Πόσο καλή ιδέα είναι να ρισκάρεις ελεύθερο κάμπινγκ τον Αύγουστο;
Δεν βγαίνουν τα κουκιά για δωμάτιο με τίποτα; Δες τι ακριβώς ρισκάρεις, και πώς θα είσαι όσο πιο ασφαλής από αυγουστιάτικα πρόστιμα γίνεται.
της Ηρώς Κουνάδη
Θα ξεκινήσουμε από την παραδοχή ότι η πρόσβαση στην φύση θα έπρεπε να είναι βασικό και αναφαίρετο δικαίωμα για όλους τους ανθρώπους. Όχι για τους μισούς, όχι για τα δύο τρίτα, όχι μόνο για αυτούς που δουλεύουν ή μόνο για αυτούς που παίρνουν αξιοπρεπείς μισθούς που τους επιτρέπουν να κάνουν διακοπές μια φορά τον χρόνο. Για όλους.
Στις χώρες του βορρά, που τα έχουν λυμένα κάτι τέτοια, το ελεύθερο κάμπινγκ όχι μόνο δεν απαγορεύεται, αλλά ενθαρρύνεται και προμοτάρεται, στο πλαίσιο της νομοθεσίας που λέει πως κάθε άνθρωπος έχει το «αναφαίρετο δικαίωμα απεριόριστης πρόσβασης στη φύση και τον δημόσιο χώρο».
Στα καθ’ ημάς, η απαγόρευση είναι γνωστή: Σύμφωνα με τον νόμο 4055/2012 άρθρο 38, αν σε πιάσουν με σκηνή οπουδήποτε εκτός οργανωμένου κάμπινγκ, διώκεσαι για πταίσμα και τιμωρείσαι με έως 6 μήνες κράτηση και έως 3.000€ πρόστιμο. Στην πράξη, τα πρόστιμα που κόβονται κατά κανόνα είναι 300€ (ανά άτομο, όχι ανά σκηνή).
Όπως ίσως έχεις ακούσει, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν κοινότητες και δήμοι στην Ελλάδα που κάνουν τα στραβά μάτια, το κυνήγι της Αστυνομίας τα τελευταία τρία καλοκαίρια είναι ανελέητο και τα πρόστιμα πέφτουν βροχή. Φέτος, μάλιστα, αναφέρθηκαν περιστατικά στην Ικαρία όπου κόπηκαν πρόστιμα των 300€ για αιώρες, καθότι αρκετός κόσμος εκμεταλλεύεται το παραθυράκι του νόμου σύμφωνα με το οποίο αν δεν υπάρχει σκηνή, δεν υπάρχει κατασκήνωση, άρα θεωρητικά είσαι ασφαλής αν την πέσεις στην παραλία απλά με μια αιώρα ή με ένα sleeping bag. Αυτό προφανώς έφτασε φέτος στα αυτιά της Αστυνομίας, και δεν ισχύει πια.
Και τώρα που σου μαυρίσαμε την ψυχή, πάμε να το σώσουμε λίγο…
Παρόλο που ένα μικρό ρίσκο πάντα υπάρχει, ο κανόνας λέει πως όσο πιο δυσπρόσιτη η περιοχή που θα στήσεις, και όσο λιγότερες οι σκηνές, τόσο μικρότερος ο κίνδυνος του προστίμου. Ειδικά τον Αύγουστο, η προσοχή της Αστυνομίας στρέφεται στα προπύργια του ελεύθερου κάμπινγκ (μέρη όπως το Αλμυρίχι και η Χιλιαδού στην Εύβοια, που πλημμυρίζουν από σκηνές αυτές τις μέρες) πράγμα που σημαίνει πως αν είσαι κάπου μόνος/η με το έτερό σου ήμισυ ή με δυο κολλητούς, πιθανότατα θα σας αφήσουν ήσυχους.
Πού θα τα βρεις αυτά τα μέρη; Προφανώς, αν έχεις αρκετές μέρες στη διάθεσή σου, οδηγώντας και εξερευνώντας. Αν πάλι δεν έχεις, το Google Maps είναι φίλος σου: Κάνε ζουμ στην περιοχή που σε ενδιαφέρει, και τσέκαρε μία μία τις παραλίες. Δες τα πάντα, κριτικές, φωτογραφίες, την εικόνα από τον δορυφόρο. Αυτό που ψάχνεις, ιδανικά, είναι μια παραλία με πρόσβαση μόνο από χωματόδρομο, ή μόνο από μονοπάτι, που δεν έχει πολλές κριτικές, άρα δεν την ξέρει πολύς κόσμος.
Μιλάμε για παραλίες τόση ώρα, και θα σκέφτεσαι πως αν πας σε ποτάμι/ λίμνη/ καταρράκτη δεν θα σε ενοχλήσει κανείς, γιατί όλοι θα είναι μαζεμένοι στις παραλίες. Δυστυχώς όμως τις τελευταίες εβδομάδες έχουν αναφερθεί πεσίματα και πρόστιμα και σε μέρη όπως η Λίμνη Δόξα στην Κορινθία, και οι πηγές του Αχέροντα στην Ήπειρο. Οπότε γενικώς, αν είσαι παιδί του βουνού, ισχύει ό,τι και στην από πάνω παράγραφο: Ασφαλής θα είσαι μόνο σε μέρη με δύσκολη πρόσβαση και χωρίς άλλους κατασκηνωτές –στη Δρακόλιμνη πάνω από τα Ζαγοροχώρια, ας πούμε.
Αν είσαι πρωτάρης/α, αυτό εδώ το γκρουπ στο Facebook έχει απαντήσεις σε όλες σου τις ερωτήσεις, από το τι εξοπλισμό να πάρεις μαζί μέχρι πώς να ψάξεις για να βρεις τη δική σου, απομονωμένη καβάτζα.
Άντε, και καλή μας νομιμοποίηση.
Θα ξεκινήσουμε από την παραδοχή ότι η πρόσβαση στην φύση θα έπρεπε να είναι βασικό και αναφαίρετο δικαίωμα για όλους τους ανθρώπους. Όχι για τους μισούς, όχι για τα δύο τρίτα, όχι μόνο για αυτούς που δουλεύουν ή μόνο για αυτούς που παίρνουν αξιοπρεπείς μισθούς που τους επιτρέπουν να κάνουν διακοπές μια φορά τον χρόνο. Για όλους.
Στις χώρες του βορρά, που τα έχουν λυμένα κάτι τέτοια, το ελεύθερο κάμπινγκ όχι μόνο δεν απαγορεύεται, αλλά ενθαρρύνεται και προμοτάρεται, στο πλαίσιο της νομοθεσίας που λέει πως κάθε άνθρωπος έχει το «αναφαίρετο δικαίωμα απεριόριστης πρόσβασης στη φύση και τον δημόσιο χώρο».
Στα καθ’ ημάς, η απαγόρευση είναι γνωστή: Σύμφωνα με τον νόμο 4055/2012 άρθρο 38, αν σε πιάσουν με σκηνή οπουδήποτε εκτός οργανωμένου κάμπινγκ, διώκεσαι για πταίσμα και τιμωρείσαι με έως 6 μήνες κράτηση και έως 3.000€ πρόστιμο. Στην πράξη, τα πρόστιμα που κόβονται κατά κανόνα είναι 300€ (ανά άτομο, όχι ανά σκηνή).
Όπως ίσως έχεις ακούσει, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν κοινότητες και δήμοι στην Ελλάδα που κάνουν τα στραβά μάτια, το κυνήγι της Αστυνομίας τα τελευταία τρία καλοκαίρια είναι ανελέητο και τα πρόστιμα πέφτουν βροχή. Φέτος, μάλιστα, αναφέρθηκαν περιστατικά στην Ικαρία όπου κόπηκαν πρόστιμα των 300€ για αιώρες, καθότι αρκετός κόσμος εκμεταλλεύεται το παραθυράκι του νόμου σύμφωνα με το οποίο αν δεν υπάρχει σκηνή, δεν υπάρχει κατασκήνωση, άρα θεωρητικά είσαι ασφαλής αν την πέσεις στην παραλία απλά με μια αιώρα ή με ένα sleeping bag. Αυτό προφανώς έφτασε φέτος στα αυτιά της Αστυνομίας, και δεν ισχύει πια.
Και τώρα που σου μαυρίσαμε την ψυχή, πάμε να το σώσουμε λίγο…
Παρόλο που ένα μικρό ρίσκο πάντα υπάρχει, ο κανόνας λέει πως όσο πιο δυσπρόσιτη η περιοχή που θα στήσεις, και όσο λιγότερες οι σκηνές, τόσο μικρότερος ο κίνδυνος του προστίμου. Ειδικά τον Αύγουστο, η προσοχή της Αστυνομίας στρέφεται στα προπύργια του ελεύθερου κάμπινγκ (μέρη όπως το Αλμυρίχι και η Χιλιαδού στην Εύβοια, που πλημμυρίζουν από σκηνές αυτές τις μέρες) πράγμα που σημαίνει πως αν είσαι κάπου μόνος/η με το έτερό σου ήμισυ ή με δυο κολλητούς, πιθανότατα θα σας αφήσουν ήσυχους.
Πού θα τα βρεις αυτά τα μέρη; Προφανώς, αν έχεις αρκετές μέρες στη διάθεσή σου, οδηγώντας και εξερευνώντας. Αν πάλι δεν έχεις, το Google Maps είναι φίλος σου: Κάνε ζουμ στην περιοχή που σε ενδιαφέρει, και τσέκαρε μία μία τις παραλίες. Δες τα πάντα, κριτικές, φωτογραφίες, την εικόνα από τον δορυφόρο. Αυτό που ψάχνεις, ιδανικά, είναι μια παραλία με πρόσβαση μόνο από χωματόδρομο, ή μόνο από μονοπάτι, που δεν έχει πολλές κριτικές, άρα δεν την ξέρει πολύς κόσμος.
Μιλάμε για παραλίες τόση ώρα, και θα σκέφτεσαι πως αν πας σε ποτάμι/ λίμνη/ καταρράκτη δεν θα σε ενοχλήσει κανείς, γιατί όλοι θα είναι μαζεμένοι στις παραλίες. Δυστυχώς όμως τις τελευταίες εβδομάδες έχουν αναφερθεί πεσίματα και πρόστιμα και σε μέρη όπως η Λίμνη Δόξα στην Κορινθία, και οι πηγές του Αχέροντα στην Ήπειρο. Οπότε γενικώς, αν είσαι παιδί του βουνού, ισχύει ό,τι και στην από πάνω παράγραφο: Ασφαλής θα είσαι μόνο σε μέρη με δύσκολη πρόσβαση και χωρίς άλλους κατασκηνωτές –στη Δρακόλιμνη πάνω από τα Ζαγοροχώρια, ας πούμε.
Αν είσαι πρωτάρης/α, αυτό εδώ το γκρουπ στο Facebook έχει απαντήσεις σε όλες σου τις ερωτήσεις, από το τι εξοπλισμό να πάρεις μαζί μέχρι πώς να ψάξεις για να βρεις τη δική σου, απομονωμένη καβάτζα.
Άντε, και καλή μας νομιμοποίηση.
