Η Βηρυτός πρέπει να είναι το επόμενο ταξίδι σου
Τόσο οικεία και τόσο εξωτική ταυτόχρονα, τόσο ζωντανή και τόσο νόστιμη, η Βηρυτός είναι η τέλεια εισαγωγή στη Μέση Ανατολή για πρωτάρηδες.
της Ηρώς Κουνάδη
Η Αρχαία Φοινίκη. Η καλύτερη κουζίνα της Μέσης Ανατολής −αν όχι και του κόσμου ολόκληρου. Η τραγική Ιστορία του πρόσφατου εμφυλίου πολέμου, που μετέτρεψε σχεδόν σε μια νύχτα την ιδέα της Ευρώπης από το "Παρίσι της Ανατολής" στο "συντρίμμια σαν τη Βηρυτό".
Η ζωντάνια της Ανατολής, που ξέρει πάντα να ξαναγεννιέται από τις στάχτες της: Να παρτάρει σα να μη συνέβη ποτέ τίποτα, να χαζεύει κάθε απόγευμα τον ήλιο να βουτά στη θάλασσα, να ξαναχτίζει μνημεία και αγορές και ιστορικά κέντρα, να πιάνει κουβέντα με αγνώστους στο δρόμο σε τρεις διαφορετικές γλώσσες. Καλωσήρθες στη Βηρυτό. Όσα νόμιζες πως ξέρεις για την Ανατολή, ετοιμάσου να τα ξεχάσεις.
Γιατί εδώ, περισσότερο απ' οπουδήποτε αλλού, ισχύει το χιλιοτραγουδισμένο κλισέ της Δύσης που συναντά την Ανατολή. Στον Λίβανο με τις 18 επίσημες θρησκείες του, με τα γαλλικά στις ταμπέλες των δρόμων, τα αγγλικά που θα ακούσεις τον κόσμο να μιλά παντού και τη συμφωνία που λέει πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα είναι πάντα Μαρωνίτης Χριστιανός, ο Πρωθυπουργός Σουνίτης Μουσουλμάνος, ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Ελληνορθόδοξος, ο Πρόεδρος της Βουλής Σιίτης Μουσουλμάνος και ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων Δρούζος.
Ισορροπίες που κρατούνται, έστω κι εύθραυστες, από το 1943. Κι αν το τίμημα είναι τελικά μια πόλη λιγότερο ανατολίτικη απ' όσο την περίμενες, χαλάλι. Αφενός γιατί η Βηρυτός είναι μια κατηγορία μόνη της, αφετέρου γιατί αποτελεί την καλύτερη εισαγωγή στην Ανατολή για τους πρωτάρηδες που λίγο την φοβούνται.
Πρώτη φορά ανατολικά… κι από λεφτά;
Απευθείας πτήσεις από την Αθήνα στη Βηρυτό έχει η Aegean, με τις τιμές να ξεκινούν από τα 112€ πήγαινε-έλα, χειραποσκευής μέχρι οκτώ κιλά περιλαμβανομένης. Το κόστος ζωής στη Βηρυτό δεν είναι τόσο χαμηλό όσο αλλού στην Ανατολή: Γύρω στα 20€ το άτομο θα χρειαστείς για εστιατόρια (το street food όμως είναι πεντανόστιμο, είναι παντού, και είναι πάμφθηνο) και τα ποτά κυμαίνονται σε τιμές Αθήνας. Τα ξενοδοχεία, ωστόσο, είναι φθηνότερα: Γύρω στα 40-50€ τιμώνται ωραιότατα δίκλινα σαν αυτά που θα βρεις στο τέλος του κειμένου.
Βολτάροντας στις γειτονιές της Βηρυτού
Συμβαίνει το εξής παράδοξο στη Βηρυτό: Το κέντρο της πόλης, αυτό που θα βρεις στους χάρτες ως downtown δεν είναι εκεί που βρίσκεται η δράση. Είναι το (πανέμορφο μεν, κάπως άψυχο δε) αναστηλωμένο σε ένα τιτάνιο έργο ιστορικό κέντρο της Βηρυτού, αυτό που έγινε συντρίμμια στον εμφύλιο. Εδώ βρίσκονται τα περισσότερα από τα σημαντικά αξιοθέατα της πόλης, λεπτομέρειες για τα οποία έχουμε παρακάτω.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Τα πεζοδρομημένα δρομάκια του κέντρου ελίσσονται ανάμεσα σε εντυπωσιακά αρχιτεκτονικά κτίρια, τα οποία φιλοξενούν ακριβές μπουτίκ (Gucci, Bulgari και δε συμμαζεύεται) και συμπαθητικά café που απλώνουν τραπεζάκια έξω, ό,τι πρέπει για να χαζεύεις την περαντζάδα πρωί και απόγευμα. Ζωή το βράδυ εδώ δεν παίζει.
Παίζει, όμως, και παραπαίζει σε δύο γειτονιές ανατολικά του κέντρου, την Gemmayzeh (που διαβάζεται Τζεμέιζι) και το Mar Mikhael −που θα ακούσεις τον κόσμο να το λέει βασικά Μαρμαχέλ. Εδώ θα βολτάρεις σε ζωγραφιστά σκαλάκια, ανάμεσα σε χρωματιστά κτίρια με εμφανείς τις επιρροές της αποικιακής αρχιτεκτονικής, κλειστά μπαλκονάκια και ανατολίτικες αψίδες, προτού καταλήξεις σε ένα από τα μπαράκια που ξεχειλίζουν στο δρόμο και ξενυχτούν μέχρι το πρωί.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η γειτονιά, όμως, στην οποία θέλεις να μείνεις, εκεί που πραγματικά χτυπά η καρδιά της πόλης σε συνοικιακά μαγαζάκια και café με ναργιλέδες το πρωί και σε κουλ μπαράκια το βράδυ, είναι η Χάμρα. Η Χάμρα η αυθεντικά ανατολίτικη, η πραγματικά φασαριόζικη, η χαώδης και ενδιαφέρουσα και γεμάτη ιστορίες, με τα πολιτικά συνθήματα και τα αρτιστίκ γκράφιτι στους τοίχους της, την αέναη κίνηση στους δρόμους και τα πεζοδρόμιά της, τους φοιτητές του Αμερικάνικου Πανεπιστημίου της και τους ιδιοκτήτες των μαγαζιών της, που τσιγάρα να σταματήσεις να πάρεις το βράδυ, θα σε θυμούνται και θα σε χαιρετίσουν το επόμενο πρωί. Το κέντρο του κόσμου της Βηρυτού, αν μας ρωτάς. Το χωριό της Χάμρα, το λένε οι ντόπιοι.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Και γύρω και πάνω και δίπλα και πίσω απ’ όλες αυτές τις γειτονιές, παντού η θάλασσα. Η τεράστια παραλιακή περαντζάδα της Κορνίς, μια άλλη Ρώμη στην οποία οδηγούν όλοι οι δρόμοι. Αλλού φανταχτερή σαν την (δική μας) Παραλιακή με μέγκα κλαμπζ και καλογυαλισμένες Porsche έξω από τις πόρτες τους, αλλού ήσυχη σαν μικρή μαρίνα στις προβλήτες της οποίας απλώνουν τραπεζάκια χαλαρά café, αλλού δεντροφυτεμένη ελιές και φοίνικες –οικεία και εξωτική ταυτόχρονα, όπως όλη η Βηρυτός− και αλλού πλαισιωμένη από γιγάντια ξενοδοχεία σε ύψος ουρανοξυστών, τα φώτα των οποίων καθρεφτίζονται τα βράδια στα νερά της Μεσογείου. 
Για το καλοκαίρι έχει παραλίες, για όλο τον υπόλοιπο χρόνο έχει τέλεια θέα σε ένα φαντασμαγορικό ηλιοβασίλεμα που γίνεται ακόμα φαντασμαγορικότερο από το γεγονός ότι στεριά στον ορίζοντα δεν υπάρχει, και προλήψεις δεν ξέρουμε αν πιστεύεις, αλλά την ώρα λένε που ο ήλιος βουτά στην θάλασσα, πιάνουν οι ευχές. Απλά το αναφέρουμε.
Τα αξιοθέατα που δεν πρέπει να χάσεις
Καθότι η Βηρυτός είναι μια πόλη που περισσότερο τη ζεις παρά τη βλέπεις, είναι πολύ εύκολο να παρασυρθείς και να βολτάρεις ολημερίς στους δρόμους και τις γειτονιές της, αφουγκραζόμενος τις ιστορίες της, απορροφώντας την ενέργειά της, και να μη δεις τελικά κανένα από τα αξιοθέατά της. Δεν θα σε παρεξηγούσαμε. Θα ήταν, όμως, κρίμα να χάσεις το Εθνικό Μουσείο, που αφηγείται μέσα από τους αρχαιολογικούς του θησαυρούς πεντέμισι χιλιάδες χρόνια Ιστορίας, ξεκινώντας από τους Φοίνικες και το πρώτο αλφάβητο του πλανήτη και φτάνοντας σε Πέρσες, Ρωμαίους, Βυζαντινούς και επιγόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου. 
Μια επίσκεψη αξίζουν επίσης η Κρύπτη του ορθόδοξου καθεδρικού του Αγίου Γεωργίου με τα βυζαντινά μωσαϊκά της και τα δύο μεγάλα, εντυπωσιακά τζαμιά της Βηρυτού, το επιβλητικό Μοχάμεντ Αλ Αμίν με τον γαλάζιο τρούλο και τους γιγάντιους μιναρέδες που αγγίζουν σε ύψος τα 65 μέτρα, και το κατά οκτώ αιώνες παλαιότερο Αλ Ομάρι, που χρονολογείται από το 1291. Σύγχρονη τέχνη φιλοξενούν τα μουσεία Sursock και Dar El Nimer, ενώ αρχαιολογικό μουσείο έχει και το τεράστιο, καταπράσινο campus του Αμερικάνικου Πανεπιστημίου στη Χάμρα. Ένα από τα ακριβότερα και πιο πρεστίζιους πανεπιστήμια όλης της Μέσης Ανατολής, ιδρύθηκε το 1868 και είναι επισκέψιμο –πραγματοποιούνται και δωρεάν ξεναγήσεις, αν ενδιαφέρεσαι.
Μια μικρή αλλά ενδιαφέρουσα Ρωμαϊκή Αγορά δίπλα στο Τζαμί Μοχάμεντ Αλ Αμίν, και το MIM, το εντυπωσιακό Μουσείο Πετρωμάτων συμπληρώνουν τη λίστα με τα αξιοθέατα. Ή σχεδόν: Γιατί υπάρχει πάντα η Raouché, οι Περιστερόβραχοι (Pigeon Rocks στα αγγλικά) που πρωταγωνιστούν σχεδόν σε όλες τις φωτογραφίες της Βηρυτού. Δύο ολόλευκοι, ασβεστολιθικοί βράχοι ξεπροβάλλουν μέσα από την θάλασσα, μισοκρύβοντας μια μυστική παραλιούλα πίσω τους, δημιουργώντας σπηλιές και κορνιζάροντας ένα ηλιοβασίλεμα −αν δεν το είπαμε αρκετές φορές ως τώρα− πραγματικά μαγικό..jpg)
Πού (και τι) θα φας
Αυτό και αν δεν το τονίσαμε αρκετά: Η λιβανέζικη κουζίνα είναι από μόνη της λόγος αρκετός να πας στη Βηρυτό, οπότε όπου –και ό,τι− και να φας θα είναι απλά καταπληκτικό. Αν δεν ξέρεις από πού να πρωοξεκινήσεις, το Sayhoun φτιάχνει το καλύτερο φαλάφελ-σε-πίτα-στο-χέρι στη Βηρυτό, μπορεί και στον κόσμο ολόκληρο, το Abu Naim είναι ένα από τα καλύτερα ταβερνάκια-μεζεδοπωλεία στη Χάμρα για αυθεντικούς λιβανέζικους μεζέδες (το χούμους του είναι θεϊκό, όπως και τα κιμπέ, πληγουροπιτάκια με κιμά), το Mezyan σερβίρει τέλειες λιβανέζικες, συριακές και αρμένικες σπεσιαλιτέ (μαντί όπως δεν τα έχεις ξαναφάει) και το Café Em Nazih στη Gemmayzeh είναι ό,τι πρέπει για οικονομικά μεζεδάκια σε χαλαρό φοιτητο-κλίμα.
Πού (και τι) θα πιείς
Δεν τη λένε άδικα οι ξένοι “party capital of the Middle East”. Η Βηρυτός ξέρει να παρτάρει σαν να είναι κάθε μέρα Σάββατο, να φτιάχνει κοκτέιλ που κοιτούν στα μάτια τα μπαράκια της Ευρώπης και να πίνει άρακ (μια κάπως ελαφρύτερη εκδοχή του ούζου) σε ημιφωτισμένα μπαράκια που μετρούν τα χρόνια τους σε δεκαετίες. 
Αν χρειάζεσαι συστάσεις, στα δικά μας αγαπημένα περιλαμβάνονται το σούπερ ατμοσφαιρικό και αρκούντως φθαρμένο από τον χρόνο για να το χαρακτηρίσεις «λιμανίσιο» Captain’s Cabin, το ξακουστό και κοσμαγάπητο Ferdinand (φωτό επάνω) με τον χαρισματικό Ουαλίντ πίσω από την μπάρα να αυτοσχεδιάζει πολύ signature, πολύ τέλεια κοκτέιλ εκεί που σου λέει πόσο πολύ του αρέσει η Αθήνα, το παρεΐστικο Bedivere που έχει και ωραία μπεργκεράκια αν πεινάσεις, το Rabbithole στο οποίο θα πετύχεις κόσμο να χορεύει ως το πρωί (όλα αυτά στη Χάμρα), το χαλαρό και κάπως εξαρχειώτικο Abbey Road στο Mar Mikhael και το Radio Beirut, που φιλοξενεί κεφάτα λάιβ σχεδόν απέναντι του. 
Η πραγματική αποκάλυψη, όμως, αυτό που δεν πρέπει με τίποτα να χάσεις είναι το Abu Elie, γνωστό και ως Communist Bar, ή το μπαρ με τις περισσότερες φωτογραφίες του Τσε (και του Τρότσκι, και του Λένιν, και του Στάλιν και των άλλων των παιδιών) που έχεις δει ποτέ στη ζωή σου. Δεν έχει ταμπέλα απέξω, τραβάς απλά τη συρόμενη πόρτα δίπλα στην είσοδο του φαρμακείου Caracas και τηλεμεταφέρεσαι στη Σοβιετική Ένωση. Άρακ, μπύρες αλλά και straight ουισκάκια ρέουν άφθονα –και σε εξαιρετικές τιμές.
Πού θα κοιμηθείς
Σε τέλειο σημείο ανάμεσα στη Χάμρα και τη θάλασσα, το Bella Riva Hotel προσφέρει πανέμορφα, μεγάλα και φωτεινά δωμάτια με μπαλκονάκια που αγναντεύουν τη θάλασσα, στα 40€ το δίκλινο. Δυο βήματα από την θάλασσα βρίσκεται και το City Suite Hotel, τα μεγάλα δίκλινα του οποίου κυμαίνονται στα 49€. Στην καρδιά της Χάμρα, 45€ κοστίζουν τα δίκλινα στούντιο-διαμερίσματα του Divan Hotel Apartments. Για ιδιαίτερες περιπτώσεις, ακριβώς δίπλα στο Εθνικό Μουσείο, ένα από τα ωραιότερα και πιο φάνκι ξενοδοχεία που έχουμε δει ποτέ είναι το Smallville, τα απίστευτα δωμάτια του οποίου ξεκινούν από 150€ το δίκλινο.
