Στην Μπιενάλε της Αθήνας πήγες;

της Ηρώς Κουνάδη

Είναι αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Αθήνα, και στη Δύση γενικότερα, η αρχή του τέλους, ή μια καινούρια αρχή; Ζούμε την παρακμή μας, ή μεταμορφωνόμαστε; Σε αυτό το ερώτημα επιχειρεί να απαντήσει η 7η Μπιενάλε της Αθήνας που τρέχει μέχρι τις 28 Νοεμβρίου, εξ ου και ο εύστοχος τίτλος Έκλειψη.

Προφανής απάντηση, όπως μάλλον μαντεύεις, δεν υπάρχει. Θα τολμήσουμε όμως να πούμε πως, ανάλογα με την τάση σου να βλέπεις το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο, και την στάση σου απέναντι στις σαρωτικές αλλαγές, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα αυτή να σου φανεί η πιο αισιόδοξη Μπιενάλε που φιλοτέχνησε και φιλοξένησε ποτέ η Αθήνα.

Σε τρεις κυρίως θεματικούς άξονες κινούνται τα παραπάνω από 200 έργα ογδόντα και πλέον καλλιτεχνών απ’ όλο τον κόσμο που συμμετέχουν στην φετινή Μπιενάλε: Τα ζητήματα ταυτότητας και αυτοπροσδιορισμού, τις νέες τεχνολογίες που γίνονται ταχύτατα κομμάτι της ζωής μας, και τον νεο-μυστικισμό, στον οποίο στρέφεται όλο και περισσότερος κόσμος αναζητώντας απαντήσεις.



Στο Vase in Space, για παράδειγμα, ο Φίλιππος Τελεστώ αναρωτιέται, αν μια μέρα αποικίσουμε το διάστημα, θα κουβαλήσουμε μαζί ο καθένας την πολιτιστική κληρονομιά του, ή θα πάμε να ζήσουμε ως ένα ενιαίο είδος, το ανθρώπινο; Στο Polycelium Office, οι Hypercomf διερευνούν τα αστικά οικοσυστήματα, υπό τη μορφή γραφείων στα οποία εισβάλλει η φύση. Στο βαρύ κι ασήκωτο Known but to God, η Doreen Garner καταγγέλλει με τρόπο ανατριχιαστικό τα ιατρικά τραύματα που έχουν υποστεί ιστορικά τα σώματα των μαύρων.

Στο Caterpillar Biometric ο Simon Denny φτιάχνει ένα γιγάντιο επιτραπέζιο παιχνίδι, στο οποίο εμείς είμαστε ταυτόχρονα οι παίκτες και τα πιόνια, τα ανταλλάξιμα προϊόντα, την ώρα που βιομετρικά ρολόγια καταγράφουν και στέλνουν στην εργοδοσία δεδομένα του σώματός μας, εξασφαλίζοντας ότι η κούρασή μας δεν θα διακινδυνεύσει την παραγωγή ή, θου κύριε, τα κέρδη της εταιρείας. Και στο Exit Scripts η Έρικα Σκούρτη χρησιμοποιεί το Beyond Verbal, λογισμικό που ανιχνεύει συναισθήματα αντί για γλωσσικά στοιχεία σε γραπτά, για να ανασυνθέσει μονολόγους που κατέγραφε στο κινητό της κατά τη διάρκεια μιας εφιαλτικής περιόδου της ζωής της.

Η Έκλειψη απλώνεται σε τρία (ημι)εγκαταλελειμμένα κτίρια του κέντρου της πόλης: Το πρώην εμπορικό κέντρο Φωκάς, τα πρώην Δικαστήρια Σανταρόζα και το Μέγαρο Σλήμαν-Μελά που φιλοξενεί στο ισόγειο τον δεύτερο παλαιότερο κινηματογράφο της Αθήνας, το ιστορικό Ιντεάλ. Το εισιτήριο, που το αγοράζεις από την είσοδο του κεντρικού κτιρίου (Φωκάς, Σταδίου 41) κοστίζει 10€ και επιτρέπει ολοήμερη πρόσβαση σε όλους τους χώρους.