Νοσταλγικές, ρομαντικές αλλά και ρεαλιστικές, ονειροπόλες, συγκινητικές μα και βίαιες. Αυτές οι ταινίες μιλάνε ξεκάθαρα ελληνικά.
Ο Εμφύλιος, το famous greek syrtaki, μνήμες και αρώματα από την Πόλη, μπινελίκια και ελληνική μικροαστική οικογένεια. Εμφύλιοι σε χώρες, αλλά και σε τέσσερις τοίχους.
Δες παρακάτω μερικές από τις ταινίες που η καθεμιά με τον δικό της τρόπο μιλούν για την (πολύπαθη) ψυχή της Ελλάδας.
Ζορμπάς (1964)
Βασισμένη στο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, η ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη έγινε διάσημη στα πέρατα του κόσμου, μαθαίνοντας σε εκατομμύρια θεατές το Συρτάκι αλλά και το… «ώπα». Απέσπασε Όσκαρ Β´ Γυναικείου Ρόλου για τη Λίλα Κέντροβα, Όσκαρ Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης (για ασπρόμαυρη ταινία) για τον Βασίλη Φωτόπουλο και Όσκαρ Φωτογραφίας (για ασπρόμαυρη ταινία) για τον Γουόλτερ Λάσαλι.
Ο Θίασος (1975)
Ελλάδα 1939-1952: Φασισμός, Ναζισμός, Κομμουνισμός. Συγκρούσεις, όπως καταγράφονται μέσα σε ένα πλανόδιο θίασο. Μέσα από την ιστορία ενός θεατρικού «μπουλουκιού» που παίζει την «Γκόλφω» στην ελληνική επαρχία, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος κάνει μία τοιχογραφία της ιστορίας της Ελλάδας, από το 1939 μέχρι το 1952 παραδίδοντας μαθήματα σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και κινηματογραφικής τέχνης.
Πολίτικη Κουζίνα (2003)
Με αφορμή την επερχόμενη επίσκεψη του παππού του από την Κωνσταντινούπολη, που έχει να δει χρόνια, ο Φάνης Ιακωβίδης, μέσα από την προετοιμασία του φαγητού, ταξιδεύει πίσω στα παιδικά του χρόνια. Η συγκινητική ταινία του Τάσου Μπουλμέτη θύμισε στους Έλληνες πόσο αγαπούν την πολίτικη κουζίνα, γέμισε την Αθήνα με τα σχετικά ταβερνάκια, αγαπήθηκε από τα πλήθη εντός και εκτός συνόρων και έγινε η απόλυτη εισπρακτική επιτυχία του ελληνικού κινηματογράφου, ξεπερνώντας τα 1,2 εκατομμύρια εισιτήρια στους κινηματογράφους.
Ψυχή Βαθιά (2009)
Οι τελευταίοι μήνες του πολέμου. Ο Γράμμος και το Βίτσι, τα πανέμορφα και ματωμένα βουνά της Δυτικής Μακεδονίας. Δύο αδέλφια, ο Ανέστης, 17 χρονών και ο Βλάσης, 15, τσοπανόπουλα, έχουν επιστρατευτεί χωρίς τη θέληση τους, ο Ανέστης από τον Εθνικό στρατό, ο Βλάσης από τον Δημοκρατικό στρατό. Ο Παντελής Βούλγαρης φωτίζει την αιματοβαμμένη ιστορία του Εμφυλίου από την πλευρά των θυμάτων και των δύο πλευρών, έχοντας μαζί του έναν υπέροχο Βαγγέλη Μουρίκη, και το Θανάση Βέγγο σε ένα σύντομο αλλά περιεκτικό και συγκινητικό πέρασμα.
Ουζερί Τσιτσάνης (2015)
Μια περιπετειώδης και παθιασμένη ιστορία αγάπης, παγιδευμένη ανάμεσα σε ένα απάνθρωπο ολοκληρωτικό καθεστώς και τον παραλογισμό των φυλετικών διακρίσεων του 1942, βρίσκει καταφύγιο στο ιστορικό Ουζερί Τσιτσάνης. Ο Μανούσος Μανουσάκης διασκευάζει το ομώνυμο βιβλίο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη και αφηγείται έναν μεγάλο έρωτα με φόντο μια τραγική στιγμή της παγκόσμιας ιστορίας (η εξόντωση των Ελλήνων Εβραίων της Θεσσαλονίκης), και μουσική του Βασίλη Τσιτσάνη πανταχού παρούσα, να ντύνει λυρικά και νοσταλγικά τα δράματα των ανθρώπων.
Ευτυχία (2019)
«Πολλοί γνωρίζουν τα τραγούδια μου. Λίγοι το όνομά μου». Η ζωή της ασυμβίβαστης Ελληνίδας στιχουργού Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου ζωντανεύει στην μεγάλη οθόνη δια χειρός Άγγελου Φρατζή, ο οποίος φτιάχνει με σεβασμό και γοητευτικό κινηματογραφικό λόγο ένα γυναικείο ψυχογράφημα μιας μεγάλης προσωπικότητας. Σε αυτό βοηθούν η σαρωτική Καριοφυλλιά Καραμπέτη και η εξαιρετική Κάτια Γκουλιώνη, στον ρόλο της σπουδαιότερης Ελληνίδας στιχουργού.
Σπιρτόκουτο (2002)
Καμία άλλη ταινία από το νέο ρεύμα του ελληνικού σινεμά δεν μας έφερε αντιμέτωπους με την (εκφυλισμένη πια) ελληνική ψυχή και «αγία» οικογένεια από το αριστούργημα του Γιάννη Οικονομίδη. Ο σκηνοθέτης παίρνει το στοίχημα της σκληρής γλώσσας και του κατάμαυρου χιούμορ που με τη βοήθεια του YouTube έγινε καλτ τα επόμενα χρόνια, και στήνει ένα ιδιοφυές πορτρέτο της μικροαστικής ελληνικής τάξης που μένει σε κάποιο Σπιρτόκουτο δίπλα μας.
