Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης: «Οι δισκογραφικές εταιρίες αυτοκτόνησαν!»
Τι σε ώθησε να αρχίσεις να γράφεις και ποια ανάγκη σου εξυπηρετεί η ενασχόληση με το τραγούδι;
Αρχικά, ήταν μια περίεργη ανάγκη που είχα, να κάθομαι πάνω από μια λευκή κόλλα χαρτί και να προσπαθώ να την γεμίσω, μετά έμαθα κιθάρα, άκουσα πολύ ελληνική και ξένη μουσική και γεννήθηκε και η δεύτερη ανάγκη, να βάλω μουσική σ' αυτά που έγραφα για να μπορώ να τα τραγουδάω. Άλλες φορές είναι η ανάγκη μου να εξωτερικεύσω πράγματα, άλλες να πειραματιστώ με κάτι και άλλες πάλι να κατευνάσω ένα αίσθημα δημιουργικότητας που με κυριεύει.
Σε μια εποχή όπου το αγγλόφωνο τραγούδι έχει γίνει μόδα και όλο και περισσότεροι το προτιμούν, θεωρείς ότι ο ελληνικός στίχος και η παράδοση έχουν μπει στο ράφι της ιστορίας;
Αν όντως είναι μόδα, τότε δεν αξίζει καν να το συζητάμε. Γενικά θεωρώ ότι βιώσαμε έναν πρώτο έντονο ενθουσιασμό αυτής της καινούργιας για τα ελληνικά δεδομένα σκηνής. Από δω και πέρα, θα πρέπει να αποδείξει την πραγματική της αξία. Αν καταφέρει να συγκροτηθεί μια ολοκληρωμένη τέτοια σκηνή που να μπορεί να κοιτάξει στα μάτια και τα αντίστοιχα πράγματα του εξωτερικού, τότε θα είμαι πραγματικά περήφανος. Αν παραμείνει μόνο για εσωτερική κατανάλωση, πιστεύω ότι δεν θα αντέξει. Επίσης, βλέπω πως ήδη μερικοί εκπρόσωποι του αγγλόφωνου πειραματίζονται με τον ελληνικό στίχο. Ο ελληνικός στίχος και η παράδοση, είναι τόσο έντονα χαραγμένα στο DNA μας που δεν μπορούνε εύκολα να μπουν στο ράφι. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει να πειραματιζόμαστε και να ψάχνουμε.
Πόσο βοηθάνε οι παλιοί και ήδη καταξιωμένοι τους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με την τραγουδοποιϊα και τη μουσική γενικότερα;
Κοίτα, κατά καιρούς, γίνονται κάποιες προσπάθειες για βοήθεια, αλλά μένουν μόνο στο επίπεδο της συμμετοχής ή στην καλύτερη περίπτωση στην παραγωγή ενός δίσκου. Σπανιότατα βλέπουμε πραγματική και ουσιαστική βοήθεια που να έχει και κάποια διάρκεια. Ουσιαστική βοήθεια για μένα είναι να βάλεις έναν νέο άνθρωπο που θεωρείς ταλαντούχο, στην "παρέα" σου! Να τον αφήσεις να δει τι σημαίνει σκηνή, παρασκήνιο, στούντιο, να του μάθεις τα μυστικά της δουλειάς από μέσα, όπως θα έκανε ένας μάστορας. Να τον προετοιμάσεις για την δουλειά και όταν πιστεύεις ότι είναι έτοιμος να τον βοηθήσεις και στα πρώτα βήματα. Το να πάρεις ένα νέο παιδί που έχει γράψει 10 όμορφα κομμάτια, αλλά ίσως να μην είναι έτοιμο σε πολλά άλλα επίπεδα και να το πετάξεις στην μαζική παραγωγή δεν ξέρω καν αν αποτελεί βοήθεια τελικά.
Οι δισκογραφικές έχουν πεθάνει; ποντάρουν σε νέο υλικό; Το Ίντερνετ τι ρόλο θα παίξει τα επόμενα χρόνια όσον αφορά τη μουσική;
Οι δισκογραφικές εταιρίες, με τον τρόπο που λειτούργησαν τα τελευταία 10 χρόνια, μάλλον αυτοκτόνησαν. Με την υπερπαραγωγή μέτριων πραγμάτων, με το ξεπούλημα στις εφημερίδες, με το γύρισμα της πλάτης σε δημιουργούς, με το να μην φροντίζουν να στρατολογούνε νέους ανθρώπους (Καλλιτέχνες και παραγωγούς) με όραμα και όρεξη και με πολλά άλλα λάθη. Νομίζω ότι πλέον η αναθεώρηση όλων αυτών των λαθών είναι ο μόνος τρόπος ώστε δύο-τρεις από αυτές να συνεχίσουν να υπάρχουν με χαμηλότερους ρυθμούς παραγωγής και υψηλότερη ποιότητα. Το Ίντερνετ πιστεύω ότι θα μας εκπλήξει με τις δυνατότητες που θα μας παρέχει και με τον ρόλο που θα παίξει στην τέχνη στο άμεσο μέλλον. Ήδη είναι κυρίαρχο στην μουσική, απλά θα πρέπει να γίνει πιο συγκεκριμένο και συγκροτημένο σε θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας.
Τι δύναμη έχει ένας καλλιτέχνης για να βοηθήσει στην αλλαγή του σκηνικού και στη μουσική αλλά και στα κοινωνικά δρώμενα;
Στην μουσική ο καλλιτέχνης μπορεί να βοηθήσει στην αλλαγή του σκηνικού. Όπως ο κάθε εργαζόμενος στον κλάδο του. Με συλλογικότητα με κατανόηση ότι αυτό είναι κάτι που τον αφορά άμεσα και με μαχητικότητα. Θεωρώ ότι, μόλις γίνει ένα μικρό ξεκαθάρισμα αυτής της απίστευτης δισκογραφικής και γενικής θολούρας, θα προκύψουν νέες δράσεις. Στα κοινωνικά δρώμενα, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να παλέψει στο πλάι του υπόλοιπου κόσμου να εμπνεύσει με το έργο του και να έχει την αγωνία να εκφράζει την εποχή του και τους ανθρώπους.
Ποιες οι επιθυμίες και οι φιλοδοξίες σου;
Επιθυμώ να μπορώ να δημιουργώ απερίσπαστος, να μην κάνω τις όποιες δημιουργικές μου "ευκολίες" μανιέρα, να βελτιώνομαι διαρκώς. Φιλοδοξώ να παραμείνω σ' αυτόν τον χώρο κερδίζοντας σιγά - σιγά και με την δουλειά μου, την καταξίωση. Ο φόβος μου είναι μήπως δεν εκπληρωθούν οι επιθυμίες που σου ανέφερα πριν.
Νεότητα, ταλέντο, φήμη και...ματαιοδοξία; Πώς ελέγχεται και τελικά χρειάζεται να την ελέγξει ένας καλλιτέχνης;
Να σου απαντήσω αν και όταν αποκτήσω μια τέτοια φήμη που να δικαιολογεί ματαιοδοξία; Πάντως γενικά θεωρώ ότι αυτά είναι θέματα χαρακτήρα και παίζουν από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Η φωτογραφία του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη είναι της Ελευθερίας Άνθη.
Αρχικά, ήταν μια περίεργη ανάγκη που είχα, να κάθομαι πάνω από μια λευκή κόλλα χαρτί και να προσπαθώ να την γεμίσω, μετά έμαθα κιθάρα, άκουσα πολύ ελληνική και ξένη μουσική και γεννήθηκε και η δεύτερη ανάγκη, να βάλω μουσική σ' αυτά που έγραφα για να μπορώ να τα τραγουδάω. Άλλες φορές είναι η ανάγκη μου να εξωτερικεύσω πράγματα, άλλες να πειραματιστώ με κάτι και άλλες πάλι να κατευνάσω ένα αίσθημα δημιουργικότητας που με κυριεύει.
Σε μια εποχή όπου το αγγλόφωνο τραγούδι έχει γίνει μόδα και όλο και περισσότεροι το προτιμούν, θεωρείς ότι ο ελληνικός στίχος και η παράδοση έχουν μπει στο ράφι της ιστορίας;
Αν όντως είναι μόδα, τότε δεν αξίζει καν να το συζητάμε. Γενικά θεωρώ ότι βιώσαμε έναν πρώτο έντονο ενθουσιασμό αυτής της καινούργιας για τα ελληνικά δεδομένα σκηνής. Από δω και πέρα, θα πρέπει να αποδείξει την πραγματική της αξία. Αν καταφέρει να συγκροτηθεί μια ολοκληρωμένη τέτοια σκηνή που να μπορεί να κοιτάξει στα μάτια και τα αντίστοιχα πράγματα του εξωτερικού, τότε θα είμαι πραγματικά περήφανος. Αν παραμείνει μόνο για εσωτερική κατανάλωση, πιστεύω ότι δεν θα αντέξει. Επίσης, βλέπω πως ήδη μερικοί εκπρόσωποι του αγγλόφωνου πειραματίζονται με τον ελληνικό στίχο. Ο ελληνικός στίχος και η παράδοση, είναι τόσο έντονα χαραγμένα στο DNA μας που δεν μπορούνε εύκολα να μπουν στο ράφι. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει να πειραματιζόμαστε και να ψάχνουμε.
Πόσο βοηθάνε οι παλιοί και ήδη καταξιωμένοι τους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με την τραγουδοποιϊα και τη μουσική γενικότερα;
Κοίτα, κατά καιρούς, γίνονται κάποιες προσπάθειες για βοήθεια, αλλά μένουν μόνο στο επίπεδο της συμμετοχής ή στην καλύτερη περίπτωση στην παραγωγή ενός δίσκου. Σπανιότατα βλέπουμε πραγματική και ουσιαστική βοήθεια που να έχει και κάποια διάρκεια. Ουσιαστική βοήθεια για μένα είναι να βάλεις έναν νέο άνθρωπο που θεωρείς ταλαντούχο, στην "παρέα" σου! Να τον αφήσεις να δει τι σημαίνει σκηνή, παρασκήνιο, στούντιο, να του μάθεις τα μυστικά της δουλειάς από μέσα, όπως θα έκανε ένας μάστορας. Να τον προετοιμάσεις για την δουλειά και όταν πιστεύεις ότι είναι έτοιμος να τον βοηθήσεις και στα πρώτα βήματα. Το να πάρεις ένα νέο παιδί που έχει γράψει 10 όμορφα κομμάτια, αλλά ίσως να μην είναι έτοιμο σε πολλά άλλα επίπεδα και να το πετάξεις στην μαζική παραγωγή δεν ξέρω καν αν αποτελεί βοήθεια τελικά.
Οι δισκογραφικές έχουν πεθάνει; ποντάρουν σε νέο υλικό; Το Ίντερνετ τι ρόλο θα παίξει τα επόμενα χρόνια όσον αφορά τη μουσική;
Οι δισκογραφικές εταιρίες, με τον τρόπο που λειτούργησαν τα τελευταία 10 χρόνια, μάλλον αυτοκτόνησαν. Με την υπερπαραγωγή μέτριων πραγμάτων, με το ξεπούλημα στις εφημερίδες, με το γύρισμα της πλάτης σε δημιουργούς, με το να μην φροντίζουν να στρατολογούνε νέους ανθρώπους (Καλλιτέχνες και παραγωγούς) με όραμα και όρεξη και με πολλά άλλα λάθη. Νομίζω ότι πλέον η αναθεώρηση όλων αυτών των λαθών είναι ο μόνος τρόπος ώστε δύο-τρεις από αυτές να συνεχίσουν να υπάρχουν με χαμηλότερους ρυθμούς παραγωγής και υψηλότερη ποιότητα. Το Ίντερνετ πιστεύω ότι θα μας εκπλήξει με τις δυνατότητες που θα μας παρέχει και με τον ρόλο που θα παίξει στην τέχνη στο άμεσο μέλλον. Ήδη είναι κυρίαρχο στην μουσική, απλά θα πρέπει να γίνει πιο συγκεκριμένο και συγκροτημένο σε θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας.
Τι δύναμη έχει ένας καλλιτέχνης για να βοηθήσει στην αλλαγή του σκηνικού και στη μουσική αλλά και στα κοινωνικά δρώμενα;
Στην μουσική ο καλλιτέχνης μπορεί να βοηθήσει στην αλλαγή του σκηνικού. Όπως ο κάθε εργαζόμενος στον κλάδο του. Με συλλογικότητα με κατανόηση ότι αυτό είναι κάτι που τον αφορά άμεσα και με μαχητικότητα. Θεωρώ ότι, μόλις γίνει ένα μικρό ξεκαθάρισμα αυτής της απίστευτης δισκογραφικής και γενικής θολούρας, θα προκύψουν νέες δράσεις. Στα κοινωνικά δρώμενα, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να παλέψει στο πλάι του υπόλοιπου κόσμου να εμπνεύσει με το έργο του και να έχει την αγωνία να εκφράζει την εποχή του και τους ανθρώπους.
Ποιες οι επιθυμίες και οι φιλοδοξίες σου;
Επιθυμώ να μπορώ να δημιουργώ απερίσπαστος, να μην κάνω τις όποιες δημιουργικές μου "ευκολίες" μανιέρα, να βελτιώνομαι διαρκώς. Φιλοδοξώ να παραμείνω σ' αυτόν τον χώρο κερδίζοντας σιγά - σιγά και με την δουλειά μου, την καταξίωση. Ο φόβος μου είναι μήπως δεν εκπληρωθούν οι επιθυμίες που σου ανέφερα πριν.
Νεότητα, ταλέντο, φήμη και...ματαιοδοξία; Πώς ελέγχεται και τελικά χρειάζεται να την ελέγξει ένας καλλιτέχνης;
Να σου απαντήσω αν και όταν αποκτήσω μια τέτοια φήμη που να δικαιολογεί ματαιοδοξία; Πάντως γενικά θεωρώ ότι αυτά είναι θέματα χαρακτήρα και παίζουν από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Η φωτογραφία του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη είναι της Ελευθερίας Άνθη.
