Vinarte: Βραδιές τέρψης

της Αγάπης Μαργετίδη

Στο Vinarte ήταν πολύς καιρός που ήθελα να πάω. Εκτός από το ότι είχα ακούσει πολλά καλά, έχω κι έναν φίλο που τραγουδάει εκεί συχνά, τα βράδια της Πέμπτης που το εστιατόριο διοργανώνει βραδιές με ζωντανή μουσική. Jazz και swing, ιταλικά και γαλλικά τραγούδια, όχι τίποτε άγρια πράγματα. Ξέρετε πώς είναι όμως αυτές οι ιστορίες. Λίγο οι δουλειές που μας κυνηγάνε, λίγο η κούραση της ημέρας που μας ρίχνει στον καναπέ και λίγο το φλου «θα κανονίσουμε οπωσδήποτε», είχα μείνει στο «θα» χωρίς ημερομηνία.

Τα έφερε όμως η μοίρα έτσι, που πήγα στο Vinarte κατόπιν πρόσκλησης από τους ιδιοκτήτες Ειρήνη και Αντώνη Σολωμού για να δοκιμάσω το ολοκαίνουργιο μενού που επιμελείται ο νέος ταλαντούχος σεφ Terens Hoxha. Πριν σας μιλήσω για το μενού, θα σας πω λίγα λόγια για το μέρος. Το Vinarte κατοικοεδρεύει στη Γλυφάδα, σε μια ζεστή και ευρύχωρη σάλα με μικρές ευχάριστες εκπλήξεις, όπως είναι η οθόνη στο βάθος που χωρίς ήχο, προβάλει black and white ιταλικές ταινίες. Πίνεις το απεριτίφ σου ρίχνοντας κλεφτές ματιές στον Marcello Mastroianni να φιλιέται περιπαθώς με τη Sophia Loren και παραγγέλνεις δεύτερο κοκτέιλ, επιβάλλεται! Άλλη όμορφη έκπληξη είναι η επισκέψιμη κάβα, εκεί όπου φυλάσσονται τα κρασιά-θησαυροί που έχει επιλέξει η κυρία του ζεύγους των ιδιοκτητών με μεγάλο μεράκι και αγάπη για την Ιταλία, με μια αδυναμία στον Βορρά της χώρας.



Το μενού που δοκιμάσαμε ήταν άρτια ετοιμασμένο και προσεκτικά συνδυασμένο με εξαιρετικούς οίνους, από ελληνικούς και ιταλικούς αμπελώνες. Μια βελούδινη σούπα με πατάτα, πράσο και καπνιστή παντσέτα ως καλωσόρισμα (€ 6,5), μας άνοιξε με τον καλύτερο τρόπο την όρεξη για την ιταλική πίτσα με χειροποίητη λεπτή ζύμη και τα υλικά της καρμπονάρα, τα αυθεντικά (€ 12,5). Πολύ καλή ιδέα και παρόλο που κάποιος θα μπορούσε να υποθέσει ότι το αποτέλεσμα θα ήταν κάπως βαρύ, εν τούτοις η ισορροπία ήταν στο ραντεβού. Η δροσερή σαλάτα με το ωμό μαριναρισμένο και αρωματισμένο με δυόσμο κολοκυθάκι σαν spaghetti και το crunch του ποπκόρν γαρίδας (€ 15), ξέπλυνε το στόμα και προετοίμασε τον ουρανίσκο μας για τη ρουστίκ γεύση που ακολούθησε: τις σιτσιλιάνικες μαύρες ταλιατέλες με φρέσκο τόνο, κάππαρη κι ελιές, ένα πιάτο με τα αρώματα της Μεσογείου (€ 14). Ξαναπήραμε τον δρόμο για τον Bορρά με το εξαιρετικά αρωματικό ριζότο με ντομάτα (€ 14), το όξινο της οποίας μαλάκωνε από το κονφί λεμονιού και το βελούδινο, εξαίσιο τυρί stracchino που μοιάζει με το πιο γνωστό σε μας μασκαρπόνε. Σειρά είχε το σιγομαγειρεμένο μοσχαρίσιο ραγού με τη βελούδινη πολέντα, ένα πιάτο με μεγάλη νοστιμιά (€ 11). Απολαύσαμε και δύο επιδόρπια, μια τάρτα με υφάλμυρη σοκολάτα που δροσιζόταν από την ελαφριά κομπόστα φρούτων του δάσους (€ 9) αλλά και ένα τιραμισού που σεβόταν απολύτως το όνομά του, κάτι καθόλου προφανές στα εν Ελλάδι εστιατόρια (€ 7,5).



Η οικοδέσποινα του χώρου, μετά τον στιβαρό espresso, μας προσέφερε κάποια εξαιρετικά χωνευτικά και εκεί, ανάμεσα στη grappa και το limoncello ανακάλυψα έναν θησαυρό, πικρούτσικο και ευωδιαστό από το φινόκιο. Τέτοια ευδαιμονία είχα καιρό να ζήσω. Είναι ένα digestivo που φτιάχνεται στο Salento της Puglia στη Νότια Ιταλία από μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση. Αν αγαπάτε τα ιταλικά χωνευτικά της οικογένειας των amaro (amaro = πικρό), θυμηθείτε να το παραγγείλετε.

Ο κατάλογος του Vinarte έχει πολλά ακόμη πιάτα, τα οποία σε προκαλούν και σε προσκαλούν να τα δοκιμάσεις. Το εστιατόριο προσφέρει όμως και πλατό με τυριά και αλλαντικά από την Ιταλία και την Ελλάδα, προσεκτικά επιλεγμένα, για όποιον θέλει απλώς να τσιμπολογήσει απολαμβάνοντας το κρασί του.

Εν ολίγοις και εν κατακλείδι, το Vinarte προσφέρει στον πελάτη του πολλές επιλογές για να περάσει μια όμορφη βραδιά με οίνο και άρτο, μουσική και τέρψη για να τον ξεκουράσει από μια έντονη μέρα, απ’ αυτές που όλο και πιο συχνά ζούμε στον κυκεώνα της καθημερινότητάς μας.