Cucina Povera: Φάγαμε νόστιμα και… «αλμυρά»

Το Cucina Povera στο Παγκράτι από τον πρώτο καιρό της λειτουργίας του δεν άργησε να βρεθεί στο επίκεντρο των συζητήσεων των απανταχού οπαδών της γαστριμαργικής εξόδου. Το In2life έφαγε στο wine bar restaurant και μοιράζεται την εμπειρία του.
Cucina Povera: Φάγαμε νόστιμα και… «αλμυρά»
του Δημήτρη Γλύστρα

Λίγα εστιατόρια έχουν τον τελευταίο καιρό ακουστεί τόσο πολύ- τουλάχιστον σε κύκλους «ψαγμένων» εστιατοριολατρών- όσο το Cuccina Povera στο Παγκράτι. Δημιουργία του σεφ Κλεομένη Ζουρνατζή και του Σομελιέ Γιάννη Καϋμενάκη
το μοντέρνο εστιατόριο λειτουργεί ήδη επί περισσότερο από ένα έτος.

Όσοι έχετε δοκιμάσει να κλείσετε τραπέζι θα έχετε ήδη διαπιστώσει την επιτυχία του Cucina Povera αφού δύσκολα θα βρείτε για τις επόμενες ημέρες από το τηλεφώνημά σας, ακόμη και αν αυτές είναι η Δευτέρα ή η Τρίτη.

Παρά τη θητεία του Σεφ σε εστιατόρια όπως το Πεντελικόν, το Multi Culti και το N' Ammos, η κουζίνα του Cucina Povera δεν είναι αυτή ενός highclass πανάκριβου εστιατορίου που θα σου χρεώσει και το status του ότι εθεάθεις να τρως σε αυτό. Δεν είναι όμως και… povera, δηλαδή «φτωχική», αφού οι τιμές (με κρασί) κινούνται πέριξ των 35 ευρώ ανά άτομο.


Ο κόσμος είναι ελαφρά μεγαλύτερης ηλικίας από ό,τι περιμέναμε με το μέσο όρο να προσεγγίζει τα πενήντα, πράγμα όχι παράλογο αν αναλογιστεί κανείς την τιμή. Η… κατηγορία που θα μπορούσε κάποιος να εκτοξεύσει για τους θαμώνες, είναι ότι ορισμένοι εξ αυτών διεκδικούν μια θέση στις τάξεις των “connaiseurs” που εντοπίζουν και προτιμούν τις ψαγμένες και «απλές» επιλογές, όπως αυτή.

Αλλά αυτό, πέρα από το ότι αποτελεί «ψιλά γράμματα», είναι κάτι για το οποίο φυσικά και δεν ευθύνεται το ίδιο το εστιατόριο.

Το περιβάλλον είναι συμπαθές όσο και τυπικό των νέο-εστιατορίων: Σχετικά παλ χρώματα, απλά πράγματα στους τοίχους, πλάγιοι φωτισμοί και επιτηδευμένη αίσθηση σπιτικής πατίνας στα ντουλάπια και τα έπιπλα, ενώ στην αίθουσα κυριαρχεί ο χώρος αποθήκευσης των κρασιών- μια πανύψηλη βιτρίνα. Το κρασί είναι γενικότερα ένας τομέας στον οποίο το Cucina Povera δίνει ιδιαίτερη σημασία, αφού δικαίως διεκδικεί το τίτλο του “wine bar restaurant”.

Στον πάνω όροφο, στο μικρό πατάρι υπάρχει ένα μεγάλο μοναστηριακού τύπου τραπέζι το οποίο φιλοξενεί όσες παρέες έρχονται απλώς για ένα κρασί, για τη συνοδεία του οποίου στο μενού προβλέπεται ειδικό πιάτο δίκην ποικιλίας.

Ασχέτως πάντως με το εάν κατατάξει κανείς το Cucina Povera στην κατηγορία των συνηθισμένων μοδάτων νεοταβερνών, πρέπει να αναγνωρίσει ότι το φαγητό είναι πολύ καλό και οι γεύσεις των αρκετών πιάτων αν και ευφάνταστες παραμένουν «γήινες».

Το εκτενές μενού αλλάζει κάθε ημέρα (!) με την εξαίρεση λίγων μόνο πιάτων, ενώ στον σχεδιασμό του λαμβάνονται υπόψη οι εποχές και οι περιστάσεις (καλοκαίρι, Σαρακοστή κλπ). Έτσι, δεν έχει τόση σημασία η συγκεκριμένη αναφορά σε συγκεκριμένα πιάτα.

Να αναφέρουμε ωστόσο την εμπειρία της 9ης Μαρτίου για τους λάτρεις της λεπτομέρειας. Την ημέρα εκείνη λοιπόν δοκιμάσαμε (από τα ορεκτικά) το «Πλαστό» (χορτόπιτα με άγρια χόρτα) που ήταν πολύ καλό, και πράσινη σαλάτα με φινόκιο, κατίκι και κρούστα πατάτας που ήταν πολύ ισορροπημένη με το πορτοκάλι να δίνει γεύση φρεσκάδας. Ακόμα, δοκιμάσαμε μιλφέιγ μελιτζάνας με κρέμα ανθότυρου, το οποίο ήταν εξαιρετικό και είχε ενδιαφέρουσα αν και «εύκολη» γεύση- ελαφρά παιδική. Από τα κυρίως, τα μπιφτέκια με τη λιαστή ντομάτα μας φάνηκαν γευστικά αλλά με πολλά μπαχαρικά που βάραιναν κάπως το πιάτο, ενώ η χοιρινή πανσέτα στο φούρνο με μουστάρδα και πουρέ σελινόριζας ήταν πάρα πολύ καλή, με τον πουρέ σεληνόριζας να αποδεικνύεται εξαιρετική έμπνευση.

Όπως συχνά συμβαίνει σε αυτού του τύπου τα φαγάδικα, το γλυκό ήταν συγκλονιστικό. Δοκιμάσαμε τάρτα σκούρας σοκολάτας με παγωτό από αράπικο φυστίκι και crème brulee. Αμφότερα θα άξιζαν να επιστρέψει κανείς στο Cucina Povera μόνο για αυτά.

Η λίστα κρασιών αποτελεί δυνατό σημείο του μαγαζιού, αφού είναι πλούσια και αρκετά πρωτότυπη, αποτελούμενη όχι μόνο από ελληνικές ετικέτες. Ωστόσο θα θέλαμε να δούμε λίγο περισσότερες «έξυπνες» οινικές επιλογές στο εύρος των 20-25 ευρώ και λιγότερες σε αυτό των 40-50 ευρώ- ακόμα και αν όπως λένε οι ειδικοί «μεγάλο κρασί με κάτω από 20 ευρώ λιανική δεν υπάρχει».

Επίσης, φαίνονται περιορισμένες οι επιλογές του κρασιού σε ποτήρι- μόλις πέντε ή έξι από μια εξαιρετικά ευρεία, όπως είπαμε, λίστα.

Το σέρβις ήταν έμπειρό και θετικό.

Για δύο άτομα πληρώσαμε λίγο περισσότερα από 80 ευρώ επιλέγοντας το δεύτερο φθηνότερο κρασί της λίστας- το οποίο κόστιζε περί τα 25 ευρώ.

Όσον αφορά το κάπνισμα επικρατεί μια ιδιότυπη κατάσταση. Μπορείτε να καπνίσετε, αρκεί να συμφωνούν όλοι οι παριστάμενοι.     

Συνολικά, το Cucina Povera σερβίρει ωραίο φαγητό και αποτελεί μια καλή επιλογή που δίνει την αίσθηση του καθημερινού και όχι του πολυτελούς. Τουλάχιστον μέχρι να έρθει ο λογαριασμός. Όχι, δεν θα έλεγα ότι είναι «value for money» ούτε όμως ότι φιλοδοξεί να είναι κάτι glamour. Είναι μια καλόγουστη γευστικά πρόταση εξόδου για όποιον αποφασίσει να δώσει περίπου 35-45 ευρώ το άτομο ή- ακόμη καλύτερα- για όποιον έχει το βαλάντιο να το επισκέπτεται συχνά- πυκνά, χωρίς κάποια ιδιαίτερη περίσταση.

INFO
Λειτουργεί από την Τρίτη μέχρι το Σάββατο από τις 8.30 έως τις 23.30. Τις Κυριακές μόνο μεσημέρι από τις 13.30 έως περίπου τις 17.00.
Απαραίτητη κράτηση τηλ. 210 7566008
Ευφορίωνος 13, Καλιμάρμαρο
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v