Μια αλλιώτικη τούρτα!

της Αγάπης Μαργετίδη

Για χρόνια αντιστεκόμουν στο Facebook, οι φίλες μου δεν μπορούσαν να το καταλάβουν με τίποτα, έλα βρε μου έλεγαν, είναι ωραίο, βλέπεις πολλά πράγματα, ενημερώνεσαι για τα πάντα, εάν το χρησιμοποιείς σωστά δεν σου κατακλύζει τη ζωή, μπλα μπλα μπλα… Εγώ ανένδοτη! Ένα βράδυ στο σπίτι, δύο φίλες μου άνοιξαν λογαριασμό, σχεδόν με το έτσι θέλω. Μετά τα πρώτα καλωσορίσματα, τις πρώτες αναρτήσεις και τα likes, βυθίστηκα σιγά-σιγά στον κόσμο του. Συνέλαβα τον εαυτό μου να παθιάζεται με κάποια θέματα, να εκνευρίζεται συχνά αλλά και να χαίρεται με πολλά, εν ολίγοις πιάστηκα στα δίχτυα του.

Δεν θυμάμαι καθόλου με ποιόν τρόπο και μέσω ποιού μηχανισμού, σίγουρα διαβολικού(!), έλαβα πρόσκληση να μπω στο κλειστό club των συμμαθητριών από το σχολείο. Ζημιά μεγάλη! Μετά από τόσα χρόνια, βλέπω ολοζώντανα τα κορίτσια με τα οποία είχα μοιραστεί τα μαθητικά μου χρόνια, μαθαίνω για τις ζωές τους, τις καριέρες και τις οικογένειές τους, την καθημερινότητά τους. Κοιτάζω φωτογραφίες από το σχολείο και ψάχνω να βρω τον εαυτό μου και τις πιο στενές μου φίλες εκείνων των χρόνων, πασχίζω να θυμηθώ, αυτή η φατσούλα σε ποιαν ανήκει. Με κατακλύζουν οι αναμνήσεις, άλλες αυτόματα και άλλες μετά από επίμονο σκάλισμα της μνήμης. Κάθε λίγο και λιγάκι, τσουπ, κάποια άλλη συμμαθήτρια εμφανίζεται από το πουθενά! Χαρές, καταιγισμός μηνυμάτων ακόμα και τις πιο απίθανες ώρες, ανταλλαγή νέων. Γενέθλια και γιορτές, ευχές, υπερμεγέθη “thumbs up”, stickers με καρδούλες και ζωάκια, εικονικές τούρτες και προπόσεις… Αλληλοσυγκρουόμενες εντυπώσεις από καθηγητές, εφιάλτες από εξετάσεις, ελέγχους και διαγωγή κοσμία. Κάποιες από εμάς μπαίνουν δύο και τρεις φορές την ημέρα, κάποιες άλλες σπανίως, άλλες παρακολουθούν διακριτικά και άλλες παρλάρουν ακατάπαυστα.

Και συνταγές, πολλές συνταγές. Άλλη δεν γουστάρει καθόλου τη μαγειρική, άλλη δεν τα καταφέρνει και πολύ καλά, άλλη έχει κουραστεί ή έχει στερέψει από ιδέες, άλλη έχει βρει εκεί μία παρηγοριά, μία δυνατότητα έκφρασης, μία ευκαιρία για προσφορά. Από καμία όμως δεν βγαίνει ξερή και άγονη αδιαφορία και ακριβώς εκεί έγκειται η σπουδαιότητα της μαγειρικής.

Για την υποφαινόμενη, η μαγειρική και τα παντός είδους τραπεζώματα είναι πάθος ακαταλάγιαστο, στα όρια της εμμονής. Γι’ αυτό και με την πρώτη ευκαιρία, έκανα την αρχή για ένα πρώτο mini reunion. Τι χαρά που ήταν αυτή! Για λίγες ώρες το σπίτι βούιζε από τα τιτιβίσματα. Επί τόπου σχεδιάστηκε η επόμενη συνάντηση και από τότε δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αφορμές ούτε επισημότητες για να βλεπόμαστε.

Ένα καθώς πρέπει reunion ξεκινάει από τσάι, καφέ, cakes και μικροσκοπικά σαντουιτσάκια και καταλήγει σε οινοποσία στην καλύτερη των περιπτώσεων. Η ποικιλία τυριών με διάφορα κράκερς είναι το αναμενόμενο για τη συνοδεία του κρασιού και των υπόλοιπων αλκοολούχων ποτών. Σας έχω όμως κάτι καλύτερο, πολύ πιο πρωτότυπο, πανέμορφο και απίστευτα νόστιμο: Μία τούρτα τυριών που ετοιμάζεται στο πι και φι και συν τοις άλλοις μας αφήνει απόλυτα ελεύθερους στο να αυτοσχεδιάσουμε.

Τούρτα τυριών

Η τούρτα προσφέρεται για πειραματισμούς στους συνδυασμούς γεύσεων, επομένως οι προτάσεις μου είναι ενδεικτικές. Όλα τα λευκά τυριά πρέπει να είναι μαλακά, λιγότερο ή περισσότερο έντονα, ενώ από όσα τυριά έχουν νόστιμη και σχετικά μαλακή κρούστα όπως το chevre, το brie, το camembert, βάζουμε και την κρούστα εφόσον μας αρέσει. Το ίδιο κάνουμε και με τα μπλε τυριά. Τα κίτρινα τυριά θα είναι τριμμένα, ενώ ο συνδετικός ιστός για να ομογενοποιηθεί το μίγμα θα είναι το τυρί κρέμα. Οι ποσότητες είναι επίσης ενδεικτικές, αναλόγως με τον αριθμό των καλεσμένων. Οι πιο κάτω ποσότητες είναι για μία φόρμα για charlottes ή ένα μπολ διαμέτρου 18 εκ. περίπου.

Ανακατεύουμε με τα χέρια μας 3 φλ. τσ. gorgonzola, roquefort ή άλλο μπλε τυρί σε τρίμματα, 1 φλ. τσ. τριμμένη παρμεζάνα, 2 φλ. τσ. τριμμένη πικάντικη γραβιέρα, 2 φλ. τσ. μαλακό chèvre, brie, camembert, reblochon κλπ. ή/και ελαφρώς αλατισμένο μανούρι και 4 πακέτα τυρί κρέμα. Ομογενοποιούμε όσο γίνεται καλύτερα και προσθέτουμε χοντροκομμένα καρύδια ή κουκουνάρια καβουρδισμένα ή φιστίκια Αιγίνης καβουρδισμένα, ή φιλεταρισμένα και καβουρδισμένα αμύγδαλα, ή χοντροκομμένα και καβουρδισμένα φουντούκια, ξανθές ή/και μαύρες σταφίδες ή cranberries, μπούκοβο ή πάπρικα, γλυκιά, καυτερή ή καπνιστή. Στρώνουμε μία φόρμα για charlotte (ή ένα στρογγυλό μπωλ ή ακόμη και μία μακρόστενη μικρή φόρμα του cake) με διαφανή μεμβράνη, αφήνοντας να εξέχει αρκετά και γεμίζουμε με το μίγμα. Κλείνουμε καλά το επάνω μέρος, πατάμε ελαφρά με τα δάχτυλά μας για να γεμίσουμε τυχόν κενά και παγώνουμε στο ψυγείο για πολλές ώρες. Ξεφορμάρουμε σε πιατέλα και στολίζουμε την κορυφή με ροζ πιπέρια ή με καβουρδισμένους ξηρούς καρπούς που έχουμε κάνει σχεδόν σκόνη στο multi. Συνοδεύουμε με ξηρούς καρπούς, φρέσκα ή/και αποξηραμένα φρούτα, κράκερς, φρυγανίτσες και κριτσίνια, κυδωνόπαστο ή chutney.

Tips
*Λόγω του ότι οι πιο πάνω ποσότητες είναι για πολλά άτομα, μπορείτε κάλλιστα να τις μειώσετε και να μοιράσετε το μίγμα σε ατομικά φορμάκια, όπως π.χ. για κρεμ καραμελέ. Έτσι, μπορείτε να σερβίρετε τα τυράκια με μία πράσινη σαλάτα στο τελείωμα ενός δείπνου.
*Εάν δεν σας αρέσουν τα γαλλικά τυριά, μπορείτε κάλλιστα να τα αντικαταστήσετε με ελληνικά μαλακά τυριά. Με έχει ευχαριστήσει ιδιαίτερα το γεγονός πως βρίσκεις πλέον στην Αθήνα κάποια πολύ αξιόλογα τοπικά τυριά, όπως το γαλοτύρι, η ξινομυζήθρα κ.α.

Εδώ κάπου τελειώνει το σύγχρονο παραμύθι που μας επανασυνδέει με την τρυφερή μας ηλικία και μας συντροφεύει για τα χρόνια που έρχονται. Οι απίθανες και άπειρες δυνατότητες που μας δίνει η τεχνολογία ζωντανεύουν τις πολυκαιρισμένες και άτεχνες, μα τόσο πολύτιμες φωτογραφίες της εφηβείας μας, χαρίζοντάς μας τον ενθουσιασμό, τη χαρά, τη ζωτικότητα και τον αυθορμητισμό που χωρίς αυτά, η ζωή θα ήταν αφόρητη!