12 ιστορικά γεγονότα που δεν συνέβησαν ποτέ
Ο Νέρωνας δεν έκαψε τη Ρώμη. Ούτε οι φεμινίστριες τα σουτιέν τους. Και ο Κολόμβος δεν πήγε ποτέ σε αυτό που λέμε σήμερα Αμερική.
της Ηρώς Κουνάδη
Ώρα να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα για την Ιστορία που ξέρουμε. Ένα μεγάλο κομμάτι της είναι θρύλοι, κουτσομπολιά, άνοστα αστειάκια και αβάσιμες κατηγόριες, που με κάποιον όχι και τόσο μυστηριώδη τρόπο κατάφεραν και πέρασαν στα βιβλία της Ιστορίας μας. Γιατί οι άνθρωποι αγαπάμε τους θρύλους, τα κουτσομπολιά, τα άνοστα αστειάκια και τις αβάσιμες μεν πιπεράτες δε κατηγόριες. Κι αυτοί που γράφουν τα βιβλία της Ιστορίας άνθρωποι είναι. Ορίστε, λοιπόν, μερικά πραγματάκια που κρίθηκαν υλικό κατάλληλο γι’ αυτό που λέμε «ενδιαφέρουσες ιστορίες», αλλά απέχουν κάμποσο από την αλήθεια.
Οι φεμινίστριες δεν έκαψαν ποτέ τα σουτιέν τους. Σε μια πορεία εναντίον των αμερικανικών καλλιστείων το 1968 στη Νέα Υόρκη, κάποιες γυναίκες πέταξαν όντως σουτιέν, τακούνια και γυναικεία περιοδικά σε έναν κάδο απορριμμάτων, σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Φωτιά, όμως, δεν άναψε ποτέ.
Ο Μαρτίνος Λούθηρος δεν κάρφωσε ποτέ τις «95 Θέσεις» του στην πόρτα κάποιας εκκλησίας. Για την ακρίβεια, δεν είχε ποτέ σκοπό ούτε να ξεκινήσει θρησκευτικό κίνημα, ούτε καν να ενημερώσει τον κόσμο για τις απόψεις του. Αυτό που έκανε, ήταν να βομβαρδίζει τον Πάπα με επιστολές, μέχρι εκείνος να ενοχληθεί τόσο ώστε να αναλάβει δράση. Και το μόνο που ζητούσε ήταν να σταματήσει η οικονομική εκμετάλλευση των πιστών από το Βατικανό.
Οι ζώνες αγνότητας του Μεσαίωνα δεν υπήρξαν ποτέ. Έγιναν διάσημες μέσα από σατιρικά σκίτσα της εποχής –κάτι σαν τις δικές μας γελοιογραφίες. Κι εκείνες που έχετε δει στα «μεσαιωνικά μουσεία» ανά την Ευρώπη κατασκευάστηκαν πολύ αργότερα, για δώρα-φάρσες (όπως οι αποκριάτικες μύτες με τα γυαλιά και τα μουστάκια, τις οποίες μπορεί οι αρχαιολόγοι του μέλλοντος να θεωρήσουν πως τις φορούσαμε όντως για κάποιο λόγο).
Κανένας χρηματιστής της Wall Street δεν πήδηξε από κανένα παράθυρο κατά τη διάρκεια του αμερικανικού κραχ. Ένας κωμικός της εποχής το είπε σαν αστείο, το οποίο γρήγορα εξελίχθηκε σε στερεότυπο.
Οι αρχαίοι Ρωμαίοι δεν έκαναν ποτέ όργια. Για την ακρίβεια, ήταν μια μάλλον συντηρητική κοινωνία: Τα ζευγάρια έκαναν σεξ μόνο τη νύχτα, σε απόλυτο σκοτάδι, και φορώντας τα περισσότερα ρούχα τους. Τα περί οργίων είναι απλή χριστιανική προπαγάνδα –που έπιασε.
Το Κόκκινο Τηλέφωνο με το οποίο υποτίθεται πως επικοινωνούσαν οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου δεν υπήρξε ποτέ. Αν υπήρχε, πολλά από τα κεφάλαια του Ψυχρού Πολέμου (η Κρίση των Πυραύλων στην Κούβα, για παράδειγμα) δεν θα είχαν γραφτεί ποτέ. Η επικοινωνία των δύο χωρών στηριζόταν σε ένα αργό και καθόλου αξιόπιστο σύστημα αποτελούμενο από ρωσικές ραδιοσυχνότητες και δίκτυα κατασκόπων, μέσω των οποίων τα μηνύματα έφταναν μετά από ώρες, ενίοτε και μέρες, στον προορισμό τους.
Οι άνθρωποι τον Μεσαίωνα δεν ήταν καθόλου βρώμικοι και άπλυτοι. Τα δημόσια λουτρά ήταν, μέχρι και τον 13ο αιώνα, τα δημοφιλέστερα σημεία συνάντησης σε κάθε πόλη και χωριό.
Ο Νέρωνας δεν έπαιξε ποτέ μουσική καθισμένος σε ένα λόφο και απολαμβάνοντας το θέαμα ενόσω η Ρώμη καιγόταν. Για την ακρίβεια, ο Νέρωνας δεν ήταν καν στη Ρώμη όταν έπιασε φωτιά. Μην ακούτε τα κουτσομπολιά της εποχής.
Η Μαρία Αντουανέτα δεν είπε ποτέ «Ας φάνε παντεσπάνι». Ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ την κατηγόρησε πως το είπε, όταν εκείνη ήταν ακόμα η 11χρονη πριγκίπισσα της Αυστρίας. Σύμφωνα με τον βιογράφο της, δεν θα μπορούσε να το είχε πει ούτως ή άλλως: Η Μαρία Αντουανέτα ήταν αφοσιωμένη στις φιλανθρωπίες, για τις οποίες είχε ξοδέψει γενναιόδωρα ποσά.
Το “turn on, tune in, drop out” που υποτίθεται ότι σκέφτηκε ο Timothy Leary για να περιγράψει την ψυχεδελική εμπειρία –και έγινε σύνθημα μιας ολόκληρης γενιάς– ήταν στην πραγματικότητα φράση του Marshall McLuhan, ο οποίος την χρησιμοποίησε για να περιγράψει την δύναμη που έχουν οι διαφημιστές επάνω στο κοινό τους. Τραγική ειρωνεία, ναι.
Ο Κολόμβος δεν πάτησε ποτέ το πόδι του στην Βόρεια Αμερική. Το πρώτο του ταξίδι κατέληξε στις Μπαχάμες, και το νησί Ισπανιόλα, που το μοιράζονται σήμερα η Αϊτή και η Δομινικανή Δημοκρατία. Σε επόμενα ταξίδια πήγε στην Κεντρική και τη Νότια Αμερική. Αλλά αυτό που σήμερα λέμε «Αμερική» (τις ΗΠΑ, δηλαδή) δεν το «ανακάλυψε» εκείνος.
Οι Ρωμαίοι δεν τάισαν ποτέ χριστιανούς τα λιοντάρια τους στο Κολοσσαίο. Για την ακρίβεια, όταν ο Νέρωνας επιδιδόταν στους διωγμούς των Χριστιανών, το Κολοσσαίο δεν είχε ακόμα χτιστεί. Όταν η κατασκευή του ολοκληρώθηκε, η Ρώμη είχε συνηθίσει την ιδέα της καινούριας θρησκείας και οι διωγμοί είχαν σταματήσει.
Πηγή: Cracked.com
Ώρα να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα για την Ιστορία που ξέρουμε. Ένα μεγάλο κομμάτι της είναι θρύλοι, κουτσομπολιά, άνοστα αστειάκια και αβάσιμες κατηγόριες, που με κάποιον όχι και τόσο μυστηριώδη τρόπο κατάφεραν και πέρασαν στα βιβλία της Ιστορίας μας. Γιατί οι άνθρωποι αγαπάμε τους θρύλους, τα κουτσομπολιά, τα άνοστα αστειάκια και τις αβάσιμες μεν πιπεράτες δε κατηγόριες. Κι αυτοί που γράφουν τα βιβλία της Ιστορίας άνθρωποι είναι. Ορίστε, λοιπόν, μερικά πραγματάκια που κρίθηκαν υλικό κατάλληλο γι’ αυτό που λέμε «ενδιαφέρουσες ιστορίες», αλλά απέχουν κάμποσο από την αλήθεια.
Οι φεμινίστριες δεν έκαψαν ποτέ τα σουτιέν τους. Σε μια πορεία εναντίον των αμερικανικών καλλιστείων το 1968 στη Νέα Υόρκη, κάποιες γυναίκες πέταξαν όντως σουτιέν, τακούνια και γυναικεία περιοδικά σε έναν κάδο απορριμμάτων, σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Φωτιά, όμως, δεν άναψε ποτέ.
Ο Μαρτίνος Λούθηρος δεν κάρφωσε ποτέ τις «95 Θέσεις» του στην πόρτα κάποιας εκκλησίας. Για την ακρίβεια, δεν είχε ποτέ σκοπό ούτε να ξεκινήσει θρησκευτικό κίνημα, ούτε καν να ενημερώσει τον κόσμο για τις απόψεις του. Αυτό που έκανε, ήταν να βομβαρδίζει τον Πάπα με επιστολές, μέχρι εκείνος να ενοχληθεί τόσο ώστε να αναλάβει δράση. Και το μόνο που ζητούσε ήταν να σταματήσει η οικονομική εκμετάλλευση των πιστών από το Βατικανό.
Οι ζώνες αγνότητας του Μεσαίωνα δεν υπήρξαν ποτέ. Έγιναν διάσημες μέσα από σατιρικά σκίτσα της εποχής –κάτι σαν τις δικές μας γελοιογραφίες. Κι εκείνες που έχετε δει στα «μεσαιωνικά μουσεία» ανά την Ευρώπη κατασκευάστηκαν πολύ αργότερα, για δώρα-φάρσες (όπως οι αποκριάτικες μύτες με τα γυαλιά και τα μουστάκια, τις οποίες μπορεί οι αρχαιολόγοι του μέλλοντος να θεωρήσουν πως τις φορούσαμε όντως για κάποιο λόγο).
Κανένας χρηματιστής της Wall Street δεν πήδηξε από κανένα παράθυρο κατά τη διάρκεια του αμερικανικού κραχ. Ένας κωμικός της εποχής το είπε σαν αστείο, το οποίο γρήγορα εξελίχθηκε σε στερεότυπο.
Οι αρχαίοι Ρωμαίοι δεν έκαναν ποτέ όργια. Για την ακρίβεια, ήταν μια μάλλον συντηρητική κοινωνία: Τα ζευγάρια έκαναν σεξ μόνο τη νύχτα, σε απόλυτο σκοτάδι, και φορώντας τα περισσότερα ρούχα τους. Τα περί οργίων είναι απλή χριστιανική προπαγάνδα –που έπιασε.
Το Κόκκινο Τηλέφωνο με το οποίο υποτίθεται πως επικοινωνούσαν οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου δεν υπήρξε ποτέ. Αν υπήρχε, πολλά από τα κεφάλαια του Ψυχρού Πολέμου (η Κρίση των Πυραύλων στην Κούβα, για παράδειγμα) δεν θα είχαν γραφτεί ποτέ. Η επικοινωνία των δύο χωρών στηριζόταν σε ένα αργό και καθόλου αξιόπιστο σύστημα αποτελούμενο από ρωσικές ραδιοσυχνότητες και δίκτυα κατασκόπων, μέσω των οποίων τα μηνύματα έφταναν μετά από ώρες, ενίοτε και μέρες, στον προορισμό τους.
Οι άνθρωποι τον Μεσαίωνα δεν ήταν καθόλου βρώμικοι και άπλυτοι. Τα δημόσια λουτρά ήταν, μέχρι και τον 13ο αιώνα, τα δημοφιλέστερα σημεία συνάντησης σε κάθε πόλη και χωριό.
Ο Νέρωνας δεν έπαιξε ποτέ μουσική καθισμένος σε ένα λόφο και απολαμβάνοντας το θέαμα ενόσω η Ρώμη καιγόταν. Για την ακρίβεια, ο Νέρωνας δεν ήταν καν στη Ρώμη όταν έπιασε φωτιά. Μην ακούτε τα κουτσομπολιά της εποχής.
Η Μαρία Αντουανέτα δεν είπε ποτέ «Ας φάνε παντεσπάνι». Ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ την κατηγόρησε πως το είπε, όταν εκείνη ήταν ακόμα η 11χρονη πριγκίπισσα της Αυστρίας. Σύμφωνα με τον βιογράφο της, δεν θα μπορούσε να το είχε πει ούτως ή άλλως: Η Μαρία Αντουανέτα ήταν αφοσιωμένη στις φιλανθρωπίες, για τις οποίες είχε ξοδέψει γενναιόδωρα ποσά.
Το “turn on, tune in, drop out” που υποτίθεται ότι σκέφτηκε ο Timothy Leary για να περιγράψει την ψυχεδελική εμπειρία –και έγινε σύνθημα μιας ολόκληρης γενιάς– ήταν στην πραγματικότητα φράση του Marshall McLuhan, ο οποίος την χρησιμοποίησε για να περιγράψει την δύναμη που έχουν οι διαφημιστές επάνω στο κοινό τους. Τραγική ειρωνεία, ναι.
Ο Κολόμβος δεν πάτησε ποτέ το πόδι του στην Βόρεια Αμερική. Το πρώτο του ταξίδι κατέληξε στις Μπαχάμες, και το νησί Ισπανιόλα, που το μοιράζονται σήμερα η Αϊτή και η Δομινικανή Δημοκρατία. Σε επόμενα ταξίδια πήγε στην Κεντρική και τη Νότια Αμερική. Αλλά αυτό που σήμερα λέμε «Αμερική» (τις ΗΠΑ, δηλαδή) δεν το «ανακάλυψε» εκείνος.
Οι Ρωμαίοι δεν τάισαν ποτέ χριστιανούς τα λιοντάρια τους στο Κολοσσαίο. Για την ακρίβεια, όταν ο Νέρωνας επιδιδόταν στους διωγμούς των Χριστιανών, το Κολοσσαίο δεν είχε ακόμα χτιστεί. Όταν η κατασκευή του ολοκληρώθηκε, η Ρώμη είχε συνηθίσει την ιδέα της καινούριας θρησκείας και οι διωγμοί είχαν σταματήσει.
Πηγή: Cracked.com
