Μια μελέτη-προϊόν μακροχρόνιας εθνογραφικής και αρχειακής έρευνας για την ανδρική ομοσεξουαλικότητα κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ψηφίδες.
Οι "Ἁνδρικές ομοερωτικές σχέσεις στη Μεταπολεμική ελλάδα" του Κώστα Γιαννακόπουλου εστιάζει στην αντιμετώπιση του ανδρικού ομοερωτισμού από την ελληνική κοινωνία κυρίως κατά τις δεκαετίες 1950-1970. Ωστόσο, δεν περιορίζεται στο παρελθόν, αλλά επιχειρεί να διερευνήσει τους τρόπους με τους οποίους το μεταπολεμικό χρόνια συνομιλούν και διαπλέκεται με το παρόν.
H μελέτη του κ. Γιαννακόπουλου χρησιμοποιεί για την ανάλυση της μεταπολεμικής και σύγχρονης ανδρικής ομοσεξουαλικότητας τα θεωρητικά εργαλεία της κουίρ και φεμινιστικής θεωρίας, και σκοπό έχει να εμπλουτίσει τις θεωρίες αυτές του παγκόσμιου Βορρά με τις ελληνικές ιθαγενείς θεωρίες και γενικότερα τις θεωρίες του παγκόσμιου νότου.
Όπως σημειώνεται στο σημείωμα της έκδοσης για τον Τύπο, στη μεταπολεμική ελληνική κοινωνία η σύγχρονη δυτική διάκριση ομοφυλοφιλίας/ ετεροφυλοφιλίας δεν αποτελούσε την κυρίαρχη λαϊκή, καθημερινή αντίληψη.
Όπως γίνεται αντιληπτό στον αναγνώστη, την εποχή εκείνη αντί μιας μειονοτικής ομοφυλοφιλίας υπήρχε μια διάχυτη ομοσεξουαλικότητα στην οποία συμμετείχαν πολλοί «κανονικοί», «συνηθισμένοι» άνδρες. H συμμετοχή αυτή δεν περιοριζόταν σε εφήμερες σεξουαλικές επαφές αλλά επεκτεινόταν και σε σχέσεις αγάπης και πάθου. Ωστόσο, οι σχέσεις αυτές δεν έμοιαζαν με εκείνες του σύγχρονου ζευγαριού και συχνά συγκροτούνταν στην καρδιά του ετερόφυλου γάμου και συγγένειας, καθώς και της ανδρικής ομοκοινωνικότητας. Το βιβλίο δείχνει τη μετάβαση στη σύγχρονη διάκριση ομοφυλοφιλίας και ετεροφυλοφιλίας και στις σύγχρονες μορφές ερωτικής σχέσης και συναισθηματικότητας. Επίσης, δείχνει ότι η μετάβαση αυτή συναρτάται με ευρύτερες κοινωνικοπολιτισμικές αλλαγές που συμβαίνουν στην ελληνική κοινωνία τις δεκαετίες 1970 και 1980.
H διάχυτη αρρενωπή μεταπολεμική «ομοφυλοφιλία» όφειλε την ύπαρξή της στη φιγούρα της αδερφής αφού η τελευταία επέσυρε τον κοινωνικό στιγματισμό. Στο βιβλίο εξετάζεται η αδερφή ως στίγμα που αφορά όλους τους άνδρες, αλλά κυρίως ως μια περιθωριοποιημένη κοινωνική ομάδα που το αστυνομικό μετεμφυλιακό κράτος καταδίωξε ταυτόχρονα με τους πολιτικούς αντιφρονούντες της εποχής. Τέλος η μελέτη του Κ. Γιαννακόπουλου δείχνει τους τρόπους με τους οποίους το παρελθόν και πιο συγκεκριμένα η θεωρούμενη ως παρελθοντική, παρωχημένη φιγούρα της αδερφής στοιχειώνει το σύγχρονο ΛΟΑΤΚΙ+ και γενικότερα ελληνικό παρόν.
Βιογραφικό συγγραφέα
Ο Κώστας Γιαννακόπουλος σπούδασε νομικά και φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Αθήνας. το 1987 έφυγε στο Παρίσι για μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνική ανθρωπολογία και Εθνολογία στην Ανώτατη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών (EHESS) όπου εκπόνησε και τη διατριβή του. Στην EHESS υποστήριξε το 1995 τη διατριβή του με τίτλο Παιχνίδια επιθυμίας, παιχνίδια εξουσίας. Σώμα, συναισθήματα και έμφυλη/σεξουαλική ταυτότητα ανδρών στον Πειραιά και την Αθήνα. σήμερα είναι Καθηγητής στο τμήμα Κοινωνικής ανθρωπολογίας και ιστορίας του πανεπιστημίου αιγαίου όπου υπηρετεί από το 2003. στο τμήμα αυτό υπήρξε διευθυντής του ΠΜΣ «Φύλο, Πολιτισμός και Κοινωνία» (2014-2021) και διετέλεσε πρόεδρος της Επιτροπής ισότητας των Φύλων και Καταπολέμησης των Διακρίσεων του Πανεπιστημίου Αιγαίου (2022-2025).
Επίσης διδάσκει στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ) και έχει διδάξει στο πάντειο πανεπιστήμιο και το ΕΚΠΑ. Είχε προσκληθεί ως Επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης (Τμήμα Εθνολογίας), στο Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ (Τμήμα Σπουδών του Φύλου) και στην Ανώτατη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών στο Παρίσι. Έχει δημοσιεύσει σε ελληνόφωνα, γαλλόφωνα και αγγλόφωνα επιστημονικά περιοδικά και έχει επιμεληθεί συλλογικούς τόμους για τη θεωρία της σεξουαλικότητας και του φύλου, την υγεία, τον αθλητισμό, τη σχέση ανθρωπολογίας και ψυχανάλυσης, τον αστικό χώρο, την πολυπολιτισμικότητα και τη μεταπολεμική ιστορία.
