Ο Ηλίας Κεφαλάς είναι άνεργος, όπως άλλωστε το 20% του εργατικού δυναμικού της χώρας. Είναι τελειόφοιτος της σχολής Μηχανολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ και υπήρξε μέλος του συντονιστικού συνελεύσεων και καταλήψεων της «καυτής» για τα φοιτητικά δεδομένα περιόδου 2006-08. Σήμερα, επιλέγει να πολιτευτεί με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως υποψήφιος βουλευτής στην Β’ Αθήνας, και μιλάει στο In2life για επιλογές και ανάγκες, για απάθεια και ανατροπή, για την Αριστέρα και τους «Ναι σε Όλα» επαγγελματίες πολιτικούς.
Για ποιους λόγους αποφασίσατε να εμπλακείτε με την πολιτική, σε μια τέτοια κρίσιμη όσο και ασταθή πολιτικά περίοδο;
Ειδικά αυτή την περίοδο, η ενασχόληση με την πολιτική για ένα νέο δεν είναι επιλογή αλλά ανάγκη. Γιατί το μαύρο μέλλον που ανοίγεται μπροστά μας, αλλά και το παρόν της ανεργίας και της φτώχειας δεν μπορεί να αλλάξει με την αδιαφορία ούτε με τις ευχές για κάτι καλύτερο, αλλά μόνο με την συλλογική πάλη. Για αυτό η νεολαία δεν μπορεί να μένει απαθής, πρέπει να βγει μπροστά η ίδια, με φρέσκιες, ανατρεπτικές ιδέες.
Ακόμα, γιατί οι εκλογές της 6ης Μαΐου είναι οι πιο κρίσιμες εκλογές των τελευταίων δεκαετιών. Θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό την πορεία της χώρας και του λαού μας για τα επόμενα πολλά χρόνια. Γιατί στο πραγματικό δίλημμα που έχει ο λαός μας μπροστά του, πρέπει να δώσουμε ξεκάθαρες απαντήσεις: Ή θα επιμείνουμε σε ένα δρόμο κοινωνικής καταστροφής, λεηλασίας του δημόσιου πλούτου, αναίρεσης κάθε κατάκτησης, κοινωνικής ερήμωσης, εθνικής κατάθλιψης στο όνομα της παραμονής στο ευρώ και την ΕΕ και της ικανοποίησης των πιστωτών ή θα διαλέξουμε δρόμους αντίστασης, συλλογικότητας, αλληλεγγύης και ανατροπής, κατοχύρωσης λαϊκής κυριαρχίας, παραγωγικής ανασυγκρότησης και κοινωνικού μετασχηματισμού με αφετηρία τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε., τις εθνικοποιήσεις, την αναδιανομή εισοδήματος προς όφελος της εργασίας.
Θεωρείτε ότι σε αυτές τις εκλογές τα μικρά κόμματα πρέπει, εκτός του να αποτελούν «ψήφο διαμαρτυρίας», να έχουν και πρόταση εξουσίας;
Σαφώς και πρέπει τα «μικρά κόμματα» -και ιδίως της Αριστεράς- να έχουν πρόταση εξουσίας, γιατί στην πολιτική -όπως και στη ζωή- δεν κερδίζει αυτός που κάνει μόνο κριτική αλλά αυτός που έχει να πει κάτι για το προς τα πού θα πάνε τα πράγματα. Όμως είναι ερώτημα αν και τα λεγόμενα «μεγάλα κόμματα» και κυρίως τα κυβερνητικά παρουσιάζουν ένα δρόμο διαφορετικό από τον υπάρχοντα, από την κοινωνική ερήμωση και την ανταγωνιστικότητα με το αίμα των εργαζομένων και της νεολαίας; Όχι. Εμείς πιστεύουμε ότι υπάρχει άλλος δρόμος και η αριστερά οφείλει να έχει πρόταση εξουσίας. Όχι όμως με όρους «διακυβέρνησης» και διαχείρισης του υπάρχοντος, αλλά ριζικού μετασχηματισμού, χωρίς να ξεχνάει ότι ακόμη και εάν γινόταν και κατάφερνε η αριστερά να καταλάβει την κυβερνητική εξουσία, το κομβικό είναι πάντοτε οι μορφές λαϊκής αυτοοργάνωσης, δημοκρατίας και εξουσίας των εργαζομένων από τα κάτω, ξεκινώντας από τις ίδιες τις τωρινές μορφές «δημοκρατίας του αγώνα» (Λαϊκές Συνελεύσεις, «Πλατείες» κ.λπ.).
Έχετε κάποιο πολιτικό πρότυπο που ενδεχομένως σας ώθησε να ασχοληθείτε με την πολιτική; Μπορούν οι πολιτικοί να γίνουν πρότυπα;
Όχι, δεν είχα κάποιο πρότυπο με την έννοια της «διάσημης προσωπικότητας». Για εμάς, τα μέλη και τους αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πρότυπο είναι οι φιγούρες των απεργών χαλυβουργών που παρά τις τεράστιες αντιξοότητες αποδεικνύουν ότι πέρα από τα σκυμμένα κεφάλια, υπάρχει και η αξιοπρέπεια του συλλογικού αγώνα. Εμπνεόμαστε από τα χαμογελαστά και ανυπόμονα πρόσωπα των μαθητών και φοιτητών του εκπαιδευτικού κινήματος και των καταλήψεων. Παίρνουμε θάρρος από την αυταπάρνηση των συνταξιούχων που παρά την κούρασή τους παλεύουν ενάντια στη διάλυση του συνταξιοδοτικού συστήματος και την καταλήστευση των αποθεματικών ταμείων των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης. Συγκινούμαστε από την εικόνα του φτωχού αγρότη με το σκαμμένο πρόσωπο που αγωνίζεται ενάντια στη διαρκή υποβάθμιση του αγροτικού τομέα. Γιατί για εμάς από την περίοδο της κατοχής και της Αντίστασης, και από εκεί στην εποχή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, μέχρι και τις μέρες που ζούμε τώρα, σημείο έμπνευσης είναι πάντα ο αγωνιζόμενος λαός και όχι οι «επαγγελματίες της πολιτικής».
Η Βουλή με 10 κόμματα θα είναι δημοκρατία ή Βαβέλ;
Ενώ σήμερα με λιγότερα κόμματα είναι δημοκρατία; Οι «ΝΑΙ σε ΟΛΑ» βουλευτές, οι υπάλληλοι των τραπεζών, είτε είναι σε ένα είτε σε πενήντα κόμματα, δεν εκφράζουν τη βούληση του λαού, ούτε βέβαια τα δημοκρατικά του αισθήματα. Βεβαίως και δεν κινδυνεύει κανένας από την είσοδο περισσότερων κομμάτων στη Βουλή, όμως το ερώτημα είναι τι λένε και κάνουν τα κόμματα αυτά. Για αυτό και πρέπει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να μπει στη βουλή γιατί εκφράζει ένα πρόγραμμα υπέρ των δικαιωμάτων της κοινωνίας. Η ενίσχυση της Αριστεράς και η απομείωση των Μνημονιακών δυνάμεων και της ακροδεξιάς, είναι η καλύτερη λύση για τον λαό, είναι ο δρόμος για να ανοίξουν δρόμοι ανατροπής. Αρκεί να συνδυαστεί με την κλιμάκωση των αγώνων, τη γενίκευση μορφών λαϊκής αυτοοργάνωσης, αλληλεγγύης και αυτοδιαχείρισης, στη βάση ενός κοινού προγράμματος ρήξης και ανατροπής με τους πιστωτές και την ΕΕ.
Ευρώ ή δραχμή;
Μας λένε: Αν φύγουμε από το ευρώ θα χάσουν κάθε αξία οι καταθέσεις, δεν θα μπορεί το κράτος να πληρώσει συντάξεις και μισθούς. Θα ακριβύνουν όλα τα προϊόντα και θα έρθει υπερπληθωρισμός. Δεν θα μπορούμε να αγοράσουμε καύσιμα.
Εμείς απέναντι στους ψευδεπίγραφους εκβιασμούς της «συμμορίας του ευρώ», απαντάμε ότι: Ήδη στο όνομα της παραμονής στο ευρώ οι μισθοί έχουν μειωθεί κατά 25% κατά μέσο όρο και έρχονται ακόμη περισσότερες μειώσεις. Στο δημόσιο σε πολλές περιπτώσεις η μείωση είναι 35-50%. Οι καταθέσεις μειώνονται διαρκώς γιατί ο κόσμος αναγκάζεται να εξαντλήσει τις αποταμιεύσεις του. Τα προϊόντα δεν σταμάτησαν να ακριβαίνουν – η ΕΕ απαιτεί ακόμη μεγαλύτερες αυξήσεις σε ΔΕΗ και άλλους λογαριασμούς. Τα καύσιμα ήδη γίνονται απλησίαστα. Αυξάνονται οι άστεγοι και άνθρωποι που πεινάνε.
Αντίθετα εάν φύγουμε από το ευρώ, εθνικοποιήσουμε τις τράπεζες και τις μεγάλες στρατηγικές επιχειρήσεις (φυσικά χωρίς αποζημίωση, εφόσον με τις ενισχύσεις που έχουν πάρει τις έχουμε πληρώσει δύο και τρεις φορές) και επιβάλλουμε ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων (για να μην μπορούν τα διάφορα επιχειρηματικά λαμόγια να βγάζουν τα κεφάλαια στην Ελβετία) θα μπορέσουμε: Να βάλουμε τέλος στην καταστροφική πολιτική της «εσωτερικής υποτίμησης». Να παίρνουμε εμείς τις αποφάσεις για τη δημόσια δαπάνη και την οικονομική πολιτική πέρα από τους περιορισμούς του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ. Να σταματήσει ο φαύλος κύκλος των περικοπών και της αποδιάρθρωσης των δημόσιων υποδομών. Να σταματήσουμε τις ανεξέλεγκτες εισαγωγές και να ενισχύσουμε την εγχώρια παραγωγή. Να μπορέσουμε να χαράξουμε μια πολιτική παραγωγικής ανασυγκρότησης σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες.
Γιατί να σας ψηφίσει ο κόσμος;
Γιατί είμαστε οι μόνοι που μιλάμε για έναν άλλο δρόμο στο σήμερα. Η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι χρήσιμη ψήφος. Γιατί είναι ψήφος στην Αριστερά που δείχνει το δρόμο για να γίνει η Αριστερά δύναμη ανατροπής. Γιατί είναι ψήφος στο αναγκαίο πρόγραμμα ρήξης και ανατροπής, αυτό που ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε το ΚΚΕ τολμούν σήμερα να αρθρώσουν. Γιατί είναι ψήφος για να αλλάξουν τα πράγματα στην Αριστερά, να αποδοκιμαστούν οι λογικές της ήττας και της διάσπασης. Τι ωφελεί να ενισχυθούν ακόμη περισσότερο αυτοί που την επομένη θα προδώσουν ξανά την αγωνία του κόσμου της Αριστεράς και του αγώνα; Δεν πρέπει σε αυτές τις εκλογές να τονωθεί άλλο η αυταρέσκεια και αυτάρκεια των ηγεσιών της Αριστεράς της ήττας. Γιατί είναι ψήφος για να αλλάξουν οι συσχετισμοί. Ισχυρή ΑΝΤΑΡΣΥΑ σημαίνει ότι ανοίγουν δρόμοι για ανακατατάξεις μέσα στην Αριστερά με συναγωνιστές που δεν πείθονται με την πολιτική των ηγεσιών του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ. Γιατί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είναι περιθωριακή δύναμη έχει ήδη δείξει την εκλογική της δυναμική στις περιφερειακές εκλογές και κατεβαίνει με αξιώσεις για σοβαρό ποσοστό στις βουλευτικές. Εάν ενισχυθεί και άλλο μπορεί να σπάσει το φράγμα του 3%. Γι’ αυτό και χρειάζεται να στηριχθεί με κάθε δυνατό τρόπο. Δεν είναι χαμένη ψήφος, είναι η πιο χρήσιμη ψήφος για όσους αγωνιούν για την Αριστερά, για όσους πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα στον τόπο.
Αλλά και γιατί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ξεχωρίζει για την ηθική υπόσταση των μελών της, ως κομμάτι της αριστεράς που έχει στηρίξει όλες τις πλευρές και όλα τα βήματα του λαϊκού ξεσηκωμού, γιατί εξαρχής πρόβαλε τα βασικά σημεία ενός προγράμματος διεξόδου και δεν μάσησε τα λόγια της για τη διαγραφή του χρέους και την έξοδο από την ΕΕ. Γιατί στήριξε την κλιμάκωση των αγώνων, τις απεργίες διαρκείας, τις καταλήψεις. Γιατί στήριξε τις συγκρούσεις του λαού με τις συμμορίες των δυνάμεων καταστολής. Γιατί στήριξε ολόψυχα το κίνημα των Πλατειών, τις λαϊκές συνελεύσεις, τα κινήματα ανυπακοής, το συντονισμό σωματείων. Γιατί στήριξε τους αγώνες των μεταναστών από σκοπιά δημοκρατικών δικαιωμάτων, διεθνισμού και ταξικής ενότητας. Γιατί στήριξε τους μαχητικούς αγώνες για το περιβάλλον, από τη Χαλκιδική έως την Κερατέα. Γιατί απηύθυνε την πρόταση για το Αγωνιστικό Μέτωπο Ρήξης και Ανατροπής προτείνοντας το δρόμο για να γίνει ο αγωνιζόμενος λαός συλλογικό υποκείμενο ανατροπής. Γιατί έχει αποδείξει την ενωτική αγωνιστική διάθεσή της και την επιθυμία να ανοίξει ανοιχτά πλατιά και ενωτικά τη συζήτηση για την Αριστερά της νικηφόρας ανατροπής. Γιατί αντιπροσωπεύει τους αγωνιστές που στο φοιτητικό κίνημα, στα σωματεία, στα τοπικά κινήματα στήριξαν όλους τους μεγάλους αγώνες, πρότειναν αγωνιστική κλιμάκωση, δεν προχώρησαν σε συνδιαλλαγές με τις καθεστωτικές δυνάμεις.
