Μια Παρασκευή κάπου στο μέλλον

της Αγάπης Μαργετίδη

Άλλη μια Παρασκευή ήρθε.  Άλλη μια Παρασκευή που είμαστε μέσα.  Από χθες μύρισε άνοιξη για τα καλά.  Η ευωδιά από τις νεραντζιές του δρόμου ανεβαίνει μέχρι τον τέταρτο όροφο και μου σπάει τη μύτη.  Αρχίζω να έχω έντονες τάσεις φυγής αλλά κρατιέμαι.  Πόσες μέρες ακόμα θα περάσουν έτσι, κανείς δεν ξέρει.   

Αφού όμως είναι Παρασκευή, λέω να το γιορτάσω.  Κατά τις επτά το απόγευμα θα φτιάξω ένα ποτό για μένα κι άλλο ένα για τον αγαπημένο μου και θα κάνουμε πως είναι happy hour σε ένα από τα αγαπημένα μας στέκια.  Θα είναι όλη η παλιοπαρέα εκεί.  Η Βίνα κι ο Αλέκος, ο Γιώργος, η Νανά, η Πάτρα, η Χρυσούλα και ο Σπύρος, η Πόλλυ κι ο Christophe, η Νίκη με τον Παύλο, η Αριάδνη, η Σιράν, η Λίνα κι ο Νίκος, η Φίλια κι ο Μιχάλης, η Άρτεμις με τον Γιώργο, η Brigitte, η Νόρα και ο Άκης, η Δημητρία με τον Κίμωνα, ο Θάνος και η Lynn.  Τα αεροδρόμια θα έχουν ανοίξει και θα έχουν έρθει κι άλλοι απ’ έξω, ο αδελφός μου με τη Sandrine και τα παιδάκια, η Τίνα με τον Yves, οι δυο Elisabeth με τον Olivier και τον Marco, η Ντέμη, o Vincent με τη Linda.  Και τα παιδιά των φίλων μου θα έχουν έρθει κι αυτά, η Κατερίνα, η Ουρανία με τον Léo και ο Κίμων με την Albane, η Νεφέλη, η άλλη Νεφέλη και ο αναδεξιμιός μου ο Ιάσων με την Sylvia που δεν έχω γνωρίσει ακόμα, η Μαριλένα, ο Χάρης και η Σμαράγδα με το μωρό τους.  Θα καθόμαστε έξω.  Θα πίνουμε τα ποτά μας και θα κάνουμε χαμό.  Θα χορέψουμε κιόλας, σίγουρα θα χορέψουμε. Μέχρι τελικής πτώσεως. 

Αυτό ονειρεύτηκα την ώρα που ετοίμαζα τα δύο μεζεδάκια που θα συνοδεύσουν το απεριτίφ σήμερα το απόγευμα γύρω στις επτά.  Σήμερα που είναι Παρασκευή. Άλλη μια Παρασκευή που είμαστε μέσα.  Το ημερολόγιο γράφει 10 Απριλίου του 2020.  Να είμαστε όλοι καλά.  Καλή αντάμωση.

 
ΑΛΜΥΡΑ ΜΠΙΣΚΟΤΑ ΜΕ ΡΟΚΦΟΡ
Μυρωδάτα και τραγανά, φτιάχνονται πανεύκολα και τρώγονται ακόμα πιο εύκολα

 
Για περίπου 40 μπισκότα.  Φροντίζουμε να έχουμε βγάλει πολλή ώρα από το ψυγείο 80 γρ. βούτυρο.  Θέλουμε να είναι τόσο μαλακό, ώστε όταν το πιέσουμε ,να βουλιάξει από το αποτύπωμα του δαχτύλου μας.  Σε ένα μπολ βάζουμε το βούτυρο, 100 γρ. ροκφόρ (ή άλλο μπλε τυρί) που το έχουμε λιώσει με τα δάχτυλά μας, 120 γρ. αλεύρι και 1 κ.σ. λεπτό σιμιγδάλι (εάν δεν έχετε, δεν πειράζει, το έχω κάνει και χωρίς‧ απλώς, το σιμιγδάλι κάνει τα μπισκότα λίγο πιο θριφτά, σαν τα μπατόν σαλέ).  Αρχίζουμε να ζυμώνουμε.  Στην αρχή το μίγμα θα είναι σαν ψίχουλα και θα ομογενοποιηθεί σε περίπου 5΄.  Το χωρίζουμε σε δύο ίσα μέρη και φτιάχνουμε 2 μακρόστενα μπαστούνια διαμέτρου 3 εκ. και μήκους 16 εκ. περίπου.  Εάν κολλάει πάνω στην επιφάνεια, ρίχνουμε ελάχιστο αλεύρι.  Τυλίγουμε τα μπαστούνια σε διαφανή μεμβράνη και βάζουμε στο ψυγείο μέχρι να παγώσουν (σε αυτό το στάδιο μπορούμε να αφήσουμε το μίγμα στο ψυγείο και μία και δύο μέρες).  Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180ο C.  Κόβουμε κάθε μπαστούνι σε φέτες πάχους περίπου 0,5 εκ. και τις τοποθετούμε στη λαμαρίνα του φούρνου που έχουμε στρώσει με λαδόκολλα.  Δεν χρειάζεται να έχουν μεγάλη απόσταση μεταξύ τους.  Ψήνουμε για 15΄, μέχρι να χρυσίσουν.

ΦΕΤΑ ΜΑΡΙΝΑΤΗ
Το αγαπημένο μας τυρί, ακόμα πιο νόστιμο
 

Επιλέγουμε μια σκληρή και πικάντικη φέτα.  Την κόβουμε σε κύβους και την τοποθετούμε σε ένα βάζο, βάζοντας ανάμεσα στα κομμάτια λιαστές ντομάτες, φρέσκα ή ξερά αρωματικά βότανα της αρεσκείας μας (εγώ έβαλα θυμάρι και δενδρολίβανο, ενώ ταιριάζουν και πολλά άλλα, όπως ο βασιλικός, η ρίγανη και το θρούμπι), ξύσμα λεμονιού και όσο μπούκοβο μας αρέσει (ή φρέσκια πιπερίτσα chili).  Σκεπάζουμε με έξτρα παρθένο ελαιόλαδο.  Βάζουμε το βάζο στο ψυγείο και αφήνουμε για 1-2 μέρες πριν την απολαύσουμε με φρέσκο ψωμί ή κράκερς. Εννοείται πως βγάζουμε το τυρί από το ψυγείο αρκετή ώρα πριν, αφενός γιατί το ελαιόλαδο θα έχει μερικώς σταθεροποιηθεί και αφετέρου γιατί κανένα τυρί δεν τρώγεται παγωμένο. 

Σημ. : Όταν τελειώσει η φέτα και οι λιαστές ντομάτες,  στραγγίστε το αρωματισμένο ελαιόλαδο και κρατήστε το για σαλάτες, μπρουσκέτες, μαρινάδες, κλπ.   Επίσης, μπορείτε να βάλετε μέσα κάποιο κίτρινο τυρί που θέλετε να ωριμάσει και να αποκτήσει έξτρα άρωμα και πικάντικη γεύση : κάθε χρόνο που παραλαμβάνω από την κουμπάρα μου λαδοτύρι από την Μυτιλήνη, το κόβω σε κομμάτια και το αφήνω σε ελαιόλαδο με μπόλικο μπούκοβο για τουλάχιστον 3 μήνες και δεν μπορώ να σας περιγράψω τι καταπληκτικό που γίνεται.  Τα κίτρινα τυριά δεν χρειάζεται καν να μπουν στο ψυγείο, αφού συντηρούνται άψογα στο ελαιόλαδο και είναι λιγότερο ευπαθή από την φέτα.