Δανάη Λιοδάκη, είναι οι ερωτικές σχέσεις πολιτική υπόθεση;

Το Match της Δανάης Λιοδάκη αφηγείται την τραγική ιστορία της Ελ, της τελευταίας ρομαντικής, της τελευταίας γυναίκας που πίστευε στον έρωτα. Και το πλήρωσε ακριβά. Η Ελ προσπαθεί να βρει τον έρωτα μέσα από την τεχνολογία, με τη βοήθεια των εφαρμογών γνωριμιών, των γνωστών σε όλους μας dating apps. Όταν αυτή η αναζήτηση φαίνεται απογοητευτική, δεν το βάζει κάτω, αλλά αποφασίζει μαζί με δύο στενούς της φίλους να φτιάξουν το δικό τους dating app και να παλέψουν για να διασώσουν το ρομαντισμό στη σύγχρονη εποχή. Όμως τα πράγματα δε θα πάνε όπως τα σχεδίαζαν.

Μιλήσαμε με την συγγραφέα του έργου, και σκηνοθέτρια της παράστασης που ανεβαίνει σε λίγες μέρες στο ΠΛΥΦΑ, για όλα όσα είναι (και δεν είναι) ο έρωτας στις μέρες μας, και για το τι θα δούμε επί σκηνής.

Η Δανάη Λιοδάκη | Φωτό © Νίκος Κατσαρός

Πώς γεννήθηκε σαν ιδέα το Match;
Το Match γεννήθηκε σαν ιδέα τις περιόδους που πέρασα στη Γερμανία από το 2017 μέχρι σήμερα, όπου παρατηρούσα σταδιακά ότι τα dating apps έχουν γίνει ο βασικότερος και συχνότερος τρόπος να σχηματίσουν οι άνθρωποι ερωτικές σχέσεις. Αυτό άρχισε να με βάζει σε σκέψεις σχετικά με τον έρωτα σήμερα, τη σχέση του με την τεχνολογία αλλά και με τις κοινωνικές συνθήκες που τείνουν να θεοποιήσουν την κατανάλωση, τον εαυτό και το άτομο. Στη συνέχεια, άρχισα να παρατηρώ πως και στην Ελλάδα – ακόμα και αν δεν χρησιμοποιούμε τόσο μαζικά ηλεκτρονικές εφαρμογές γνωριμιών – οι δυσκολίες στις ερωτικές σχέσεις – ειδικά για τους νεότερους - είναι παρόμοιες. Έγραψα το Match θέλοντας να αποτυπώσω αυτή τη νέα συνθήκη για τον έρωτα, αυτήν την αβεβαιότητα και το σημείο τομής στο οποίο βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή: Τα παλιότερα πρότυπα έχουν καταρρεύσει, αλλά δε ξέρουμε τι θέλουμε να φτιάξουμε για το μέλλον, πώς θέλουμε να αγαπάμε ο ένας τον άλλον.

Πώς συνδέεται το Match με το προηγούμενο έργο σας, Αυτές που δεν προλάβατε; Υπάρχουν κοινά σημεία ή θεματικές που εξερευνήσατε και στις δύο παραστάσεις;
Οι δύο παραστάσεις έχουν παρόμοια αισθητική, γρήγορο ρυθμό, η χρήση του σύγχρονου λόγου είναι αντίστοιχη και φυσικά χρησιμοποιούν και οι δύο το χιούμορ για να μιλήσουν για σοβαρά ζητήματα. Οι ιστορίες είναι διαφορετικές, στο «Αυτές που δεν προλάβατε» βλέπουμε τέσσερις φίλες που θέλουν να παλέψουν ενάντια στην πατριαρχία, στο Match έχουμε την ιστορία μιας νέας γυναίκας που θέλει να διασώσει το ρομαντισμό στη σύγχρονη εποχή. Το βαθύτερο θέμα που με απασχολεί όμως μοιάζει να είναι – πάντα – το ίδιο: Πώς θα ξεπεράσουμε τον εαυτό μας για να συνδεθούμε πραγματικά με τους άλλους;

Ποιο είναι το μεγαλύτερο, ας το πούμε, «σκηνοθετικό στοίχημα» όταν σκηνοθετείτε ένα δικό σας έργο;
Το να σκηνοθετώ ένα δικό μου έργο δεν είναι καινούργιο για μένα, ως τώρα πάντα δουλεύω με δικά μου κείμενα, είτε γραμμένα εξαρχής από μένα είτε από κείμενα άλλων που έχω επεξεργαστεί δραματουργικά. Νομίζω ότι το μεγαλύτερο στοίχημα είναι να παραμένεις ανοιχτή στην διαδικασία της πρόβας, να μην οδηγείς το αποτέλεσμα προς τα εκεί που φανταζόσουν ότι θα πήγαινε όταν το έγραφες. Μόνο έτσι μπορεί να είναι η παράσταση ζωντανή και να εκφράζει όλους και όλες τους συντελεστές, να είναι αποτέλεσμα συλλογικής δημιουργίας.

«Μια σκληρή κωμωδία για το τέλος του έρωτα, προσεγγίζει με χιούμορ και ευαισθησία τις ρομαντικές σχέσεις, και θέτει το ερώτημα: πώς ο έρωτας θα ξεπεράσει εμπόδια όπως ο ατομισμός, ο καταναλωτισμός, η αβεβαιότητα των πολλαπλών επιλογών και θα επιβιώσει σε μια κοινωνία που όλα φαίνεται να είναι εναντίον του;» διαβάζουμε στο δελτίο τύπου. Πώς θα απαντούσατε προσωπικά σε αυτή την ερώτηση;
Έλα ντε! Δεν ξέρω την απάντηση, για αυτό κάνουμε και αυτήν την παράσταση, για να προσπαθήσουμε να απαντήσουμε όλοι μαζί, συντελεστές και θεατές. Ή έστω να αναρωτηθούμε. Μέσα από την παράσταση κάνουμε μια διαπίστωση, ο έρωτας σήμερα αλλάζει μορφές και κινδυνεύει να γίνει «είδος υπό εξαφάνιση». Θέλουμε να τον σώσουμε; Και αν ναι, πώς;

Πώς βλέπετε την πολιτική διάσταση των ερωτικών σχέσεων σήμερα;
Τείνουμε να βλέπουμε τις προσωπικές σχέσεις αρκετά ξέχωρα από την κοινωνικοπολιτική συνθήκη στην οποία γεννιούνται και αναπτύσσονται. Μέσα από το Match προσπαθούμε να καταλάβουμε ποιές είναι οι κοινωνικές, πολιτικές και πολιτιστικές πτυχές των ερωτικών σχέσεων. Αυτές που μας «υποδεικνύουν» ή μας εμποδίζουν να ερωτευτούμε και να φτιάξουμε ανθρώπινες σχέσεις. Στην παράσταση θα δείτε θέματα που έχουν να κάνουν με την τεχνολογία, την τεχνητή νοημοσύνη, τον καταναλωτισμό, την πολλαπλότητα των επιλογών και τον ατομισμό. Όλα αυτά είναι στοιχεία της εποχής μας, αλλά τι ρόλο παίζουν στην προσπάθειά μας να φτιάξουμε ερωτικές σχέσεις; Μας επιτρέπει ο τρόπος ζωής μας να ενωθούμε πραγματικά με έναν άλλον άνθρωπο; Να δωθούμε ολοκληρωτικά σε αυτό που ονειρευόμαστε ως ερωτική συνθήκη; Αυτά είναι τα ερωτήματα που προσεγγίζουμε. Και αυτά είναι ερωτήματα βαθιά πολιτικά.

Τι θα θέλατε ιδανικά να «πάρουν μαζί τους» οι θεατές φεύγοντας από την παράσταση;
Θα ήθελα οι θεατές να νιώσουν ότι δεν είναι μόνοι. Ότι μπορεί στον κόσμο που κατοικούμε σήμερα, η αγάπη, η συλλογικότητα, η κοινότητα, το νοιάξιμο, ο έρωτας, να φαίνεται σαν να μην ταιριάζουν, σαν να πηγαίνουν αντίθετα από τη γενική τάση. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα τα αφήσουμε να χαθούν.

Συντελεστές:
Κείμενο- Σκηνοθεσία: Δανάη Λιοδάκη
Σκηνικά- Κοστούμια: Νικόλας Κανάβαρης
Μουσική: Γιώργος Χανός
Κινησιολογία: Στάλη Συμεών
Βοηθός Σκηνοθέτη: Λίνα Δημάκη
Σχεδιασμός Φωτισμών: Γιώργος Κασσάκος
Φωτογραφίες Promo: Νίκος Κατσαρός
Σχεδιασμός αφίσας/ Βίντεο: Αντώνης Χρήστου
Σύμβουλος Δραματουργίας: Ανέστης Αζάς
Διεύθυνση Παραγωγής: Κωστής Παναγιωτόπουλος
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: Projektor ΑΜΚΕ, ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, B.p.m. cultural group

Παίζουν: Μαρία Κωνσταντά, Ευσταθία Λαγιόκαπα, Αντώνης Χρήστου

Ακούγεται το τραγούδι του Φοίβου Δεληβοριά «Ο άντρας της ζωής μου»