Έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού εδώ και 21 μήνες και εργαζόμενος ως βιβλιοθηκάριος τους τελευταίους 18, ο Λ.Λ. αφηγείται στο theartofcrime.gr τη βαθιά προσωπική του σχέση με τα βιβλία και τη δύναμη που του προσφέρουν μέσα στη φυλακή. Στο κείμενό του, περιγράφει το βιβλίο όχι απλώς ως αντικείμενο, αλλά ως φορέα σκέψης, συναισθήματος και ελπίδας.
«Η ανάγνωση είναι μια μοναχική αλλά και κοινωνική εμπειρία», γράφει, εξηγώντας πώς ένα βιβλίο συνδέει τον αναγνώστη με άλλους που έχουν διαβάσει το ίδιο έργο, σε διαφορετικές στιγμές της ιστορίας. Η αγάπη του για το διάβασμα γεννήθηκε μέσα στο σπίτι, χάρη στη μητέρα του, που διατηρούσε μια πλούσια βιβλιοθήκη. Ωστόσο, το σχολείο, με την έμφαση στην αποστήθιση, τον απομάκρυνε αρχικά από την απόλαυση της ανάγνωσης.
Ήταν μετά το σχολείο που άναψε η φλόγα της εξερεύνησης. Μέσα από τη μητρική βιβλιοθήκη γνώρισε κορυφαίους συγγραφείς όπως Μάρκες, Έκο, Μπόρχες, Νερούδα, Σαραμάγκου, Χεμινγουέι, Καμπανέλλη και Σωτηρίου. Στη φυλακή, το διάβασμα έγινε καταφύγιο: ένας τρόπος να αντέξει τη μονοτονία και την ψυχολογική πίεση του εγκλεισμού, αλλά και ένα μέσο κοινωνικής επαφής.
Η δανειστική βιβλιοθήκη του σωφρονιστικού καταστήματος Κορυδαλλού, με συλλογή 12.000 τίτλων, λειτουργεί ως νησίδα ελπίδας και σημείο συνάντησης για όσους αναζητούν διέξοδο μέσα από τις λέξεις. «Η βιβλιοθήκη έγινε κόμβος ανταλλαγής απόψεων», σημειώνει, αναφέροντας πώς οι συγκρατούμενοί του άρχισαν να ενδιαφέρονται, να ρωτούν, να προτείνουν και να ανταλλάσσουν απόψεις για τα βιβλία που διαβάζουν.
Ο Λ.Λ. επισημαίνει, ωστόσο, και τις δυσκολίες: πολλά βιβλία χάνονται ή καταστρέφονται, η βιβλιοθήκη χρειάζεται αναβάθμιση, ηλεκτρονική αρχειοθέτηση και στήριξη από εκδοτικούς οίκους και δωρητές. Ονειρεύεται μια βιβλιοθήκη με λέσχες ανάγνωσης και κινηματογράφου, συγγραφείς που θα συζητούν με τους κρατούμενους και περισσότερες ευκαιρίες για όσους βρίσκονται εκεί.
Αναφερόμενος στα βιβλία που τον σημάδεψαν κατά τη διάρκεια της κράτησης, ξεχωρίζει τον Άνθρωπο αντίγραφο του Ζοζέ Σαραμάγκου, ενώ αναφέρει κι άλλους τίτλους που άφησαν το αποτύπωμά τους: Έρωτας στα χρόνια της χολέρας, Όνομα του ρόδου, Σατανικοί στίχοι, Άνθρωποι και ποντίκια, Για ποιον χτυπά η καμπάνα, Εντολή, Ζ, Μαουτχάουζεν, αλλά και έργα του Κάρλος Ρουίθ Θαφόν που του πρόσφεραν αυτή τη μοναδική λαχτάρα να γυρίσει σελίδα.
Κλείνοντας, παραφράζει τον Σαραμάγκου: «Κάποια βιβλία σου διασκεδάζουν την ψυχή, άλλα σου αναστατώνουν το πνεύμα». Και μέσα στη φυλακή, τα βιβλία παραμένουν μια αθόρυβη, αλλά πολύτιμη παρέα — ένας παλιός φίλος, πάντα εκεί, για να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα.
