Το χαμογελαστό... κέικ!

της Αγάπης Μαργετίδη

Όχι, δεν έχω παραισθήσεις, μόνο λίγη, τόση δα, τρέλα.  Όσο πατάει η γάτα, που λέμε.  Όταν έκοψα το κέικ που διάλεξα για να αποχαιρετήσω τις φράουλες για φέτος, αυτό μου χάρισε ένα αστραφτερό χαμόγελο.  Ήταν η λωρίδα της μαρμελάδας στη μέση, η οποία, όντας πιο βαριά από τη ζύμη, σχημάτισε τη χαμογελαστή καμπύλη.  Για να πω και την αλήθεια μου, αυτή που το είδε πρώτη ήταν η Μόνικα που το απαθανάτισε.  Πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς;  Το αετίσιο εξασκημένο μάτι του φωτογράφου, βλέπετε!

Φωτό : Μόνικα Κρητικού

Πώς είναι κάποια ζωάκια που νομίζεις πως χαμογελάνε;  Έτσι και η μαρμελάδα, χαμογέλασε για να μας δείξει πόσο καλή παρέα έκανε με το λεμόνι και το θυμάρι.  Θυμάρι είπα, αλλά θυμάρι δεν βλέπετε.  Αυτό οφείλεται στην αφηρημάδα μου, η οποία τον τελευταίο καιρό αρχίζει να με ανησυχεί. Όταν ξεφουρνίστηκε το άψογο από όλες τις απόψεις γλυκό και ήρθε η ώρα της πόζας, με τη Μόνικα κι εμένα να έχουμε στήσει το σκηνικό, κι όπως δεν το δοκίμασα πριν την φωτογράφιση, ξέχασα παντελώς να προσθέσω και λίγα κλαράκια θυμαριού στο φόντο.  Θα ήταν και όμορφη χρωματική πινελιά. Όμως, ό,τι έγινε, έγινε. Το θυμάρι, αν και αόρατο στις φωτογραφίες, «ακούγεται» ευκρινέστατα στη γεύση, όπως αποδείχτηκε στην κατόπιν εορτής δοκιμή. 

Συνάντηση κορυφής της φράουλας και του θυμαριού, ως αποχαιρετισμός στην άνοιξη και καλωσόρισμα στο καλοκαίρι, γιατί το ελληνικό καλοκαίρι μοσχοβολάει θυμάρι.

 Φωτό : Μόνικα Κρητικού

ΚΕΙΚ ΜΕ ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΦΡΑΟΥΛΑ, ΛΕΜΟΝΙ & ΘΥΜΑΡΙ

Σε ένα κατσαρολάκι λιώνουμε σε μέτρια φωτιά 170 γρ. βούτυρο με 2-3 κλωνάρια φρέσκου θυμαριού (ή λεμονοθύμαρου, αν βρείτε). Ανακατεύουμε και δεν αφήνουμε να βράσει.  Αποσύρουμε από την φωτιά και αφήνουμε στην άκρη για να τραβήξει το βούτυρο το άρωμα από το θυμάρι.  Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180ο C στη λειτουργία του αέρα.  Μετράμε και κοσκινίζουμε τα στερεά υλικά : 2 φλ. τσ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις, 2 κ.γλ. baking powder και μια καλή πρέζα αλάτι.  Μετράμε επίσης ¾ φλ. τσ. γάλα.  Χτυπάμε για αρκετή ώρα στο μίξερ με το σύρμα 2 αυγά, που έχουμε βγάλει από το ψυγείο αρκετή ώρα πριν, με ¾ σκάρτα φλ. τσ. ζάχαρη (πάντα όταν μετρώ τη ζάχαρη «κλέβω» λίγη, δηλ. δεν παραγεμίζω τις μεζούρες, έτσι τα γλυκά μου τείνουν προς το άγλυκο).  Μόλις το μίγμα αυγών/ζάχαρης ασπρίσει και πέφτει σαν κορδέλα όταν ανεβάζουμε το σύρμα, προσθέτουμε το ξύσμα και τον χυμό από 1 λεμόνι και το λιωμένο βούτυρο, αφού πρώτα απομακρύνουμε το θυμάρι. Ανακατεύουμε για λίγο. Αρχίζουμε να προσθέτουμε σε 3 στάδια εναλλάξ τα κοσκινισμένα στερεά υλικά και το γάλα, αρχίζοντας και τελειώνοντας με τα στερεά υλικά, ενώ ενδιάμεσα χτυπάμε, όχι πολύ, ίσα ίσα να ανακατευτούν τα υλικά και το μίγμα να ομογενοποιηθεί. Η ζύμη στο συγκεκριμένο κέικ είναι αρκετά ρευστή.  Στρώνουμε μια μακρόστενη φόρμα μήκους περίπου 22 εκ. με λαδόκολλα, αφήνοντας να εξέχει αρκετά από τις τέσσερις πλευρές για να ξεφορμαριστεί εύκολα το γλυκό μετά το ψήσιμο και αδειάζουμε το μισό μίγμα.  Προσθέτουμε 3 κ.σ. μαρμελάδα φράουλα και με ένα ξυλάκι την απλώνουμε σε όλη την επιφάνεια, σχηματίζοντας «κύματα» και μισοβυθίζοντας πολύ απαλά κατά τόπους τη μαρμελάδα στη ζύμη.  Από πάνω βάζουμε το υπόλοιπο μίγμα και σκεπάζουμε με άλλη μία στρώση μαρμελάδας, την οποία απλώνουμε πάλι με τον ίδιο τρόπο, δηλ. σχηματίζουμε «κύματα» με το ξυλάκι και την μισοβυθίζουμε στο μίγμα.  Το πάνω μέρος του κέικ, όταν ψηθεί, θα μοιάζει με ζέβρα και η μαρμελάδα θα έχει καραμελώσει ελαφρώς. Ψήνουμε για περίπου 50΄, προσέχοντας να μην παραψηθεί : ναι μεν το μαχαίρι πρέπει να βγαίνει παντελώς καθαρό από ζύμη, αλλά επάνω του θα πρέπει να υπάρχουν κάποια ίχνη υγρασίας.  Αφήνουμε για 10΄ περίπου μέσα στην φόρμα, ξεφορμάρουμε, αφαιρούμε προσεκτικά την λαδόκολλα και αφήνουμε το cake να κρυώσει εντελώς πάνω σε σχάρα.  

Φωτό : Μόνικα Κρητικού

Tips

• Όπως έχω γράψει ουκ ολίγες φορές, το σωστό μέγεθος της φόρμας είναι πρωταρχικής σημασίας για την επιτυχία ενός κέικ (βεβαίως δεν εννοώ στον πόντο ακριβώς, απλώς η διαφορά δεν πρέπει να είναι μεγάλη).  Επίσης, δεν είναι όλες οι συνταγές κατάλληλες για αυξομείωση των ποσοτήτων.  Στη συγκεκριμένη συνταγή, πάντως, έκανα το πείραμα πολλαπλασιάζοντας τις ποσότητες των υλικών επί μιάμιση φορά γιατί το μήκος της φόρμας μου ήταν 32 εκ. και ευτυχώς, πέτυχε.  Επομένως, αν θέλετε μεγαλύτερο αυτό το κέικ, κάντε το κι εσείς άφοβα.  Η ώρα ψησίματος αυξήθηκε μόνο κατά 10΄. 
• Όσον αφορά τη μαρμελάδα, προσέχω πάντα την ποσότητα της ζάχαρης. Θέλω να γεύομαι το φρούτο κι όχι ένα ακαθόριστο γλυκό πράγμα. Η παλιά δόση 1:1 είναι πλέον εντελώς ξεπερασμένη, κυρίως όταν τα φρούτα είναι γλυκά, όπως είναι οι φράουλες αυτή την εποχή.  Προσωπικά βάζω λιγότερη και από τη μισή.  Προτιμώ να φτιάχνω μαρμελάδες σε μικρότερες ποσότητες κι ας μην έχω όλη τη χρονιά.  Όταν τελειώνουν περνάω στο μέλι, τόσο απλά.  Άλλωστε υπάρχουν φρούτα όλον τον χρόνο με τα οποία κάνουμε μαρμελάδες, π.χ. τα σύκα και τα σταφύλια το φθινόπωρο,  εσπεριδοειδή και μήλα τον χειμώνα, κοκ.