To Bounty στη Δραπετσώνα είναι η χαρά του κρεατοφάγου

Κάποτε οι καλοφαγάδες της πρωτεύουσας έπρεπε να ταξιδέψουν μέχρι την Αργεντινή για να βρουν σωστό ribeye, να πεταχτούν μέχρι το Τέξας για brisket ή –στην καλύτερη– να πάρουν το πλοίο για Χίο για κοντοσούβλι σωστό ή το ΚΤΕΛ για τα ρουμελιώτικα αρνιά και κοκορέτσια. Όχι πια. Η «κρεατοφαγική σκηνή της Αθήνας και του Πειραιά» έχει περάσει από τη σούβλα στον σοβά, από το “πάρε ένα πιτόγυρο με όλα” στο “αυτό είναι dry-aged 28 ημερών από μικρό παραγωγό της Ηπείρου”.

Το κρέας πλέον δεν το τρώμε. Το συζητάμε, το σερβίρουμε σε ξύλα με όνομα, το καπνίζουμε, το μαρινάρουμε, το φωτογραφίζουμε – πριν το καταβροχθίσουμε με τον ενθουσιασμό του κυνηγού που βρήκε θήρα σπάνια. Κι αν παλιά το να έχεις καλό κρέας σήμαινε απλώς να έχεις καλό χασάπη, σήμερα σημαίνει να έχεις ιστορία, τεχνική και μεράκι — και να ξέρεις πού να σταματήσεις πριν το παντρέψεις με 12 σως.

Από την Κηφισιά μέχρι το Κουκάκι και από τα Πετράλωνα μέχρι το λιμάνι, ο χάρτης της κρεατοφαγίας γεμίζει σημεία ενδιαφέροντος, που άλλοτε σε πείθουν με τεχνική ακριβείας και άλλοτε με μια ωμή, πρωτόγονη απόλαυση που δίνει άλλοθι στους καλοφαγάδες να γίνουν μόνιμοι θαμώνες τους.

Κάπου εδώ, στη βιομηχανική καρδιά της Δραπετσώνας, δίπλα σχεδόν στα θρυλικά σουβλατζίδικα του Αβραάμ, του Πολύβιου και του Καράμπαμπα κι απέναντι από το Πρώτο –που ακόμη βάζει πλώρη για το χρυσό μετάλλιο γαλακτομπούρεκου- ξεπροβάλλει το Bounty. Όχι σαν απομεινάρι άλλης εποχής, αλλά σαν σύγχρονο καταφύγιο για όσους ξέρουν να εκτιμούν το καλό κρέας – κι ακόμα καλύτερα, να το τιμούν χωρίς φανφάρες. Σαν ένα μυστικό που κυκλοφορεί στόμα με στόμα -από στόμα γεμάτο, για να είμαστε ακριβείς. Κι αν το μενού έχει μια σαφή και δεδηλωμένη κρεατοφαγική προτίμηση, αυτό δεν σημαίνει ότι οι υπόλοιποι θα φύγουν νηστικοί από τα μέρη του. Τουναντίον θα βρουν χορταστικές μερίδες για να κάνουν τη Δραπετσώνα, δεύτερο σπίτι τους. Ο χώρος έχει industrial ροπή στη διακόσμηση με τεράστια ξύλινα τραπέζια και εντυπωσιακά κρεμαστά φωτιστικά ενώ οι οικογενειάρχες της παρέας θα εκτιμήσουν την εσωτερική αυλή που στεγάζει πολλά από τα παιχνίδια των μικρών επισκεπτών του χώρου.

Ξεκινήσαμε δυναμικά με το σκορδόψωμο (6€) με φοκάτσια πατάτας με μυρωδικά, παρμεζάνα και λάδι σκόρδου και χαμογελάσαμε λέγοντας cheese σαν δοκιμάσαμε το κατσικίσιο τυρί (9€) με μαρμελάδα αχλάδι και ημίγλυκο κρασί. Το σουφλέ μελιτζάνας σε πήλινο (9€) από την άλλη με φέτα, πιπεριά κόκκινη, σάλτσα ντομάτας, μαϊντανό και mozzarella μας έδωσε το άλλοθι να μιλήσουμε για άλλη μια φορά για όλα εκείνα τα γιαγιαδίσια οικογενειακά τραπέζια που ποτέ μας δεν ξεπεράσαμε.

Κάπου εδώ άνοιξε κι η πατατοκουβέντα με τους συνδαιτημόνες του τραπεζιού με τους οποίους αρχίσαμε να συζητάμε τι θα πάρουμε για τη μέση. Όπως ήταν φυσιολογικό, η φωλιά πατάτας (9€) κατέπνιξε τις όποιες διαφωνίες εν τη γενέσει τους κι όλοι μονιάσαμε σαν δοκιμάσαμε τα 3 αυγά, την καπνιστή πανσέτα, τη φρέσκια ντομάτα, το mix τυριών και την πάπρικα που τη συνόδευαν Στη συνέχεια ξεκίνησε η κρεατομαχία. Αφού εφοδιαστήκαμε με μαχαίρια και πιρούνια βρεθήκαμε επί τω έργω μπροστά από το λουκάνικο αγριόχοιρου (9€) με χούμους και καραμελωμένα κρεμμύδια. Χάρη στην ιδιαίτερη γεύση και το σωστό ψήσιμό του μπήκε στη λίστα των πιάτων που μας εντυπωσίασαν.

Αντίστοιχα γευστικότατα ήταν τα κεφτεδάκια από κιμά Black Angus (12€) με chutney ντομάτας, σάλτσα γιαουρτιού, pinsa bread και λάδι σκόρδου μια εκλεπτυσμένη εκδοχή του λατρεμένου κρεατομεζέ.

Εξαιρετική εντύπωση μας έκανε το σωτέ ψαρονέφρι (12€), μαριναρισμένο με αρωματικά βότανα, teriyaki sauce, καραμελωμένο κρεμμύδι και κρουτόν από φοκάτσια, ενώ το κοντοσούβλι κοτόπουλο (15€) παρότι σωστά ψημένο υπολειπόταν σε γεύση συγκριτικά με τα υπόλοιπα πιάτα που δοκιμάσαμε.

Τα φιλετάκια μαύρου χοίρου (15€) κονταροχτυπήθηκαν για να κατακτήσουν την κορυφή των προτιμήσεών μας, όμως η ταλιάτα flap steak (26€) ήταν εκείνη που ανέβηκε στο βάθρο των νικητών. Το πιάτο συνοδευόταν από πατάτες baby, σαλάτα ρόκας, παρμεζάνα και μαγιονέζα τρούφας και ξεπέρασε τις προσδοκίες μας γευστικά, με highlight το ολόσωστο ψήσιμό του.

Στο τέλος το μιλφέιγ Toffee Caramel μας έκανε να γκουκλάρουμε τη λέξη γλυκοπαράδεισος για να δούμε αν θα βγάλει στα αποτελέσματα τις φωτογραφικές μας απόπειρες να το απαθανατίσουμε. Με τραγανά καραμελωμένα φύλλα σφολιάτας, κρέμα patisserie, καραμέλα βουτύρου και παγωτό βανίλια Μαδαγασκάρης ήρθε να ολοκληρώσει με τον καλύτερο τρόπο ένα όμορφο γεύμα.

Ο λογαριασμός για πλήρες γεύμα μαζί με κρασάκι στα 25-30€ το άτομο.