Η έκθεση «meta-synthesis» στη Γκαλερί Ευριπίδη

«Τη βραδιά των εγκαινίων τίμησαν με την παρουσία τους, σημαντικοί εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κόσμου, καταξιωμένοι καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι και πολλοί αγαπημένοι φίλοι και συλλέκτες που παρακολουθούν την εικαστική πορεία της δημιουργού και είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν μαζί της για την εξέλιξη της τεχνικής και τα έργα της», αναφέρει το δελτίο τύπου της έκθεσης.

Η «meta-synthesis» αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης δουλειάς της, «macro-micro cosmos» και χαρακτηρίζεται από τον απόλυτο σεβασμό στη φύση αλλά και στον ίδιο τον άνθρωπο. Στη νέα της έκθεση ζωγραφικής η Ντένη Θεοχαράκη αντλεί έμπνευση από οπτικά ερεθίσματα και συναισθηματικές παραστάσεις από τη γνωριμία της με πολιτισμούς της Άπω Ανατολής. Συνθέσεις δουλεμένες σε ασπρόμαυρες επιφάνειες ιαπωνικού και κινεζικού χαρτιού, των ο ποίων η συνολική τεχνική αποπνέει όπως και αυτή των χρωματικών της συνθέσεων, μια αίσθηση περίτεχνης φυσικότητας.

«Τα βουνά και τα δέντρα της Άπω Ανατολής, κυρίαρχα στοιχεία των έργων της, στέκονται επιβλητικά και, εξαφανίζοντας σχεδόν τα κτίρια, υψώνονται μέχρι τον ουρανό εγείροντας αρχέγονα αλλά, ταυτόχρονα, πάντα σύγχρονα υπαρξιακά ερωτήματα. Μέσα από τα έργα της Ντένης Θεοχαράκη, διακρίνει κανείς έναν βαθιά σκεπτόμενο, ανήσυχο άνθρωπο, που προβληματίζεται πάνω σε σύγχρονα θέματα και προβλήματα που πλήττουν τη σημερινή μας εποχή», συνεχίζει το δελτίο τύπου.

«Θα ήθελα τα έργα μου να αποτελέσουν ένα κίνητρο για εσωτερική αναζήτηση και ενδοσκόπηση. Βλέπουμε πρόσωπα, να μας κοιτούν κατάματα, μας μιλούν, προχωρούμε πιο μέσα στο βάθος του προσώπου, στην ακτινογραφία του και συγκλονιζόμαστε από το βάθος και το εύρος της ίδιας της ύπαρξης. Ποιοι είμαστε; Πού πάμε; Πόσες φορές άλλωστε δεν έχουμε όλοι μας μπει σε διλήμματα ακόμα και για τον τρόπο που εμείς οι ίδιοι σκεπτόμαστε και αντιμετωπίζουμε τη ζωή;», αναφέρει η ίδια η καλλιτέχνιδα.

«Ένα χέρι αγγίζει, νουθετεί, επιπλήττει, ικετεύει, σώζει, λυτρώνει», σημειώνει για το «χέρι» που απλώνει στους αποδέκτες της τέχνης της. «Με γυμνό μάτι, είναι ένα από τα κυρίαρχα μέσα έκφρασης της ανθρώπινης ύπαρξης. Βλέποντας πιο μέσα ωστόσο, ακτινογραφώντας ένα χέρι, αντιλαμβάνεται κανείς με τα μάτια της ψυχής πόσο ίδιοι είμαστε όλοι, πόση ανάγκη έχει ο ένας το χέρι του άλλου, πόση δύναμη μπορεί να δώσει ένα χέρι στον συνάνθρωπό μας ή και στον εαυτό μας τον ίδιο».

Για τα έργα Teocar I και II, επέλεξε υλικά μεγάλης συναισθηματικής αξίας από το οικογενειακό της παρελθόν. «Με ιδιαίτερο σεβασμό σε ένα σημαντικό για μένα και την οικογένειά μου παρελθόν, επέλεξα να χρησιμοποιήσω ως βάση για τα έργα αυτά, αυθεντικά σχέδια συναρμολόγησης αυτοκινήτων από το παλαιό εργοστάσιο της TEOCAR στο Βόλο. Τα σχέδια αυτά μέσα από την τέχνη πήραν ξανά ζωή, αγγίζοντας δύο φαινομενικά τελείως διαφορετικούς κόσμους. Σε αυτό το εικαστικό ταξίδι, η ακρίβεια, η συμμετρία, η μαγεία ενός μηχανολογικού σχεδίου βρίσκουν σημείο επαφής με την αρμονία, την ακρίβεια και το κάλλος της φύσης. Ποιός ήταν ο λόγος ύπαρξής τους πριν, πού σε ταξιδεύουν σήμερα, σε ποιούς νέους προορισμούς;

»Η χαρακτική είναι μια από τις αρχέγονες εικαστικές εκφράσεις του ανθρώπου για να μιλήσει για το σήμερα και το αύριο. Στα χαρακτικά μου έργα ακόμα και έτσι όπως αποτυπώνονται με σύμμαχο τη ζωγραφική, είναι ένα παιχνίδι μνήμης και λήθης, μια περίτεχνη κλωστή ανάμεσα στο παρελθόν και στο μέλλον», συμπληρώνει.