Οι «Πειρατές της Σουηδίας» έκαναν την έκπληξη στις Ευρωεκλογές του 2009, κερδίζοντας δύο έδρες στο Στρασβούργο, κι έκτοτε τα Κόμματα των Πειρατών εξαπλώνονται στην Ευρώπη, διεκδικώντας μεταξύ άλλων περισσότερη κρατική διαφάνεια και αμεσότερη δημοκρατία. Ο Θάνος Πλέσσας, 29 ετών, υποψήφιος βουλευτής Ηλείας με το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας, μιλά για την απόφαση να ασχοληθεί για πρώτη φορά με την πολιτική, για την αντιπροσωπευτική δημοκρατία που δεν λειτουργεί σωστά και το γιατί το «ευρώ ή δραχμή» δεν είναι δίλημμα.
Για ποιους λόγους αποφασίσατε να εμπλακείτε με την πολιτική, σε μια τέτοια κρίσιμη όσο και ασταθή πολιτικά περίοδο;
Από παλιά ήμουν πολιτικοποιημένο άτομο, δηλαδή με ενδιέφερε να διαβάζω το τι συμβαίνει στην πολιτική ζωή. Βέβαια δεν ήμουν κομματικοποιημένος πουθενά. Πλέον αφού αποδεικνύεται ότι το σύστημα, έτσι όπως δουλεύει, είναι αποτυχημένο και δεν επιτρέπει στους πολίτες να εκφραστούν, σκέφτηκα ότι ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε να το αλλάξουμε είναι να προσπαθήσουμε μέσα από το ίδιο το σύστημα. Γι’ αυτό αποφάσισα κι εγώ να ασχοληθώ.
Θεωρείτε ότι σε αυτές τις εκλογές τα μικρά κόμματα πρέπει, εκτός του να αποτελούν «ψήφο διαμαρτυρίας», να έχουν και πρόταση εξουσίας;
Δεν πιστεύω ότι χρειάζεται να έχουν, κατ’ ανάγκη, πρόταση εξουσίας, από τη στιγμή που λόγω της δύναμής τους είναι δύσκολο να κληθούν να εφαρμόσουν αυτό το πρόγραμμα, να κληθούν δηλαδή να κυβερνήσουν. Όμως το κάθε κόμμα θα πρέπει να έχει κάποιες συγκεκριμένες θέσεις, τις οποίες να μπορεί να προωθεί ανάλογα με το τι θεωρεί σημαντικό. Για παράδειγμα, εμείς έχουμε περίπου 22 θέσεις και αρχές στο πρόγραμμά μας, και απ’ αυτές αυτή τη στιγμή προωθούμε τέσσερις-πέντε που θεωρούμε ότι είναι πιο σημαντικές, όπως η διαφάνεια στη δημόσια ζωή, η περισσότερη συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις και η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης.
Η Βουλή με 10 κόμματα θα είναι δημοκρατία ή Βαβέλ;
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι θα είναι Βαβέλ. Αν ο κόσμος πιστεύει ότι θέλει στη Βουλή δέκα ή δεκαπέντε κόμματα, ας είναι τόσα. Το θέμα είναι εάν η βούληση των πολιτών αντιπροσωπεύεται μέσα από αυτό το σύστημα. Από τη στιγμή που υπάρχουν κόμματα τα οποία έχουν χαμηλότερο ποσοστό, 1% ή 1,5% και δεν αντιπροσωπεύονται, δεν έχουμε ένα αναλογικό σύστημα ώστε ακόμα και αυτοί οι πολίτες να μπορούν να εκφραστούν. Και μάλιστα τα κόμματα που δεν μπαίνουν στη Βουλή ουσιαστικά ευνοούν τις έδρες που παίρνει το πρώτο κόμμα και υπάρχει και ο κόσμος που μπορεί να θεωρεί ότι δεν τον αντιπροσωπεύει κανείς από το πολιτικό σύστημα, οπότε ή απέχει –αυτούς που απέχουν μπορούμε να τους αφήσουμε στην άκρη, γιατί δεν ξέρουμε για ποιο λόγο απέχουν– ή πηγαίνει και ψηφίζει λευκό, αλλά ούτε αυτό εκφράζεται κάπως. Τα λευκά δε μετράνε κάπου, είναι σαν τα άκυρα.
Ευρώ ή δραχμή;
Δεν πιστεύουμε σε αυτό το δίλημμα. Υπάρχουν κάποιες παράμετροι, όπως είναι τα οικονομικά στοιχεία τα οποία πιστεύουμε ότι λόγω της αδιαφάνειας που επικρατεί στην δημόσια ζωή, δεν έχουμε τα πραγματικά και ακόμα δεν μπορούμε να ξέρουμε καν αν θα τα έχουμε, δεν έχουν συσταθεί εξεταστικές επιτροπές για τα στοιχεία του ελλείμματος για να δούμε αν είναι αληθή ή όχι. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό το πρόβλημα. Το βασικότερο είναι ότι δεν ακούστηκαν όλες οι απόψεις. Εμείς πιστεύουμε στην πολυφωνία. Τα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης προώθησαν μόνο τη μία άποψη, και ουσιαστικά με κραυγές φόβου δεν άφησαν να ακουστεί ο αντίλογος. Και τρίτον, ο κόσμος ποτέ δεν κλήθηκε να απαντήσει στο ερώτημα. Θα έπρεπε να αποφασίσουν οι ίδιοι οι πολίτες, και να αναλάβουν εκείνοι την πολιτική ευθύνη στο ναι ή στο όχι. Αυτό, όμως, θα έπρεπε να έχει γίνει πριν την ψήφιση του πρώτου Μνημονίου.
Γιατί να σας ψηφίσει ο κόσμος;
Να μας ψηφίσει, εάν πιστεύει ότι το υπάρχον εκλογικό και πολιτικό σύστημα δεν τον αντιπροσωπεύει, αν πιστεύει ότι πρέπει να συμμετέχει πιο συχνά και πιο ενεργά στα κοινά και στις αποφάσεις, και αν πιστεύει ότι πρέπει να πάμε σε ένα πιο άμεσο δημοκρατικό τρόπο λειτουργίας των κρατικών θεσμών, μεγαλύτερη διαφάνεια και πραγματική ανεξαρτησία σε όλες τις εξουσίες.
Για ποιους λόγους αποφασίσατε να εμπλακείτε με την πολιτική, σε μια τέτοια κρίσιμη όσο και ασταθή πολιτικά περίοδο;
Από παλιά ήμουν πολιτικοποιημένο άτομο, δηλαδή με ενδιέφερε να διαβάζω το τι συμβαίνει στην πολιτική ζωή. Βέβαια δεν ήμουν κομματικοποιημένος πουθενά. Πλέον αφού αποδεικνύεται ότι το σύστημα, έτσι όπως δουλεύει, είναι αποτυχημένο και δεν επιτρέπει στους πολίτες να εκφραστούν, σκέφτηκα ότι ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε να το αλλάξουμε είναι να προσπαθήσουμε μέσα από το ίδιο το σύστημα. Γι’ αυτό αποφάσισα κι εγώ να ασχοληθώ.
Θεωρείτε ότι σε αυτές τις εκλογές τα μικρά κόμματα πρέπει, εκτός του να αποτελούν «ψήφο διαμαρτυρίας», να έχουν και πρόταση εξουσίας;
Δεν πιστεύω ότι χρειάζεται να έχουν, κατ’ ανάγκη, πρόταση εξουσίας, από τη στιγμή που λόγω της δύναμής τους είναι δύσκολο να κληθούν να εφαρμόσουν αυτό το πρόγραμμα, να κληθούν δηλαδή να κυβερνήσουν. Όμως το κάθε κόμμα θα πρέπει να έχει κάποιες συγκεκριμένες θέσεις, τις οποίες να μπορεί να προωθεί ανάλογα με το τι θεωρεί σημαντικό. Για παράδειγμα, εμείς έχουμε περίπου 22 θέσεις και αρχές στο πρόγραμμά μας, και απ’ αυτές αυτή τη στιγμή προωθούμε τέσσερις-πέντε που θεωρούμε ότι είναι πιο σημαντικές, όπως η διαφάνεια στη δημόσια ζωή, η περισσότερη συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις και η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης.
Η Βουλή με 10 κόμματα θα είναι δημοκρατία ή Βαβέλ;
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι θα είναι Βαβέλ. Αν ο κόσμος πιστεύει ότι θέλει στη Βουλή δέκα ή δεκαπέντε κόμματα, ας είναι τόσα. Το θέμα είναι εάν η βούληση των πολιτών αντιπροσωπεύεται μέσα από αυτό το σύστημα. Από τη στιγμή που υπάρχουν κόμματα τα οποία έχουν χαμηλότερο ποσοστό, 1% ή 1,5% και δεν αντιπροσωπεύονται, δεν έχουμε ένα αναλογικό σύστημα ώστε ακόμα και αυτοί οι πολίτες να μπορούν να εκφραστούν. Και μάλιστα τα κόμματα που δεν μπαίνουν στη Βουλή ουσιαστικά ευνοούν τις έδρες που παίρνει το πρώτο κόμμα και υπάρχει και ο κόσμος που μπορεί να θεωρεί ότι δεν τον αντιπροσωπεύει κανείς από το πολιτικό σύστημα, οπότε ή απέχει –αυτούς που απέχουν μπορούμε να τους αφήσουμε στην άκρη, γιατί δεν ξέρουμε για ποιο λόγο απέχουν– ή πηγαίνει και ψηφίζει λευκό, αλλά ούτε αυτό εκφράζεται κάπως. Τα λευκά δε μετράνε κάπου, είναι σαν τα άκυρα.
Ευρώ ή δραχμή;
Δεν πιστεύουμε σε αυτό το δίλημμα. Υπάρχουν κάποιες παράμετροι, όπως είναι τα οικονομικά στοιχεία τα οποία πιστεύουμε ότι λόγω της αδιαφάνειας που επικρατεί στην δημόσια ζωή, δεν έχουμε τα πραγματικά και ακόμα δεν μπορούμε να ξέρουμε καν αν θα τα έχουμε, δεν έχουν συσταθεί εξεταστικές επιτροπές για τα στοιχεία του ελλείμματος για να δούμε αν είναι αληθή ή όχι. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό το πρόβλημα. Το βασικότερο είναι ότι δεν ακούστηκαν όλες οι απόψεις. Εμείς πιστεύουμε στην πολυφωνία. Τα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης προώθησαν μόνο τη μία άποψη, και ουσιαστικά με κραυγές φόβου δεν άφησαν να ακουστεί ο αντίλογος. Και τρίτον, ο κόσμος ποτέ δεν κλήθηκε να απαντήσει στο ερώτημα. Θα έπρεπε να αποφασίσουν οι ίδιοι οι πολίτες, και να αναλάβουν εκείνοι την πολιτική ευθύνη στο ναι ή στο όχι. Αυτό, όμως, θα έπρεπε να έχει γίνει πριν την ψήφιση του πρώτου Μνημονίου.
Γιατί να σας ψηφίσει ο κόσμος;
Να μας ψηφίσει, εάν πιστεύει ότι το υπάρχον εκλογικό και πολιτικό σύστημα δεν τον αντιπροσωπεύει, αν πιστεύει ότι πρέπει να συμμετέχει πιο συχνά και πιο ενεργά στα κοινά και στις αποφάσεις, και αν πιστεύει ότι πρέπει να πάμε σε ένα πιο άμεσο δημοκρατικό τρόπο λειτουργίας των κρατικών θεσμών, μεγαλύτερη διαφάνεια και πραγματική ανεξαρτησία σε όλες τις εξουσίες.
