Αν αυτό που ζούμε είναι κάποιο κομμάτι του τέλους του κόσμου, τότε ας διαβάσουμε και μερικά βιβλία σχετικά με το θέμα, σωστά;
Παλαιότερο των 360 ημερών
Το 2000 ήταν τζίφος. Το περιμέναμε το 2012, δεν έγινε. Τώρα, δεν είμαστε σίγουροι, προσπαθούμε να παραμένουμε αισιόδοξοι, αλλά η αλήθεια είναι πως το σκέφτεσαι το τέλος του κόσμου λιγάκι αυτές τις μέρες. Όχι απαραίτητα σαν ένα γεγονός που θα δεις αύριο, μεθαύριο με τα μάτια σου. Σαν κόνσεπτ, γενικότερα.
Και επειδή οι δικές σου σκέψεις αυτή τη στιγμή είναι επηρεασμένες από την κλεισούρα και μπορούν να ξεφύγουν σε κάποιου είδους μικρούλι επεισόδιο (από όποια πλευρά του διπόλου συνηθίζεις), φτιάξαμε αυτή τη λίστα με βιβλία που έχουν έτοιμη τροφή για σκέψη, με όλα τα αποκαλυπτικά σενάρια που μπορείς να φανταστείς.
Ο θαυμαστός καινούριος κόσμος και το 1984 λείπουν από αυτή την λίστα, όχι επειδή τα έχεις αναγκαστικά διαβάσει, αλλά επειδή σίγουρα ξέρεις ότι υπάρχουν και σκόπευες να τα διαβάσεις. Δεν κρίνουμε.
Ο Δρόμος, του Κόρμακ ΜακΚάρθυ Υπήρξε μια περίοδος που είχε γίνει ταινία, και τότε ο κόσμος σκέφτηκε πως ήθελε να διαβάσει αυτή την υπέροχη (και βίαιη) ιστορία για έναν πατέρα, έναν γιο, μια ατέλειωτη, παγωμένη ασπρίλα και το τι είναι εν τέλει η ανθρωπιά, και πώς την κρατάμε, και τι είναι τα παιδιά, το μέλλον μας είναι. Δεν το διάβασαν, όμως, και βλέπουμε τα αποτελέσματα στον πλανήτη.
Η φωλιά της γάτας, του Κερτ Βόννεγκατ Επειδή αν είναι να πεθάνουμε όλοι, θα το κάνουμε με στυλ. Και πέραν του ότι πάντα υπάρχει στυλ όταν διαβάζεις Βόννεγκατ, Η φωλιά της γάτας είναι ένα βιβλίο που τα έχει όλα. Καταστροφολογία, αιρέσεις, όλα μπορούν να χωρέσουν στην τελευταία μέρα του κόσμου. Ειδικά ένα τελευταίο γέλιο—λίγο χαιρέκακο, ίσως μια τελευταία δόση επιβεβαίωσης, αν ήσουν από τους απαισιόδοξους μεταξύ μας.
Καλοί οιωνοί, των Νιλ Γκέιμαν και Τέρι Πράτσετ Αν, όμως, θες να γελάσεις κανονικά, θα κατευθυνθείς προς αυτή την Αποκάλυψη. Η οποία συμβαίνει κανονικά και με τα όλα της, τώρα, σε λίγο, και δύο τύποι από αντικριστά στρατόπεδα – ένας στριμόκ#λος άγγελος και ένας αλήτης δαίμονας – θέλουν να την σταματήσουν. Α, και την ίδια στιγμή κάπου τριγυρνά ο Αντίχριστος. Κοίτα το τέλος του κόσμου με δάκρυα στα μάτια, αλλά δάκρυα από γέλια.
Σταθμός έντεκα, της Έμιλι Στ. Τζον-Μάντελ Μια φονική γρίπη εξαλείφει ένα μεγάλο μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού και αλλάζει ριζικά τον κόσμο. Είκοσι χρόνια μετά, βλέπουμε την ζωή μέσα από την καθημερινότητα μιας ομάδας πλανόδιων ηθοποιών και τροβαδούρων, που περπατούν την διαλυμένη κοινωνία – με τον κίνδυνο να καραδοκεί παντού – για να ανεβάζουν Σαίξπηρ σε όποιον θέλει να δει. Ένα πανέμορφο βιβλίο.
Πλημμύρα, του Τζ. Γκ. Μπάλαρντ Σε ένα Λονδίνο που θυμίζει τροπικό δάσος διαδραματίζεται το αριστούργημα αυτό του Νοστράδαμου, με το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη να μην είναι κατοικήσιμο λόγω της κλιματικής αλλαγής. Μέσα από μία πλοκή που δεν σε αφήνει να το παρατήσεις, το βιβλίο σε ρωτάει μερικά πολύ βασικά ερωτήματα—όπως τι είναι ο άνθρωπος και, κυρίως, γιατί είναι έτσι ο άνθρωπος.
Όταν φυσάει ο άνεμος, του Τζον Μπριγκς Και ένα graphic novel για το τέλος, αλλά μην νομίζεις ότι σου αφήσαμε κάτι ανάλαφρο. Μετά από μια πυρηνική καταστροφή, ένα ηλικιωμένο ζευγάρι στην εξοχή προσποιείται ότι όλα θα πάνε καλά. Θα κλαις για μια βδομάδα, αλλά είναι υπέροχο.