Μέρη χειρότερα από το σπίτι σου
Γκρινιάζεις και οδύρεσαι που είσαι έγκλειστος. Δε σκέφτεσαι όμως ότι θα μπορούσες να βρίσκεσαι σε (πολύ) χειρότερη θέση.
Σκέφτεσαι πώς όλα είναι χάλια, αναρωτιέσαι πότε θα τελειώσει όλο αυτό και θα καταφέρεις να δεις επιτέλους τους φίλους σου και τους γονείς ή παππούδες σου. Δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι όλη αυτή η κατάσταση μας χαλάει τη διάθεση, κι ότι αν βγούμε αλώβητοι από όλο αυτό, η ψυχική μας υγεία θα έχει επηρεαστεί.
Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα: Δεν εκτιμούμε αυτά που έχουμε. Έχουμε την θαλπωρή του σπιτιού μας, ένα μπαλκόνι όπως κι αν είναι αυτό, όπου κι αν κοιτάει. Έχουμε τα πολλά πακέτα μακαρόνια μας και τις θρεπτικές φακές μας. Και υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν τα βασικά.
Η λίστα αυτή θα ξεκινήσει με το πιο απλό, καταλήγοντας στο χειρότερο.
Σε σπίτι με ημιτελές μπάνιο. Αν έκανες ανακαίνιση στο μπάνιο σου και σήμαιναν οι καμπάνες τις καραντίνας, τι θα έκανες;
Αν σου χάλαγε η τηλεόραση; Ή ακόμα χειρότερα το pc/laptop/tablet;
Σε ένα σπίτι που έσπασε η πόρτα του ψυγείου. Ας μην έτρεχε βέβαια σαν φρενοβλαβής να αδειάσει τα ψυγεία του σούπερ-μάρκετ.
Ή ακόμα χειρότερα, σε ένα σπίτι που η κουζίνα έχει μείνει στη μέση και τριγύρω δεσπόζουν εφημερίδες, κόλες και μπογιές.
Στο γηροκομείο Αθηνών. Δεν έχουν ούτε τα βασικά -ευκαιρία να βοηθήσεις.
Στο Ναϊρόμπι. Σύμφωνα με το BBC, η απεικονιζόμενη κυρία ονόματει Celestine Adhiambo, κόβει χρήματα από το budget της για φαγητό, για να αγοράσει νερό ώστε να πλένουν τα παιδιά της τα χέρια τους.
Η πυκνοκατοικημένη παραγκούπολη Valmiki στην Ινδία απαρτίζεται από κάστες. Η κοινωνική αποστασιοποίηση είναι πρακτικά αδύνατη. Αναλογεί μια τουαλέτα για κάθε 1.440 κατοίκους.
