Έλα να πάμε μια θεατρική VOΛΤΑ στην Αθήνα

Η θάλασσα λαμπυρίζει κάτω από έναν απολύτως ροζ ουρανό, κάνοντας ωραία αντίθεση με τα φώτα της πόλης που ανάβουν ένα ένα. Χαζεύουμε το υπερθέαμα του νοεμβριάτικου ηλιοβασιλέματος από ένα πλάτωμα στην κορυφή του λόφου του Φιλοπάππου. Στα ακουστικά που φοράμε, παίζει ατμοσφαιρική μουσική που συνοδεύει τέλεια ένα κείμενο για τον έρωτα, την πόλη, τον έρωτα της πόλης και την απόγνωσή τους.

Φλας μπακ, μισή ώρα νωρίτερα. Στο παρκάκι των Αγίων Ασωμάτων, έξω από τον σταθμό του Θησείου, η Ελεάννα Αποστολάκη, ηθοποιός και δημιουργός μαζί με το Scarmi Theater Group του πρωτότυπου πρότζεκτ που λέγεται VOΛΤΑ μας εξηγεί τις τεχνικές λεπτομέρειες: Φοράμε τα ακουστικά που συγχρονίζονται ώστε να ακούμε όλοι την ίδια αφήγηση, και ξεκινάμε να περπατάμε, ακολουθώντας την ίδια, που φορά και εκείνη τα ακουστικά της. Αν σε οποιαδήποτε στιγμή θελήσουμε να φύγουμε –ελπίζει όχι, αλλά ποτέ δεν ξέρεις– ένα ταπ-ταπ στον ώμο, αφήνουμε τα ακουστικά και φεύγουμε. Η βόλτα διαρκεί περίπου μία ώρα, και είναι εύκολη για όλους, με κάποια σημεία ελαφρού λαχανιάσματος, στα πιο ανηφορικά από τα μονοπάτια του Φιλοπάππου.

Δεν είναι η διαδρομή που θα μάντευες εύκολα: Ξεκινά μεν από το Θησείο, δεν ακολουθεί όμως κανέναν από τους λαοφιλείς πεζοδρόμους του. Αντ’ αυτού, χώνεται στα πιο ήσυχα στενάκια, ανηφορίζει προς τον περιφερειακό του Φιλοπάππου, κατεβαίνει στα Πέτρινα των Πετραλώνων για να πατήσει χώμα ανάμεσα σε μονοκατοικίες μιας άλλης εποχής, προτού ξαναβγεί στον περιφερειακό για να αρχίσει να ανεβαίνει τα επίσης χωμάτινα μονοπάτια του λόφου. Κάνει την πρώτη της στάση σε ένα από τα πλατώματα με την ωραιότερη θέα, και από εκεί κατηφορίζει πάλι στα Πετράλωνα, για να καταλήξει στη Δεξαμενή.

Καθώς περπατάμε, ακούμε την πρωτότυπη μουσική που συνέθεσαν οι συνεργάτες της Ελεάννας, Κωνσταντίνος Γεωργιάδης (Hipcut), Χριστόφορος Πιτσιδήμος και Μιχάλης Φλουρής: Ταξιδιάρικη και ατμοσφαιρική, ambient με μεσογειακές αναφορές και έθνικ στοιχεία, δένει υπέροχα με την αφήγηση που έχει δραματοποιήσει και ηχογραφήσει η ίδια η Ελεάννα. Βασισμένη σε κείμενα από το Κοντέινερ της Ελευθεροτυπίας, της διετίας 2008-2009, που μοιάζει τόσο κοντινή και τόσο μακρινή ταυτόχρονα, μιλά για την πόλη, την σχέση μας μαζί της και τον τρόπο που τη μοιραζόμαστε με τον όποιο άλλο, τις αέναες, διαρκείς αλλαγές της, την χαρά και την απόγνωση του έρωτα, το δράμα της ενηλικίωσης, το πολιτικό που είναι προσωπικό και τούμπαλιν. Μοιάζει σαν να περπατάς ακούγοντας τις σκέψεις κάποιου άλλου –όχι χωρίς κάποια έκπληξη, πώς γίνεται να μοιάζουν τόσο με τις δικές σου;

Η VOΛΤΑ είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε ό,τι βλέπουμε να ταιριάζει με ό,τι ακούμε. Το πλάτωμα στου Φιλοπάππου που έχει θέα την θάλασσα συμπίπτει χρονικά με το σημείο του κειμένου που παρομοιάζει τον έρωτα με κύμα. Η VOΛΤΑ ξεκίνησε το 2023 από το Ρέθυμνο, και στη συνέχεια ταξίδεψε σε άλλες πόλεις της Κρήτης, στην Θεσσαλονίκη και τη Βάρνα της Βουλγαρίας πριν έρθει στην Αθήνα. «Χρειαζόμουν οπωσδήποτε την θέα στην θάλασσα σε αυτό το σημείο, αλλά στην Αθήνα δεν είναι εύκολο να τη βρεις» θα μου πει χαμογελώντας η Ελεάννα, όταν η βόλτα έχει πια τελειώσει, έχουμε βγάλει τα ακουστικά μας, και καθόμαστε σε ένα παρκάκι των Πετραλώνων.

Το κείμενο δεν άλλαξε από τη μια πόλη στην άλλη. Εκπλήσσομαι όταν μου το λέει, μετά συνειδητοποιώ πως πουθενά δεν αναφέρεται το όνομα της Αθήνας. Είναι πάντα «η πόλη». Μου ήταν πολύ ξεκάθαρο ότι αναφερόμασταν σε εκείνη επειδή την έβλεπα, όχι επειδή το άκουσα. Οι πόλεις είναι ζωντανοί οργανισμοί, διαφορετικές μέσα στην ιδιαιτερότητά τους, μοιάζουν όμως στην ουσία τους.

«Ένας περίπατος κάνει ορατό αυτό που η καθημερινή ζωή δεν συγκρατεί επειδή είναι τόσο οικείο» γράφει η Ελεάννα στην καρτ-ποστάλ που μας δίνει να κρατήσουμε σαν αναμνηστικό της βόλτας. «Μέσα από το περπάτημα δεν αλλάζει μόνο η εικόνα μιας πόλης, αλλά και η αντίληψη που έχουμε για εκείνη. Μπορούμε να δούμε τα δέντρα, τα κτίρια, τα βράχια, το τοπίο, το φως σαν να τα αντικρίζουμε για πρώτη φορά. Να υπάρχουμε όχι μονάχα μιλώντας, ακούγοντας ή κοιτάζοντας, αλλά να υπάρχουμε μέσα σε ό,τι και μέσα από ό,τι μας περιβάλλει».

Καθώς το σούρουπο βαθαίνει τα χρώματα κάνοντας τα στενάκια των Πετραλώνων να μοιάζουν ρομαντικά, σκέφτομαι πως ειδικά τις σκοτεινές μέρες του Νοεμβρίου, που το φως είναι τόσο λιγοστό όσο και οι αφορμές να δούμε ανοιχτό ορίζοντα, μια τέτοια «παράσταση», που θα μας βγάλει από το θέατρο και θα χρησιμοποιήσει την πόλη για σκηνή, την είχαμε ανάγκη. Τη στιγμή που βγάζουμε τα ακουστικά, καθισμένες σε ένα παγκάκι, νιώθω την παρόρμηση να χειροκροτήσω.

Συντελεστές:
Σύλληψη / Δραματουργία / Αφήγηση: Αποστολάκη Ελεάννα
Κείμενο: Εμπνευσμένο από το ένθετο Κοντέινερ της Ελευθεροτυπίας (2009)
Μετάφραση κειμένων: Καϊάφας Μάριος
Πρωτότυπη μουσική: Γεωργιάδης Κωνσταντίνος (Hipcut), Πιτσιδήμος Χριστόφορος, Φλουρής Μιχάλης
Μίξη ήχου / Ηχητικός σχεδιασμός: Γεωργιάδης Κωνσταντίνος
Βίντεο: Κώστας Γκλάβας (Obscura Lab)
Γραφιστικά / Φωτογραφίες / Οργάνωση Παραγωγής:
Ομάδα Scarmi / ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΙΣ ΑΜΚΕ