Είδαμε την αστΕΡΩΣκονη στο Θέατρο Σημείο και ερωτευτήκαμε

Η Θεογονία του Ησίοδου. Τα ελληνικά δημοτικά τραγούδια. Ο ύμνος της αγάπης, από τις επιστολές του Παύλου. Ένα ηχητικό μήνυμα, που στέλνεται μεσάνυχτα από μια ταράτσα. Μια ερωτική επιστολή, που γράφεται το 1936 στην Κορυτσά. Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα, αν είχαν κινητά. Οι πλανήτες, και η ονοματοδοσία τους. Ο Φρέντι Μέρκιουρι. Η Αθήνα στα τέλη των 80s.

«Για να σου πω αυτή την ιστορία, έσβησα και έγραψα 15.000 λέξεις. Ενώ ήθελα να σου πω μόνο δύο». Έτσι τελειώνει η παράσταση που γράφει και σκηνοθετεί στο Θέατρο Σημείο η Χριστίνα Ματθαίου. Σκηνοθέτρια νεότατη, στα 30 της μόλις χρόνια τάραξε τα θεατρικά νερά με την περσινή της βάιζα, έχοντας προηγουμένως θητεύσει ως βοηθός σκηνοθέτη σε παραστάσεις, μεταξύ άλλων, της Κατερίνας Ευαγγελάτου.

Φέτος, γράφει ένα ολόδικό της κείμενο, με ραχοκοκαλιά 5 ιστορίες έρωτα που συνέλεξε η ίδια από προφορικές αφηγήσεις σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Τις δένει με αποσπάσματα από κείμενα εμβληματικά, σαν αυτά που λέγαμε στην αρχή, και μικρές πληροφορίες για τη γέννηση του σύμπαντος και τις ιδιαιτερότητες των πλανητών του. Και τις σκηνοθετεί σε μια παράσταση που εκλύει τέτοια ενέργεια, σωστό θεατρικό big bang.

Κάπου βαθιά συγκινητική και κάπου λυτρωτικά αστεία, πότε ερεβωδώς σκοτεινή και πότε ανάλαφρη πεταλουδίσια, η αστΕΡΩΣκονη είναι, σαν το θέμα της, μια παράσταση μεγαλύτερη από τη ζωή. Θέλει να τα πει όλα, να τα χωρέσει όλα, να σε βάλει να θυμηθείς πότε ερωτεύτηκες τελευταία φορά και να σε σώσει από την απελπισία, σπάζοντας δυο-τρεις φορές τον τρίτο τοίχο και φέρνοντας τους ηθοποιούς της από την φόρμα πίσω στη γη.

Η σκηνοθεσία δεν ξεμένει ποτέ από ιδέες, προσεγγίζει την καθεμιά από τις ιστορίες της διαφορετικά, σε ένα αποτέλεσμα πλουραλιστικό από εκείνα που δεν βλέπουμε συχνά στο ελληνικό θέατρο. Είναι άπιαστη, εκεί που λες ότι κατάλαβες το πνεύμα της εκεί πάλι ξεφεύγει χοροπηδώντας, σαν πιτσιρίκι που το αμόλησες σε λούνα παρκ και τρέχει ξέφρενο από το τραμπολίνο στα συγγρουόμενα και από τη ρόδα στη λίμνη με τα βατραχάκια. Και αν η σοβαρή κριτική γράψει κάπου πως όλο αυτό είναι too much, θα ‘ναι επειδή έχει ξεχάσει πως κάπως έτσι είναι κι ο έρωτας.

Πέντε νέοι ηθοποιοί το καταδιασκεδάζουν αυτό το θεατρικό πάρτι, με ερμηνευτικές ποιότητες που απογειώνουν το τελικό αποτέλεσμα. Η Λίνα Λαζαρή κεντάει ιδιαιτέρως στις δύο ιστορίες που σηκώνει στις πλάτες της την κωμική ελάφρυνση (συγχώρα μας τον νεολογισμό, ακόμα ψάχνουμε μια καλή απόδοση του comic relief στα ελληνικά). Η Ελευθερία Παγκάλου προσεγγίζει με εσωτερική εκφραστικότητα τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη μόνη από τις ιστορίες που έχει happy end. Η Μαριαλένα Σκαρώνη μπαινοβγαίνει με άνεση και σκηνικό τσαγανό στους διαφορετικούς ρόλους της. Ο Μαρίνος Ευτυχίου είναι βαθιά συγκινητικός, με σκηνική ειλικρίνεια, και ο Μανόλης Μαυρομάτης απολαυστικός στις εναλλαγές των ρόλων του.

«Αυτή η ιστορία είναι για σένα» μένουν στο τέλος να γράφουν οι κάρτες κάτω από τον πίνακα στο πίσω μέρος της σκηνής, που είναι φορτωμένος με καρτ-ποστάλ, χειρόγραφα ποστ-ιτ, φωτογραφίες, επιστολές και χαρτάκια με αφιερώσεις. Όντως. Κι αυτή η παράσταση είναι για σένα.

Συντελεστές:
Κείμενο-Σκηνοθεσία: Χριστίνα Ματθαίου
Μουσική Σύνθεση/Επιμέλεια - Μουσική Διδασκαλία: Μυρτώ Στύλου
Επιμέλεια Κίνησης: Μαριάννα Τσικμανλή
Ενδυματολόγος: Βασιλική Σύρμα
Ηχοληπτική Επιμέλεια: Χρήστος Γαλάζιος
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέξανδρος Πολιτάκης
Φωτογραφίες Προώθησης / Trailer: Νάσια Στουραΐτη
Face & Body Art Φωτογράφισης: Ειρήνη Ντουλάκη
Γραφιστική Επιμέλεια: Ιάσων Γρηγορόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτιδας: Ευδοκία Ασπρομάλλη

Διανομή: Μαρίνος Ευτυχίου, Λίνα Λαζαρή, Μανόλης Μαυρομάτης, Ελευθερία Παγκάλου, Μαριαλένα Σκαρώνη

Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου
Βοηθός Παραγωγής: Βασιλική Τσακνάκη
Παραγωγή: ArtEfficient