Γιώργος Χίος: Μαραθωνοδρόμος ετών… ογδόντα δύο!

του Στέφανου Κοτζαμάνη

Ο μηχανολόγος μηχανικός, ερασιτέχνης αστρονόμος, με καριέρα… Κουταλιανού στη Ζυρίχη, ετοιμάζεται τώρα για να τρέξει έναν ακόμη Μαραθώνιο - Από τη Λίμνη Ευβοίας στην Ελβετία, στη Σαουδική Αραβία και στην Αθήνα της κρίσης –Απίστευτο φωτογραφικό υλικό!

Αναμφίβολα, ο Γιώργος Χίος πρόκειται για έναν ακόμη «ωραίο Έλληνα». Ελάχιστοι άνθρωποι κατάφεραν να διακριθούν σε τόσους πολλούς και τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους τομείς, όπως αυτός. Και σήμερα, συνεχίζει ακάθεκτος και ακούραστος στα ογδόντα δύο του χρόνια, προετοιμαζόμενος για να τρέξει έναν ακόμη Μαραθώνιο. Και αν μέχρι τώρα στη ζωή του δεν πλούτισε, κατάφερε να παραμένει υγιέστατος και να δηλώνει «γεμάτος»!

Κύριε Χίο, πού γεννηθήκατε και πώς περάσατε τα παιδικά σας χρόνια; 
Γεννήθηκα στην Ιστιαία στις 2 Απριλίου του 1932. Αρχικά πήγα σχολείο στην πανέμορφη Λίμνη στη Βόρεια Εύβοια για να έρθω μετά στην Αθήνα. Ήταν δύσκολα χρόνια. Περάσαμε κατοχή, εκτελέσεις, πείνα και τόσες δυσκολίες που δεν μπορούν να καταλάβουν τα σημερινά παιδιά. Από μικρή ηλικία ασχολήθηκα με τον αθλητισμό και ειδικότερα είχα δελτίο στον Εθνικό Αθηνών στην ελληνορωμαϊκή πάλη.

Και μετά στην Ελβετία; 
Στη Ζυρίχη πήγα για να σπουδάσω και τέλειωσα το Πολυτεχνείο. Είχα αρχίσει να ασχολούμαι με τον αθλητισμό από την Ελλάδα, ωστόσο ήταν στην Ελβετία που έβγαλα άδεια για παραστάσεις στο Σαββατοκύριακο! Ήμουν δεύτερος Τζιμ Λόντος! Πέρναγαν πάνω από την κοιλιά μου ημιφορτηγά χωρίς σανίδα, λύγιζα με το στόμα παχιές λάμες, δεχόμουν μπουνιές στην κοιλιακή χώρα από όποιον ήθελε, λυνόμουνα από αλυσίδες και άλλα πολλά τέτοια πράγματα (παρατιθέμενη φωτογραφία).

Τώρα που το σκέφτομαι, θα μπορούσα να έχω βγάλει πολλά λεφτά από αυτή την υπόθεση, αν ήμουν πιο έξυπνος. Θα μπορούσα να στοιχηματίζω με τους ακροατές, ή θα μπορούσα να είχα σπόνσορες. Όμως, τα πράγματα ήταν πολύ αθώα τότε…
Τότε επίσης είχα γνωρίσει και τον αείμνηστο Τζον Μοδινό, που με είχε βάλει σε μια βυζαντινή χορωδία.

Και μετά το πτυχίο;
Έπιασα δουλειά στη Σαουδική Αραβία ως προϊστάμενος ποιοτικού ελέγχου σε δεξαμενές και διυλιστήρια, συνεχίζοντας παράλληλα και τον αθλητισμό, ενώ αργότερα γύρισα στην Ελλάδα διδάσκοντας τη γερμανική γλώσσα. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, μου δόθηκε η ευκαιρία να ασχοληθώ ευρύτερα με τον αθλητισμό, τον οποίο φυσικά δεν είχα εγκαταλείψει ούτε στη Σαουδική Αραβία. Διετέλεσα κριτής στίβου για είκοσι πέντε συναπτά έτη και φυσικά ήμουν παρών ως κριτής και στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

Το 1994 ήμουν στην ορειβατική ομάδα που κατέκτησε την κορυφή του Ολύμπου, το ψηλότερο σημείο της χώρας. Επίσης, γνωρίστηκα με τον μεγάλο Χρήστο Βαρτσάκη και συγκινήθηκα από τον Μαραθώνιο. Ο πρώτος μου μαραθώνιος ήταν το 1975 στην Ελλάδα και μέχρι σήμερα έχω τρέξει είκοσι μαραθωνίους!

Το 1974 ήμουν ο εμπνευστής του Συλλόγου Δρομέων Υγείας Αθηνών, με στόχο την ανάπτυξη του λαϊκού αθλητισμού. Ο Σύλλογος τελικά πήρε τυπική μορφή το 1982 και μέχρι σήμερα έχουμε διοργανώσει δεκάδες αγώνες. Ο ΣΔΥΑ οργανώνει κάθε χρόνο το δρόμο των είκοσι χιλιομέτρων του Αγίου Κοσμά, στον οποίον συμμετέχουν πάνω από 2.500 άτομα. Ο Σύλλογος επίσης βοηθά και στην κλασική διαδρομή του Μαραθωνίου το 1984 που διοργανώνει ο ΣΕΓΑΣ. Η κλασική διαδρομή ξεκίνησε αρχικά με πενήντα αθλητές και στην αντίστοιχη διαδρομή του 2012 ξεκίνησαν γύρω στους 9.500 δρομείς, οι περισσότεροι από το εξωτερικό!

Τρέχετε ακόμη;
Βέβαια. Μάλιστα θα τρέξω δέκα χιλιόμετρα στις 10 Νοεμβρίου, παράλληλα με την ετήσια κλασική διαδρομή του Μαραθωνίου.

Μαθαίνω επίσης ότι έχετε δραστηριοποιηθεί και με πολλά άλλα ενδιαφέροντα πράγματα, όπως η αστρονομία.
Είμαι επίσης ερασιτέχνης αστρονόμος και εξέδωσα το 2003 το βιβλίο «το μυστηριώδες σύμπαν».

Πλούσιος απ’ όλα αυτά δεν γίνατε; 
Όχι δεν είμαι πλούσιος, όμως αρκούμαι στα ολίγα κουβαλώντας μέσα μου το στερητικό σύνδρομο της κατοχής. Δεν επιθυμώ περισσότερα χρήματα από τα απαραίτητα.

Με τη γυναίκα μου έχουμε μία κόρη και δύο εγγόνια. Μέχρι σήμερα είμαι υγιέστατος. Αύριο κανείς δεν ξέρει. Ως άτομο όμως είναι τρισευτυχισμένος. Είμαι γεμάτος. Αυτό όμως που με στενοχωρεί πολύ είναι όταν ακούω νέα παιδιά με πτυχία και προσόντα να είναι άνεργα και να ζουν με τις συντάξεις των γονέων τους. Αυτό με στενοχωρεί πολύ…

Χάρηκα πολύ για τη συνέντευξη.
Και εγώ. Σε περιμένω το καλοκαίρι στη Λίμνη Ευβοίας.