Το Προσήλι έχει τα πιο τιρκουάζ νερά σε όλη την Αττική

Πολύς κόσμος θα σου πει πως αυτή είναι η ωραιότερη παραλία της Αττικής –εμείς επιμένουμε πως αυτός ο τίτλος ανήκει στο Βγέθι, αλλά ας είναι. Το Προσήλι, που λες, βρίσκεται στο Πόρτο Γερμενό, το βρίσκεις στον χάρτη εδώ και το προσεγγίζεις σε μία ώρα κι ένα τέταρτο από την Αθήνα, οδηγώντας σε μία διαδρομή που αγκαλιάζει τις πλαγιές του Κιθαιρώνα.

Τι λέει η παραλία;

Θα ξεκινήσουμε από τα αρνητικά, για να μη λες πως δεν σε προειδοποιήσαμε: Το Προσήλι μαζεύει ΠΟΛΥ κόσμο. Έτσι, με κεφαλαία, επειδή η παραλία είναι μικρή και ο κόσμος εντυπωσιακά πολύς, ακόμα και για τα δεδομένα των αττικών ακτών, που είναι ούτως ή άλλως συνώνυμες της πολυκοσμίας. Τις καθημερινές η κατάσταση είναι κάπως καλύτερη, τα Σαββατοκύριακα θα λέγαμε να έρθεις αργά το απόγευμα ή πολύ νωρίς το πρωί (ξανά έμφαση στο «πολύ»).

Αν αυτό δεν σε ενοχλεί, καθότι είσαι Αθηναίος/α εκ πεποιθήσεως και όχι επειδή έτσι τα ‘φερε η κατάρα, θα ανταμειφθείς με ένα τοπίο σχεδόν εξωτικό, που δύσκολα θα πιστεύεις πως είναι στην Αττική: Διάφανα, τιρκουάζ νερά, από τα πιο δροσερά του ένδοξου νομού μας, ψιλό βοτσαλάκι έξω και άμμος μέσα στο νερό, και ένα φουντωτό πευκοδάσος να κατεβαίνει τον απότομο γκρεμό προς την θάλασσα (μην τρομάζεις, έχει σκαλάκια για να κατέβεις εσύ) κορνιζάροντας την παραλία και συμβάλλοντας την αντανάκλαση που δίνει αυτή τη μοναδική απόχρωση στα νερά.

Το Προσήλι είναι απολύτως ελεύθερο, χωρίς καμία οργάνωση να χαλάει το τοπίο, αν όμως λαχταρήσεις ένα καφεδάκι ή μια παγωμένη μπύρα η ομώνυμη Ταβέρνα Προσήλι που βρίσκεται ακριβώς από πάνω κάνει και ντελίβερι στην παραλία.

Άλλα πράγματα που πρέπει να ξέρεις: Λόγω προσανατολισμού η παραλία είναι απάνεμη, δεν έχει κύμα ποτέ, πράγμα που την κάνει ιδανική για οικογένειες με (μεγαλούτσικα) παιδιά –για τα μικρότερα, τα νερά βαθαίνουν κάπως απότομα οπότε δεν συνίσταται. Χρειάζεται απαραιτήτως ομπρέλα, καθότι οι σκιές από πεύκα και αρμυρίκια είναι λίγες, στο πίσω μέρος της παραλίας, και γεμίζουν γρήγορα. Αν φτάσεις αργά και δε βρεις ούτε εκατοστό παραλίας ελεύθερο, τέρμα δεξιά όπως κοιτάς την θάλασσα θα βρεις βραχάκια για βουτιές όπως κάναμε μικρά, και με αρκετό χώρο να απλώσεις την ψάθα ή την πετσέτα σου για λίγη ηλιοθεραπεία (με αντηλιακό, σε παρακαλούμε, ο ήλιος δεν είναι εκείνος που ήταν όταν ήμασταν μικρά).

Και τι άλλο έχει να κάνουμε εδώ;

Να πούμε καταρχάς πως, αν δε βρεις ούτε σπιθαμή ελεύθερη να στρωθείς στο Προσήλι, ωραίες είναι και οι παραλίες του Πόρτο Γερμενού, στα 2-3 χιλιόμετρα μακριά.

Ένα δεκάλεπτο με το αυτοκίνητο από το Προσήλι, θα βρεις το Κάστρο των Αιγοσθενών, ένα από τα ελάχιστα αρχαία κάστρα που επιβίωσαν ως τις μέρες μας. Βέβαιοι για το πότε ακριβώς χτίστηκε δεν είμαστε, ωστόσο η επικρατέστερη θεωρία λέει γύρω στο 343 π.Χ., όταν οι Αθηναίοι συμμάχησαν με τους Μεγαρείς και τους βοήθησαν να χτίσουν ένα κάστρο για να προφυλαχτούν από τους Θηβαίους, που πολλά τους τα ‘χαν κάνει –κι εκείνων και όλων μας τότε, γενικώς πολύ καλά παιδιά δεν ήταν. Σήμερα σώζονται τα τείχη του κάστρου και κάποιοι από τους πύργους του, υπολείμματα της Ακρόπολης, και βέβαια η εκπληκτική θέα στην θάλασσα και τη γύρω περιοχή, που είναι αιώνια.

Το κάστρο το βρίσκεις στον χάρτη εδώ, είναι προσβάσιμο και από τον κεντρικό δρόμο με αυτοκίνητο, και μέσα από ένα όμορφο και σύντομο μονοπάτι από την παραλία του Πόρτο Γερμενού.

Μιλώντας για πεζοπορίες, αν λαχταράς μια πιο χορταστική, τέλεια πρόταση είναι το 12 χιλιομέτρων Μονοπάτι της Αλκυόνης, διαδρομή κυκλική, η μισή περίπου παραλιακή, που ξεκινά και καταλήγει στο Πόρτο Γερμενό.

Πού τρώμε εδώ γύρω;

Δύο ταβερνάκια θα βρεις ακριβώς πάνω από το Προσήλι, αν δεν θέλεις να μετακινηθείς καθόλου, τον Ταξιτζή και το ομώνυμο Προσήλι, αμφότερα με τέλεια θέα στην θάλασσα και ωραία ψαράκια και θαλασσινά σε τιμές που κυμαίνονται στα 25-30€ το άτομο με το απαραίτητο ουζάκι.

Στα 2 χιλιόμετρα από το Προσήλι, θα βρεις τα ταβερνάκια του Πόρτο Γερμενού, σαν το Καΐκι του Μιχάλη και το Μαραμπού που απλώνουν τραπεζάκια πλάι στο κύμα, και σερβίρουν ψαράκια και θαλασσινά στα ίδια επίπεδα τιμών με τα παραπάνω.

Αν πάλι λαχταρήσεις κοψίδια, μια μικρή παράκαμψη στον δρόμο της επιστροφής θα σε φέρει στα Βίλια για να πιάσεις τραπεζάκι στο Λεστόρι και να το γλεντήσεις με αρνάκι στη σούβλα, κοντοσούβλια, κοκορέτσια και φανταστικά παϊδάκια, αλλά και τα παραδοσιακά στερεοελλαδίτικα ζυμαρικά που λέγονται τζοτζίλιες και σερβίρονται με τριμμένη μυζήθρα σε ένα πιάτο ωδή στην απλότητα. Λογαριασμός με κρασί, στα 20-25€ το άτομο.