Τι μας εκνευρίζει στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς
Τα πιο ενοχλητικά πράγματα που ζούμε καθημερινά στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς της Αθήνας και μας κάνουν τα νεύρα κρόσσια.
Αν χρησιμοποιείτε τα αθηναϊκά Μέσα Μαζικής Μεταφορά, σίγουρα θα ταυτιστείτε με τα περισσότερα από τα παρακάτω… παράπονά μας. Δείτε ποια είναι αυτά που μας εκνευρίζουν περισσότερο στα ΜΜΜ και προσθέστε τα δικά σας.
Η συχνότητα των δρομολογίων του ΟΑΣΑ… Κάθε χρόνο και μικρότερη, κάθε χρόνο και χειρότερη.
Το ότι δόθηκαν τόσα εκατομμύρια για να μπουν έξυπνες στάσεις και σύστημα τηλεματικής, αλλά τα μισά οχήματα δεν το ενεργοποιούν με αποτέλεσμα να μην αναγράφονται όλα στους ηλεκτρονικούς πίνακες.
Οι επιβάτες που ορμάνε να μπουν προτού κατέβουν αυτοί που είναι ήδη μέσα – και δεν καταλαβαίνουν και τον λόγο που εκνευρίζονται.
Εκείνοι οι τύποι που σηκώνουν το χέρι τους για να σταματήσει το λεωφορείο ή το τρόλεϊ ενώ έχεις ήδη σηκώσει το χέρι σου εσύ και ίσως άλλοι δέκα. Δηλαδή, για εμάς δεν θα σταματούσε, αλλά μόλις δει το δικό σου χέρι θα σταματήσει;
Οι οδηγοί που δεν σταματούν/δεν ξανανοίγουν την πόρτα ενώ είναι ακόμα μπροστά ή δίπλα στη στάση. Κι εσύ σχεδόν πέφτεις στα γόνατα χτυπώντας το τζαμάκι γιατί το επόμενο περνά σε 38 λεπτά.
Εκείνοι που στέκονται αγέρωχοι στην αριστερή πλευρά της κυλιόμενης σκάλας στο μετρό. Πόσο δύσκολο είναι να τηρηθεί κάτι τόσο απλό;
Οι ηλικιωμένοι που προτού καν ανέβουν γκρινιάζουν για τη νεολαία που δεν σηκώνεται να τους δώσει θέση. Την ίδια στιγμή που κατά πάσα πιθανότητα πιο δίπλα υπάρχει κενή θέση, αλλά «δεν τους βολεύει».
Εκείνοι που ρωτούν ποιο λεωφορείο είναι αυτό, αφού πρώτα ανέβουν – συνήθως ανεβαίνουν στο πρώτο που περνά από μπροστά τους, προφανώς δεν είναι αυτό που τους βολεύει, και αναγκάζουν τον οδηγό αφού τους εξηγήσει τι και πώς, να ξανανοίξει την πόρτα για να κατέβουν – και κάπως έτσι περνά ένα πεντάλεπτο στη στάση.
Οι επιβάτες που ξεκινούν από το πουθενά πολιτικές συζητήσεις με γελοίες «ψεκασμένες» τοποθετήσεις – 9 στις 10 φορές ακροδεξιών πεποιθήσεων εις βάρος αλλοδαπών που χρησιμοποιούν τα Μέσα. Το πιο άσχημο είναι ότι σπάνια κάποιος τους βάζει στη θέση τους.
Οι επιβάτες που θέλουν να σηκωθούν οχτώ στάσεις πριν τη δική τους, να κινητοποιήσουν τους μισούς επιβάτες και να τους ρωτήσουν αν «θα κατέβουν στην επόμενη».
Τα τρόλεϊ που συνεχώς «χάνουν» τις κεραίες τους – συνήθως αποσυνδέονται την στιγμή που στρίβουν σε μεγάλη λεωφόρο, και μέχρι ο οδηγός να κατέβει να τις επανατοποθετήσει στο ρεύμα, δημιουργείται μποτιλιάρισμα χιλιομέτρων.
Οι μυρωδιές – από εκείνους που έχουν μαλώσει με το μπάνιο τους μέχρι εκείνους που λούζονται με κολόνια και δημιουργούν ένα εκρηκτικό οσφρητικό mix.
Ο καυγάς του παραθύρου: Το καλοκαίρι πάντα κάποιος θα βρεθεί να ανοίξει τα παράθυρα, ενώ το όχημα έχει κλιματισμό και τον χειμώνα πάντα κάποιοι θα μαλώσουν για το αν πρέπει να ανοίξουν τα παράθυρα – το γνωστό «όλοι βήχουν εδώ μέσα, ανοίξτε τα, θα αρρωστήσουμε» vs «έχει ψωφόκρυο και με χτυπάει στην πλάτη, κλείστε τα, θα αρρωστήσουμε». Ποτέ κανείς δεν έδωσε λύση σε αυτά τα σπουδαία διλήμματα της ανθρωπότητας.
Οι επιβάτες που κάθονται πάντα στην εξωτερική θέση της δυάδας και αφήνουν τους υπόλοιπους να παιδεύονται στον διάδρομο, με τη δικαιολογία ότι «εγώ κατεβαίνω σε δύο στάσεις, πέρνα εσύ (πετώντας) άμα γουστάρεις». Οι στάσεις, με ένα μαγικό τρόπο, ποτέ δεν είναι δύο.
Οι επιβάτες του μετρό που κοιτάζουν με μισό μάτι τους ποδηλάτες που μπαίνουν στο συρμό, χωρίς να ξέρουν ότι στο τελευταίο βαγόνι επιτρέπονται τα ποδήλατα.
Τα δρομολόγια του ΗΣΑΠ τις Παρασκευές και τα Σάββατα που δεν ακολουθούν την πολιτική των γραμμών 2 και 3 του μετρό και σταματούν τα μεσάνυχτα. Γιατί ρε παιδιά;
Οι τιμές των εισιτηρίων για το αεροδρόμιο. 10€ μέχρι τα Σπάτα, ενώ βρίσκεις εισιτήριο για Ρώμη με 4,99€;
Οι στάσεις εργασίας του ΟΑΣΑ που «επεκτείνονται»: Το πιο ενοχλητικό είναι ότι ενώ η στάση εργασίας καθορίζεται π.χ. 12.00-16.00, τα οχήματα εξαφανίζονται από τις 10.00 ως τις 18.00, με την δικαιολογία ότι «χρειάζεται χρόνος για την πλήρη αποκατάσταση των δρομολογίων».
Τι άλλο σας τη σπάει στα αθηναϊκά ΜΜΜ; Μοιραστείτε το μαζί μας στα σχόλια παρακάτω.
Η συχνότητα των δρομολογίων του ΟΑΣΑ… Κάθε χρόνο και μικρότερη, κάθε χρόνο και χειρότερη.
Το ότι δόθηκαν τόσα εκατομμύρια για να μπουν έξυπνες στάσεις και σύστημα τηλεματικής, αλλά τα μισά οχήματα δεν το ενεργοποιούν με αποτέλεσμα να μην αναγράφονται όλα στους ηλεκτρονικούς πίνακες.
Οι επιβάτες που ορμάνε να μπουν προτού κατέβουν αυτοί που είναι ήδη μέσα – και δεν καταλαβαίνουν και τον λόγο που εκνευρίζονται.
Εκείνοι οι τύποι που σηκώνουν το χέρι τους για να σταματήσει το λεωφορείο ή το τρόλεϊ ενώ έχεις ήδη σηκώσει το χέρι σου εσύ και ίσως άλλοι δέκα. Δηλαδή, για εμάς δεν θα σταματούσε, αλλά μόλις δει το δικό σου χέρι θα σταματήσει;
Οι οδηγοί που δεν σταματούν/δεν ξανανοίγουν την πόρτα ενώ είναι ακόμα μπροστά ή δίπλα στη στάση. Κι εσύ σχεδόν πέφτεις στα γόνατα χτυπώντας το τζαμάκι γιατί το επόμενο περνά σε 38 λεπτά.
Εκείνοι που στέκονται αγέρωχοι στην αριστερή πλευρά της κυλιόμενης σκάλας στο μετρό. Πόσο δύσκολο είναι να τηρηθεί κάτι τόσο απλό;
Οι ηλικιωμένοι που προτού καν ανέβουν γκρινιάζουν για τη νεολαία που δεν σηκώνεται να τους δώσει θέση. Την ίδια στιγμή που κατά πάσα πιθανότητα πιο δίπλα υπάρχει κενή θέση, αλλά «δεν τους βολεύει».
Εκείνοι που ρωτούν ποιο λεωφορείο είναι αυτό, αφού πρώτα ανέβουν – συνήθως ανεβαίνουν στο πρώτο που περνά από μπροστά τους, προφανώς δεν είναι αυτό που τους βολεύει, και αναγκάζουν τον οδηγό αφού τους εξηγήσει τι και πώς, να ξανανοίξει την πόρτα για να κατέβουν – και κάπως έτσι περνά ένα πεντάλεπτο στη στάση.
Οι επιβάτες που ξεκινούν από το πουθενά πολιτικές συζητήσεις με γελοίες «ψεκασμένες» τοποθετήσεις – 9 στις 10 φορές ακροδεξιών πεποιθήσεων εις βάρος αλλοδαπών που χρησιμοποιούν τα Μέσα. Το πιο άσχημο είναι ότι σπάνια κάποιος τους βάζει στη θέση τους.
Οι επιβάτες που θέλουν να σηκωθούν οχτώ στάσεις πριν τη δική τους, να κινητοποιήσουν τους μισούς επιβάτες και να τους ρωτήσουν αν «θα κατέβουν στην επόμενη».
Τα τρόλεϊ που συνεχώς «χάνουν» τις κεραίες τους – συνήθως αποσυνδέονται την στιγμή που στρίβουν σε μεγάλη λεωφόρο, και μέχρι ο οδηγός να κατέβει να τις επανατοποθετήσει στο ρεύμα, δημιουργείται μποτιλιάρισμα χιλιομέτρων.
Οι μυρωδιές – από εκείνους που έχουν μαλώσει με το μπάνιο τους μέχρι εκείνους που λούζονται με κολόνια και δημιουργούν ένα εκρηκτικό οσφρητικό mix.
Ο καυγάς του παραθύρου: Το καλοκαίρι πάντα κάποιος θα βρεθεί να ανοίξει τα παράθυρα, ενώ το όχημα έχει κλιματισμό και τον χειμώνα πάντα κάποιοι θα μαλώσουν για το αν πρέπει να ανοίξουν τα παράθυρα – το γνωστό «όλοι βήχουν εδώ μέσα, ανοίξτε τα, θα αρρωστήσουμε» vs «έχει ψωφόκρυο και με χτυπάει στην πλάτη, κλείστε τα, θα αρρωστήσουμε». Ποτέ κανείς δεν έδωσε λύση σε αυτά τα σπουδαία διλήμματα της ανθρωπότητας.
Οι επιβάτες που κάθονται πάντα στην εξωτερική θέση της δυάδας και αφήνουν τους υπόλοιπους να παιδεύονται στον διάδρομο, με τη δικαιολογία ότι «εγώ κατεβαίνω σε δύο στάσεις, πέρνα εσύ (πετώντας) άμα γουστάρεις». Οι στάσεις, με ένα μαγικό τρόπο, ποτέ δεν είναι δύο.
Οι επιβάτες του μετρό που κοιτάζουν με μισό μάτι τους ποδηλάτες που μπαίνουν στο συρμό, χωρίς να ξέρουν ότι στο τελευταίο βαγόνι επιτρέπονται τα ποδήλατα.
Τα δρομολόγια του ΗΣΑΠ τις Παρασκευές και τα Σάββατα που δεν ακολουθούν την πολιτική των γραμμών 2 και 3 του μετρό και σταματούν τα μεσάνυχτα. Γιατί ρε παιδιά;
Οι τιμές των εισιτηρίων για το αεροδρόμιο. 10€ μέχρι τα Σπάτα, ενώ βρίσκεις εισιτήριο για Ρώμη με 4,99€;
Οι στάσεις εργασίας του ΟΑΣΑ που «επεκτείνονται»: Το πιο ενοχλητικό είναι ότι ενώ η στάση εργασίας καθορίζεται π.χ. 12.00-16.00, τα οχήματα εξαφανίζονται από τις 10.00 ως τις 18.00, με την δικαιολογία ότι «χρειάζεται χρόνος για την πλήρη αποκατάσταση των δρομολογίων».
Τι άλλο σας τη σπάει στα αθηναϊκά ΜΜΜ; Μοιραστείτε το μαζί μας στα σχόλια παρακάτω.
