Μοντελάκι για όλες τις ώρες

της Αγάπης Μαργετίδη

Σήμερα θα σας κάνω το εξής ερώτημα : υπάρχουν ρούχα για όλες τις ώρες, όλα τα μέρη και όλες τις περιστάσεις;  Κάποιοι θα απαντήσετε πως βεβαίως, ζήτω η ελευθερία και η απλοποίηση.  Κάποιοι άλλοι θα κρατήσετε επιφυλάξεις, λέγοντας πως είναι κάποιες περιστάσεις που όσο να ‘ναι δεν μπορείς να βάλεις ένα τζιν και να καθαρίσεις.  Υπάρχουν και οι πολύ αυστηροί, αυτοί που θα πουν ότι κάθε περίσταση έχει το ντύσιμό της.

Εγώ είμαι κάπου στη μέση μεταξύ της δεύτερης και της τρίτης άποψης, αφού βεβαίως απορρίψω χωρίς δεύτερη κουβέντα την πρώτη υπεραπλούστευση.  Γιατί κυρίες και κύριοι, απλοποίηση δεν σημαίνει γκρέμισμα των πάντων.  Όσο γελοίο είναι να εμφανιστείς στην παραλία με δωδεκάποντες γόβες και glitter μακιγιάζ, άλλο τόσο κακόγουστο είναι να πας σε ένα καλό εστιατόριο με σαγιονάρες και παρεό‧ άσε που δεν θα σ’ αφήσουν καν να μπεις και θα γίνεις και ρεζίλι.  Δεν μπορώ με τίποτα να κατανοήσω τη λογική αυτού που αμπέχονο φοράει στην εκδρομή, αμπέχονο και στον γάμο ή και την κηδεία, για να τα ψάλλω λίγο και στους άρρενες. 

Μη νομίζετε, και στο φαγητό τα ίδια ισχύουν, εν πολλοίς.  Το ίδιο θα μαγειρέψετε για τους κολλητούς σας που θα έρθουν ακόμα και απροειδοποίητα για μια μακαρονάδα και το ίδιο για την μέλλουσα πεθερά σας που θα συναντήσετε για πρώτη φορά;  Δεν φαντάζομαι, ή, αν το κάνετε, καήκατε, σας το υπογράφω! 

Όπως όμως όλοι οι κανόνες έχουν και τις εξαιρέσεις τους, υπάρχουν κάποια φαγητά που στέκουν εξαιρετικά όλες τις ώρες και σε όλες τις περιστάσεις.  Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η σημερινή σταφυλόπιτα.  Τρώγεται το πρωί, τρώγεται το μεσημέρι, τρώγεται για κολατσιό, τρώγεται και το βράδυ.  Τρώγεται με σαλάτα, τρώγεται και σκέτη.  Τρώγεται σαν πρώτο πιάτο, σαν κυρίως αλλά και σαν επιδόρπιο, αφού δεν είναι ούτε γλυκιά, ούτε αλμυρή.  Από ομορφιά δεν έχει ανάγκη καμία, το διαπιστώνετε φαντάζομαι και από την φωτογραφία‧ στέκει παντού, αρκεί βεβαίως να σερβιριστεί στο ανάλογο πιάτο και με το ανάλογο σερβίτσιο.   Της πάνε όλα, είναι κούκλα και το ξέρει.  Α, και το κυριότερο, είναι εξαιρετικά νόστιμη αλλά και πανεύκολη.  Αυτό το μοντελάκι είναι για όλες τις ώρες κυρία μου.  Θα το χαρείτε από το πρωί ως το βράδυ, πάρτε το και δεν θα το μετανιώσετε.

 
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΤΑΦΥΛΟΠΙΤΑ ΜΕ ΤΥΡΙ & ΜΕΛΙ

Θα χρειαστούμε 500 γρ. τυριά, λευκά μαλακά και κάποιο κίτρινο τριμμένο.  Επέλεξα τα εξής τρία σε αναλογία που αποδείχθηκε ισορροπημένη, με ελαφριά γεύση αλλά και χαρακτήρα συγχρόνως : 250 γρ. ανθότυρο (ένα καλό ανθότυρο έχει σχετικά λίγα λιπαρά χωρίς να του λείπει η γεύση), 150 γρ. μανούρι (με περισσότερα λιπαρά αλλά εξαιρετική νοστιμιά) και 100 γρ. καπνιστό (το καπνιστό τυρί ταιριάζει απόλυτα με τα σταφύλια και γαργαλάει ευχάριστα τον ουρανίσκο).  Βγάζουμε τα τυριά και τα αυγά για λίγη ώρα από το ψυγείο για να έρθουν σε θερμοκρασία δωματίου.  Με ένα πιρούνι κάνουμε αλοιφή τα λευκά τυριά και αναμιγνύουμε με το τριμμένο κίτρινο τυρί.  Αρωματίζουμε με λίγο ξερό θυμάρι ή δενδρολίβανο.  Προσθέτουμε 2 χτυπημένα αυγά, πιπέρι (αναλόγως με τα τυριά, ίσως να μην χρειαστεί καθόλου αλάτι), 2 κ.σ. μέλι και το ξύσμα από 1 μεγάλο λεμόνι.  Ανακατεύουμε καλά.  Ξεχωρίζουμε τις ρώγες από 750 γρ. σταφύλια (λευκά ή/και μαύρα, σε αναλογία που μας αρέσει : εγώ έβαλα πιο πολλά λευκά και λιγότερα μαύρα).  Πλένουμε τα σταφύλια, τα στραγγίζουμε και τα σκουπίζουμε.  Στρώνουμε ένα στρογγυλό ή  μακρόστενο ταψί με 4 χοντρουλά χωριάτικα φύλλα (ή 6 λεπτότερα κρούστας), φροντίζοντας να λαδώνουμε επιμελώς κάθε φύλλο.  Τοποθετούμε στη μέση τη γέμιση και από πάνω τα σταφύλια σε μονή στρώση..  Γυρνάμε τα φύλλα φτιάχνοντας ένα «κάδρο» στην περιφέρεια, ενώ αφήνουμε ανοιχτή τη μέση της επιφάνειας.  Γυρνάμε τον μύλο του πιπεριού μερικές βόλτες πάνω στα σταφύλια και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180ο C στη λειτουργία του αέρα για περίπου 30΄- 40΄, μέχρι να ροδοκοκκινίσουν τα φύλλα και να ψηθούν τα σταφύλια.  Σερβίρουμε την πίτα χλιαρή, ραντίζοντας με λίγο μέλι.