Το Φωκιανό είναι η καλύτερη παραλία στην ανατολική Πελοπόννησο

Θα ξεκινήσουμε από τα δυσάρεστα, να τα βγάλουμε από τη μέση: Το Φωκιανό απέχει τέσσερις ώρες από την Αθήνα, και το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής είναι πανέμορφο μεν, τίγκα στροφές δε. Να σου πούμε, όμως, ένα μυστικό; Δεν υπάρχει καταπληκτική παραλία χωρίς δύσκολη πρόσβαση –καλές υπάρχουν, καταπληκτικές όχι.

Να τα πάρουμε από την αρχή;

Το Φωκιανό, που θα το δεις να κυκλοφορεί στο ίντερνετ και ως «ο Φωκιανός» ή η παραλία του Φωκιανού, βρίσκεται στην Αρκαδία, κλικ για χάρτη εδώ. Κουρνιάζει ανάμεσα στα νερά του Μυρτώου και τα δάση του Πάρνωνα, στο βάθος ενός κολπίσκου τόσο κλειστού που δεν έχεις να ανησυχείς για τον αέρα ποτέ. Απ’ όποια κατεύθυνση και αν φυσάει, τα νερά παραμένουν διάφανα και ακίνητα, λες και βουτάς σε πισίνα. Έχουν, δε, εκείνη τη μαγική γαλαζοπράσινη απόχρωση που συναντάς μόνο στις παραλίες που κορνιζάρονται από δάση –στην προκειμένη περίπτωση, από τις νότιες απολήξεις του Πάρνωνα, που βουτούν απαλά στην θάλασσα, κλείνοντας δεξιά κι αριστερά τον κόλπο.

Η παραλία είναι όλη βοτσαλωτή, άμμος δεν υπάρχει ούτε για δείγμα, και το βότσαλο είναι μεσαίο προς μεγάλο, τουτέστιν φέρε παπουτσάκια, θα σου χρειαστούν για το μπες-βγες. Όπως πιθανότατα υποψιάστηκες, απαραίτητη είναι επίσης και η μάσκα σου, καθότι τα βότσαλα φτιάχνουν πάντα ενδιαφέροντα βυθό, σε αντίθεση με την άμμο που είναι λες και χαζεύεις υποβρύχια έρημο. Τα βότσαλα επίσης σημαίνουν πως τα νερά βαθαίνουν απότομα, προσοχή οι έχοντες πιτσιρίκια.

Ο δρόμος για να κατέβεις ως την παραλία είναι όλος άσφαλτος, η μόνη δυσκολία που θα συναντήσεις είναι οι φιδογυριστές στροφές του. Στάση οπωσδήποτε εδώ για τις απαραίτητες φωτογραφίες του κόλπου από ψηλά, και εν συνεχεία φτάνεις σε ένα ευρύχωρο πάρκινγκ, καμία δυσκολία εδώ. Επάνω στην παραλία υπάρχουν δύο ταβερνάκια και ένα café-beach bar (λεπτομέρειες για αυτά σε λίγο) τα οποία απλώνουν και κάποιες ξαπλώστρες και ομπρέλες στην παραλία, δωρεάν αρκεί να πάρεις κάτι να πιείς ή να φας. Το μεγαλύτερο, ωστόσο, κομμάτι της παραλίας είναι ελεύθερο, θα χαρούν να μάθουν όσοι δεν συμπαθούν την οργάνωση.

Και γίνεται ακόμα καλύτερο: Λόγω της απομονωμένης θέσης του, και της ροβινσωνικής αίσθησης που δημιουργούν αφενός η απουσία στεριάς στον ορίζοντα και αφετέρου το ότι απ’ όπου και αν ξεκινάς θα οδηγήσεις ώρα για να φτάσεις, το Φωκιανό διατηρεί πάντα την γαλήνια ατμόσφαιρα των ερημικών παραλιών, ακόμα και όταν έχει κόσμο. Η έκταση της παραλίας, άλλωστε, είναι τόσο μεγάλη που μπορείς άνετα να διαλέξεις σημείο στο οποίο θα ακούς τον παφλασμό του νερού και τα τζιτζίκια και τίποτα άλλο.

Πού τρώμε και πού πίνουμε;

Στην άκρη της παραλίας, το ομώνυμο Fokianos Beach Bar σερβίρει ωραία καφεδάκια, παγωμένες μπύρες και τσιμπολογήματα σε έναν όμορφο χώρο φτιαγμένο από φυσικά υλικά αλλά και σε ξαπλώστρες που απλώνει κάτω από καλαμένιες ομπρέλες στην παραλία (δωρεάν, όπως είπαμε, πληρώνεις μόνο την κατανάλωση).

Τα δύο ταβερνάκια της παραλίας, Βότσαλο και Costa Mare, απλώνουν τα τραπέζια τους στο πίσω μέρος της (το μεγάλο πλάτος εξασφαλίζει απόσταση από το νερό μεν, τέλεια θέα δε) και σερβίρουν την ψαριά της ημέρας –κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά, συνεργάζονται με ντόπιους ψαράδες και ψήνουν ή τηγανίζουν ό,τι φέρει το καΐκι, ψάρια από ιχθυοτροφεία και ιχθυόσκαλες εδώ δεν θα βρεις. Το Βότσαλο έχει και ωραία μαμαδίσια μαγειρευτά (στα «οπωσδήποτε» τα γεμιστά), στο Costa Mare δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να χάσεις το μαστόρικα ψημένο καλαμάρι. Αμφότερα έχουν πολύ καλές τιμές, γύρω στα 25€ το άτομο θα υπολογίσεις με τα απαραίτητα ουζάκια.