεωτικής εκτίμησης, αν το μαγείρεψε κάποιος άλλος για εσάς.
Τα διαλείμματα. Από οτιδήποτε –και κυρίως από τη ρουτίνα, από τη δουλειά, από το διάβασμα για εξετάσεις, αυτά που γίνονται με φίλους και καφέδες στον ήλιο.
Το γέλιο. Και ειδικά αυτό που μοιράζεσαι με άλλους –επειδή ακούσατε ένα πετυχημένο ανέκδοτο, επειδή έχετε τα inside jokes σας, επειδή είδατε μαζί μια κωμωδία, μικρή σημασία έχει.
Τα καλά νέα. Είτε σε αφορούν άμεσα, είτε όχι. Ακόμα και μια καλή είδηση από την άλλη άκρη του κόσμου αρκεί μερικές φορές για να σκεφτείς ότι δεν είναι όλα τόσο άσχημα/ ανησυχητικά/ απελπιστικά ίδια σε αυτόν τον πλανήτη.
Το παγωτό. Υπάρχει άνθρωπος που δεν εκτιμά όσο θα έπρεπε το παγωτό;
Τα φρεσκοσιδερωμένα σεντόνια. Ειδικά την ώρα που πέφτεις στο κρεβάτι κομμάτια από την κούραση όλης της ημέρας.
Τα ξενύχτια εκείνα που αφήνουν χαμόγελο στο πρόσωπό σου το επόμενο πρωί. Αυτό κρύβει ακόμα και τους μαύρους κύκλους.
Τα αναπάντεχα τηλεφωνήματα από φίλους που επιμένουν να τα παρατήσεις όλα και να βγείτε έξω. Κι ας είναι η πρώτη σου παρόρμηση να μην το σηκώσεις καν, γιατί πνίγεσαι στη δουλειά.
Το χαμόγελο κάποιου που αγαπάμε πολύ. Λίγο περισσότερο όταν χαμογελά σε εμάς.
Το γεγονός ότι έχεις ακόμα τη δυνατότητα να εκπλήσσεσαι –θετικά, κατά προτίμηση. Σημαίνει, μεταξύ άλλων, και ότι δεν μεγάλωσες πολύ.
Η.Κ.
Η ανατολή του ήλιου. Είτε τη βλέπεις γυρνώντας από ξενύχτι πίσω από τις πολυκατοικίες της Κηφισίας, είτε καθ' οδόν για τη δουλειά, είτε από ένα ειδυλλιακό τοπίο στις διακοπές, παραμένει ένα μοναδικό θέαμα.
Το χαμόγελο κάποιου που σου λέει καλημέρα –και φαίνεται να το εννοεί.
Η πόλη που μένουμε. Αυτή που έχουμε μάθει (κακώς) να την προσπερνάμε ως αδιάφορη και δεδομένη ή (ακόμα χειρότερα) να την θεωρούμε άσχημη. Έχει πάντα ωραίες γωνιές που δεν έχουμε ακόμα ανακαλύψει. Πάντα.
Οι φίλοι μας. Είναι πάντα εκεί, έτοιμοι να ακούσουν τα προβλήματά μας, τα παραληρήματά μας, τις γκρίνιες, τις χαρές και τις μεθυσμένες χαζομάρες μας. Το θεωρούμε όλοι αυτονόητο, αλλά δεν είναι.
Ο ήλιος. Το παρατηρούμε κάθε χρόνο τέτοια εποχή, ότι μπορεί να κάνει θαύματα με την διάθεσή μας. Και το ξεχνάμε περίπου δυο εβδομάδες αργότερα, γιατί τον έχουμε συνηθίσει. Μέχρι τον επόμενο χειμώνα, που θα μας ξαναλείψει.
Τα φορτωμένα με νεράντζια δέντρα έξω από την πόρτα του σπιτιού, τα μοβ ανθάκια από τις κουτσουπιές στις άκρες των μεγάλων λεωφόρων της πόλης. Η φύση γενικώς.
Η μουσική που είναι διαθέσιμη με το πάτημα ενός κουμπιού. Γελάστε και σκεφτείτε τις γιαγιάδες μας όσο θέλετε, για όσους μεγάλωσαν με ακριβά βινύλια και κασέτες γεμάτες «ξένα διάφορα» που έπρεπε να αντιγράψεις από φίλους δεν είναι καθόλου αυτονόητη.
Η μυρωδιά του φρεσκομαγειρεμένου φαγητού. Έξτρα πόντοι υποχρεωτικής εκτίμησης, αν το μαγείρεψε κάποιος άλλος για εσάς.
Τα διαλείμματα. Από οτιδήποτε –και κυρίως από τη ρουτίνα, από τη δουλειά, από το διάβασμα για εξετάσεις, αυτά που γίνονται με φίλους και καφέδες στον ήλιο.
Το γέλιο. Και ειδικά αυτό που μοιράζεσαι με άλλους –επειδή ακούσατε ένα πετυχημένο ανέκδοτο, επειδή έχετε τα inside jokes σας, επειδή είδατε μαζί μια κωμωδία, μικρή σημασία έχει.
Τα καλά νέα. Είτε σε αφορούν άμεσα, είτε όχι. Ακόμα και μια καλή είδηση από την άλλη άκρη του κόσμου αρκεί μερικές φορές για να σκεφτείς ότι δεν είναι όλα τόσο άσχημα/ ανησυχητικά/ απελπιστικά ίδια σε αυτόν τον πλανήτη.
Το παγωτό. Υπάρχει άνθρωπος που δεν εκτιμά όσο θα έπρεπε το παγωτό;
Τα φρεσκοσιδερωμένα σεντόνια. Ειδικά την ώρα που πέφτεις στο κρεβάτι κομμάτια από την κούραση όλης της ημέρας.
Τα ξενύχτια εκείνα που αφήνουν χαμόγελο στο πρόσωπό σου το επόμενο πρωί. Αυτό κρύβει ακόμα και τους μαύρους κύκλους.
Τα αναπάντεχα τηλεφωνήματα από φίλους που επιμένουν να τα παρατήσεις όλα και να βγείτε έξω. Κι ας είναι η πρώτη σου παρόρμηση να μην το σηκώσεις καν, γιατί πνίγεσαι στη δουλειά.
Το χαμόγελο κάποιου που αγαπάμε πολύ. Λίγο περισσότερο όταν χαμογελά σε εμάς.
Το γεγονός ότι έχεις ακόμα τη δυνατότητα να εκπλήσσεσαι –θετικά, κατά προτίμηση. Σημαίνει, μεταξύ άλλων, και ότι δεν μεγάλωσες πολύ.
Η.Κ.
