Wols και Quinlan στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

“……γιατί υπάρχει μια σκιά σε μια κουζίνα, υπάρχει μια σκιά σε μια κουζίνα επειδή κάθε πράγμα μικρό είναι πιο μεγάλο” γράφει η Γερτρούδη Στάιν στο λήμμα “Ρόστμπηφ” της ενότητας Φαγητό του βιβλίου της “Τρυφερά Κουμπιά” του 1914, όπου κοιτά καθημερινά, οικεία, συνηθισμένα αντικείμενα.

Ξεδιπλώνοντας τις φωτογραφικές εικόνες του Γερμανού Alfred Otto Wolfgang Schulze (1913-1951) γνωστού ως Wols, και της Αμερικανίδας εικαστικού Eileen Quinlan (*1972) μια παρόμοια συνάντηση με οικεία αντικείμενα –τυρί, φασόλια, λάσπη, σάρκα, ύφασμα, ένα χέρι ή ένα πρόσωπο- παράγει ανεξίτηλες εγγραφές, αναπαραστάσεις χρονικών δράσεων και πρωτογενούς υλικότητας.

Η ιδέα να παρουσιαστεί σε μια κοινή έκθεση το φωτογραφικό έργο του Wols και το έργο της σύγχρονης καλλιτέχνιδος Eileen Quinlan αναπτύσσεται τα τελευταία δύο χρόνια.

Ο Wols, ένας από τους πρωτοπόρους της art informel και η Eileen Quinlan σίγουρα ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες και μάλλον καταλήγουν σε διαφορετικά συμπεράσματα. ‘Ομως, η φωτογραφική φαντασία και των δύο φαίνεται να περιστρέφεται γύρω από τις αισθησιακές (υλικές) ιδιαιτερότητες του μέσου και συνακόλουθες φαντασιώσεις του πραγματικού/ βιωμένου.

Η διπλή έκθεση των δύο καλλιτεχνών που τους χωρίζει τόσο ο χρόνος και διαφορετικές ιστορικές συνθήκες όσο και διακριτές φωτογραφικές τεχνικές, λειτουργεί ως ένα πεδίο στο οποίο δημιουργούνται παραλληρισμοί (το παιχνίδι των μεταθέσεων) και ανοίγονται ερωτήματα (η φωτογραφία ως υλικό αντικείμενο).

Η έκθεση επιχειρεί να διερευνήσει τρόπους οπτικότητας και να δημιουργήσει αντιστοιχίες μεταξύ του έργου του Wols και της Quinlan που υπερβαίνουν τις καθιερωμένες (ιεραρχικές) συμβάσεις της ιστορίας της τέχνης, τόσο από την άποψη της χρονικής ιστορικής ταξινόμησης, όσο και σε σχέση με τον τρόπο που συζητείται το φωτογραφικό μέσο.

«Πάντοτε ακόμη στο μέλλον, πάντοτε ήδη στο παρελθόν, πάντοτε παρόν.................
..........«Α!», γράφει ο Γκαίτε: «Σε μια άλλη ζωή, ήσουν η αδελφή μου ή η γυναίκα μου».
(Maurice Blanchot, από το δοκίμιό του, Το Τραγούδι των Σειρήνων, Συναντώντας το Φαντασιωτικό, 1959)

Επιμέλεια έκθεσης Έλενα Παπαδοπούλου