γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
της Αγάπης Μαργετίδη
Εντάξει, μην το πάρετε τοις μετρητοίς. Τίποτα το τρομακτικό δεν έχει το cocktail που θα πιούμε απόψε, κι ας είναι η νύχτα του Halloween. Άλλωστε με τα χρόνια, η γιορτή αυτή που ξεκίνησε από την ανάγκη των ανθρώπων να συμφιλιωθούν με την ιδέα του θανάτου και να γεφυρώσουν τον πάνω με τον κάτω κόσμο, σήμερα έχει καταλήξει να είναι ένα πάρτι μασκαρεμένων, κάτι σαν αποκριά made in the USA.
Αντίθετα, η μεξικάνικη Dia de los Muertos (η Μέρα των Νεκρών) που γιορτάζεται αύριο, πρώτη μέρα του Νοεμβρίου, είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα και παρόλο που θεωρητικά κάποιος θα τρόμαζε με όλους τους σκελετούς και τις νεκροκεφαλές που κυκλοφορούν, είναι μέρα χαράς και συνάντησης των πνευμάτων των νεκρών με τις οικογένειές τους. Μουσικές παίζουν παντού, στα σπίτια και τους τάφους στολίζονται βωμοί (offrendas) με πορτοκαλιούς κατιφέδες (flor de muerto: το λουλούδι των νεκρών) και ζαχαρωτά στο σχήμα νεκροκεφαλής (calaveras). Στα νεκροταφεία γίνονται ολονύχτια πάρτι με φαγοπότι. Τα πιο τυπικά εδέσματα είναι το ψωμί των νεκρών (pan de muerto) και τα tamales (γεμιστές πίτες από καλαμποκάλευρο που ψήνονται τυλιγμένες σε φύλλα καλαμποκιού ή μπανάνας), ενώ η τεκίλα και το mezcal ρέουν σαν νερό. Το 2008 η Dia de los Muertos καταγράφηκε επισήμως στη λίστα της UNESCO ως άυλη πολιτιστική κληρονομιά.
Η αντίστοιχη χριστιανική γιορτή των Αγίων Πάντων που γιορτάζεται κι αυτή την 1η Νοεμβρίου από τις δυτικές εκκλησίες (σε αντίθεση με τις ανατολικές που γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή) έχει εκδιώξει και αφορίσει οποιαδήποτε προσπάθεια των ανθρώπων να τα βρουν με τον θάνατο, να γελάσουν μαζί του, να τον ξορκίσουν. Στηριζόμενοι στην παγανιστική προέλευση της μεξικάνικης γιορτής (οι ρίζες της κρατάνε από τους προκολομβιανούς πολιτισμούς), οι Χριστιανοί, αφού την απαγόρευσαν, σκάρωσαν την γιορτή των Αγίων Πάντων, όπου δικαίωμα στην επικοινωνία με τις οικογένειές τους έχουν μόνον όσοι βρίσκονται στον παράδεισο. Δεν θα επεκτείνω περαιτέρω τις σκέψεις και τις απόψεις μου γιατί θα στενοχωρήσω πολλούς και δεν το θέλω. Στο κάτω κάτω για ένα cocktail γράφτηκε ο πρόλογος! 
Προσέξτε τώρα, συνταγή δεν υπάρχει. Τι σόι cocktail είναι αυτό; Το ευκολότερο. Θα διαλέξετε όποιο λευκό αλκοόλ σας αρέσει και απλώς θα του στάξετε λίγες σταγόνες μωβ χρώμα ζαχαροπλαστικής. Θα ανακατέψετε επίσης λίγο χυμό λεμονιού ή lime με μωβ χρώμα, θα βρέξετε το χείλος του ποτηριού και θα το βουτήξετε σε λίγη ζάχαρη, λευκή ή ανάμικτη με χρωματιστή. Όλα αυτά τα υλικά τα βρίσκετε στα περισσότερα σουπερμάρκετ. Όσον αφορά τo cocktail αυτό καθεαυτό, μπορείτε να φτιάξετε gin & tonic, vodka & tonic, vodka με χυμό λεμονιού, vodka & soda, αλλά και πιο σύνθετα, όπως margarita ή mojito. Αυτό που πρέπει μόνο να προσέξετε είναι η ποσότητα του χρώματος : επειδή όλες οι μάρκες δεν είναι ίδιες και κάποια χρωματίζουν πιο έντονα από κάποια άλλα, προσθέστε το χρώμα σταδιακά για να γίνει όσο μωβ θέλετε.
Αν θέλετε να μεταφερθείτε νοερά στην ατμόσφαιρα της Dia de los Muertos, διαβάστε ή ξαναδιαβάστε το περίφημο μυθιστόρημα Under the Volcano (Κάτω από το Ηφαίστειο) του Malcolm Lowry και δείτε ή ξαναδείτε το ομώνυμο αριστούργημα του John Huston με τον ανεπανάληπτο Albert Finney. Η επόμενη κίνηση θα είναι να κλείσετε εισιτήριο για το Μεξικό. Εγώ πάντως αυτό θα ονειρευτώ και ποιος ξέρει, του χρόνου μπορεί να σας στείλω ζωντανό ρεπορτάζ και την αυθεντική συνταγή για pan de muerto και tamales. Adiós muchachos!
