Ιθάκη: Φθινοπωρινή σονάτα

του Ιάσωνα Τάπα

Το καλοκαίρι ήταν ωραία, αλλά τώρα, στη μέση σχεδόν του φθινοπώρου, ήταν εξαίσια. Το πράσινο, το βαθύ μπλε, οι ορμίσκοι, τα βουνά, όλο το νησί έμοιαζε τελείως διαφορετικό στο φθινοπωρινό φως. Αλλά αν η Ιθάκη… προβληματίζεται για το πότε είναι πιο όμορφη, ο επισκέπτης δεν θα πρέπει να προβληματιστεί για τίποτα και καθόλου.

Για να πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή, μιλώντας για Ιθάκη μιλάμε για Ιόνιο, δηλαδή πλούσια βλάστηση, βαθιά νερά, χωριά και πόλεις με ιδιαίτερο χρώμα, ωραίες παραλίες. Το μόνο στο οποίο δεν έχει ευτυχήσει η Ιθάκη είναι οι τελευταίες, καθώς λίγες (όπως αυτές στο Γιδάκι –στην οποία η προσπέλαση γίνεται με καραβάκι- και στον Άγιο Ιωάννη) πλησιάζουν τα «στάνταρντς» του Ιονίου. Αντ’ αυτών, όμως, έχει πολλούς και μικρούς ορμίσκους που προσφέρονται για κολύμπι και κυρίως για τους λάτρεις της ιστιοπλοΐας, της κατάδυσης και του ψαρέματος.

Γενικά το νησί προσφέρεται για «αθλητική» δραστηριότητα. Όντας ουσιαστικά ένα βουνό στη μέση της θάλασσας, έχει πάρα πολλές ορεινές διαδρομές που θα αγαπήσουν οι πεζοπόροι (σε πολύ όμορφα μέρη και με τέλεια θέα). Επίσης, θα το εκτιμήσουν κάπως περισσότερο όσοι οδηγούν μηχανή, καθότι θα κινούνται πιο άνετα στους στενούς ορεινούς δρόμους του νησιού. Και με αυτή την έννοια, λοιπόν, ίσως το νησί γίνεται περισσότερο… απολαυστικό «off season».

Η Ιθάκη είναι μικρή και οι οικισμοί της σε κοντινή απόσταση, με μόνη (τρόπον τινά) δυσκολία τους δρόμους. Πρωτεύουσα του νησιού είναι το Βαθύ, το οποίο προσφέρει μοναδικό θέαμα, ειδικά αν το προσεγγίσει κανείς απ’ τη θάλασσα: το πλοίο μπαίνει σ’ ένα φιορδ αφήνοντας πίσω του τις ακτές της Αιτωλοακαρνανίας, στρίβει αριστερά και στο μυχό του βλέπει την πόλη να απλώνεται σε κάθε χώρο. Σήμα… κατατεθέν της το νησάκι μπροστά στην πόλη, το οποίο φιλοξενούσε το λοιμοκαθαρτήριο (Λαζαρέτο) της πόλης, που γκρεμίστηκε όμως με τον μεγάλο σεισμό του 1953 (η Ιθάκη υπέστη σημαντικές ζημιές) και έκτοτε φιλοξενεί ένα εκκλησάκι.

Δεύτερο «σήμα κατατεθέν» για το Βαθύ, η Περατζάδα, ο κεντρικός δρόμος της πόλης που ακολουθεί την ακτογραμμή και προσφέρεται για τους… καλύτερους περιπάτους. Η συνέχεια της Περατζάδας, μάλιστα, οδηγεί στη μαρίνα του νησιού και λίγο μετά στην παραλία της Λούτσας, που είναι η ωραιότερη και πλέον πρόσφορη για κολύμπι κοντά στην πόλη. Το Βαθύ κρατά το χρώμα του, με πολλά και καλοδιατηρημένα σπίτια, αλλά μάλλον την παράσταση κλέβει η γενική του άποψη…

Ο έτερος οικισμός που θα καταγοητεύσει τον επισκέπτη είναι το Κιόνι, στο βόρειο άκρο του νησιού, το οποίο είναι απλά… κουκλίστικο. Σχεδόν ισάξιες σε ομορφιά και οι Φρίκες, σε μικρή απόσταση από το Κιόνι. Απ’ τους άλλους οικισμούς του νησιού ξεχωρίζουν ο Σταυρός, το κεφαλοχώρι της Ιθάκης, και ο Άγιος Ιωάννης, με την ωραία παραλία.

Επίσκεψη επιβάλλεται και στη Μονή Καθαρών. Το μοναστήρι (που διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση, αλλά με μόνο έναν μοναχό) είναι χτισμένο στο στενότερο σημείο της Ιθάκης και προσφέρει εκπληκτική θέα και προς την πλευρά της Αιτωλοακαρνανίας και στο στενό της Κεφαλονιάς. Προσοχή στον στενό, όλο φουρκέτες δρόμο (που αποζημιώνει όμως με τη θέα του) και στα… κατσίκια που (όντας στο πιο ορεινό σημείο του νησιού) κυκλοφορούν παντού!

Επισκεφθείτε, ακόμη, την εκκλησία του χωριού Ανωγή, την Κοίμηση της Θεοτόκου, που χρονολογείται από τον 12ο αιώνα, και δείτε στο ίδιο χωριό τους σκορπισμένους τεράστιους ογκόλιθους, τα «μενίρ», που έχουν διαμορφωθεί με φυσικό τρόπο.

Η Ιθάκη είναι (ή θεωρείται από τους περισσότερους) το νησί του Οδυσσέα, οπότε και τα αρχαιολογικά ευρήματα είναι πολλά. Δεν είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά στις φυσικές τους θέσεις (πλην της… πανταχού παρούσας τέλειας θέας), αλλά οι συλλογές στα αρχαιολογικά μουσεία στο Βαθύ και στον Σταυρό είναι πολύ καλές. Πολύ καλό και το Ναυτικό – Λαογραφικό Μουσείο της Ιθάκης στο Βαθύ, ενώ γενικά η πολιτιστική ζωή, για το μέγεθος του νησιού, κρίνεται έντονη.

Οι επιλογές για καλό φαγητό είναι αρκετές: ξεχωρίζουμε το Πόρτο και το Καντούνι στο Βαθύ, στον Σταυρό τον περίφημο Πολύφημο (θα τον εντοπίσετε από τη σημαία της… Κούβας με τη μορφή του Τσε Γκεβάρα και θα απολαύσετε τον κήπο και, φυσικά, τα πιάτα), ενώ λόγω θέσης ξεχωρίζει το Χάνι, έξω από το Βαθύ, στον δρόμο προς τον Σταυρό: είναι χτισμένο σε διαφορετικά επίπεδα με θέα προς το Βαθύ και προσφέρεται για ποτό, καφέ ή φαγητό. Για ποτό επίσης ξεχωρίζουν η Κρεπερί του Νίκου και το Κατώι του Λάλα, ενώ για καφεδάκι το Σπαβέντο στο Κιόνι θεωρείται «must». Στο Κιόνι, πάντως, και οι ταβέρνες (όλες μαζί στην παραλία) ήταν πολύ καλές και απλώς αποφασίζετε ποια… θέα προτιμάτε.

Από ξενοδοχεία ξεχωρίζουν τα Ομηρικό, Odyssey (ξεχωρίζει και από πλευρά θέας και ησυχίας), Περατζάδα και Διόσκουροι, ενώ αν προτιμάτε δωμάτιο το Dellas Tours θα σας δώσει κάθε διαθέσιμη πληροφορία. Για να φτάσετε στην Ιθάκη υπολογίζετε τον χρόνο που χρειάζεστε για να φτάσετε στην Πάτρα και άλλες τρεισήμισι ώρες με το πλοίο, το οποίο πιάνει πρώτα στη Σάμη στην Κεφαλονιά και μετά από μισή ώρα πιάνει Ιθάκη στον Πισαετό (εκ του Πίσω Αετός), κοντά στο Βαθύ. Δρομολόγια εκτελούνται και από τον Αστακό, ενώ από το Κιόνι μπορείτε να πεταχτείτε με καραβάκι και μέχρι το Φισκάρδο.

Και μια τελευταία πληροφορία, για όσους αρέσκονται να εξετάζουν και λεπτομέρειες: σύμφωνα με μαρτυρία ιδιοκτήτη ταβέρνας το 80% των κατοίκων είναι… Ολυμπιακοί και το Λαζαρέτο το χρησιμοποιούσαν για να κλείνουν τους άλλους! Ο γράφων, καίτοι βάζελος, δεν αντιμετώπισε καμία σωφρονιστική θεραπεία… αθλητικού περιεχομένου. Αντιθέτως, πέρασε πολύ καλά, θεωρεί ότι η Ιθάκη είναι από τα πιο όμορφα νησιά και θα ξαναπάει…