Το Στέκι του Γίγαντα στα Μανιάτικα φέρνει τη συριανή κουζίνα στο πιάτο κι ένα μπιφτέκι γεμιστό με παστουρμά και τυρί που δικαιώνει τις μερακλήδικες ορέξεις σου.
γράφει:
Ο Πειραιάς δεν είναι απλώς το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας. Είναι ένα «καταφύγιο» για μεζεδολάγνους και food lovers που όσα χρόνια κι αν περάσουν συνεχίζουν απρόσκοπτα να τιμούν την γαστρονομική του ιστορία. Και αν υπάρχει κάτι που αποτυπώνει καλύτερα απ’ όλα αυτή την ιστορία, αυτά είναι φυσικά τα μεζεδοπωλεία του. Εκεί όπου το τσίπουρο ρέει, τα ποτήρια γεμίζουν ξανά και ξανά, και οι παρέες ξεχνάνε τον χρόνο πάνω από πιατέλες γεμάτες γεύσεις που μυρίζουν θάλασσα και παράδοση.
Από το κέντρο του Πειραιά μέχρι τα στενά του Χατζηκυριάκειου, από τα Καμίνια μέχρι τη Δραπετσώνα και το Πασαλιμάνι, το σκηνικό μοιάζει το ίδιο: απλές καρέκλες, καρό τραπεζομάντιλα, λαϊκές μουσικές και πιάτα που έρχονται ασταμάτητα στο τραπέζι. Αυτό που αλλάζει είναι οι γεύσεις οι οποίες ωστόσο σχεδόν στο σύνολό τους, πατούν πάνω στην παραδοσιακή ελληνική κουζίνα και μας γεμίζουν μοσχοβολιστές μυρωδιές χάρη σε συνταγές από όλη την χώρα. Κάπου στα Μανιάτικα (περίπου 700 μέτρα από τον σταθμό μετρό της περιοχής) υπάρχει ένα μικρό γωνιακό μεζεδοπωλείο που καλοταΐζει τους θαμώνες του φέρνοντας λίγη από την γαστρονομική κληρονομιά της Σύρου στο πιάτο μας.
Το Στέκι του Γίγαντα μοιάζει βγαλμένο από το χρονοντούλαπο της ιστορίας κι έχει μια ιδιαίτερη ζεστασιά που γίνεται αντιληπτή άπαξ και το επισκεφθείς. Ξύλινα τραπεζάκια, βινύλια των μεγάλων λαϊκών στους τοίχους, αναμνηστικά προηγούμενων δεκαετιών και μουσικά όργανα ντύνουν διακοσμητικά τον χώρο συνθέτοντας ένα σκηνικό που σίγουρα θα κλέψει κάποιο από τα φωτογραφικά σου κλικ. Ο Θεοδόσης Μαραγκουδάκης έφερε στο προσκήνιο του καταλόγου τη Σύρο και πολύ καλά έκανε αν μας ρωτάς, αφού η κυκλαδίτικη κουζίνα φιγουράρει στις πρώτες θέσεις των προτιμήσεών μας παγκοσμίως χάρη στους γευστικότατους θησαυρούς που σερβίρει στο τραπέζι μας.
Ένα βράδυ Σαββάτου κατηφορίσαμε στο Στέκι του Γίγαντα κι ευτυχώς είχαμε κάνει κράτηση διαφορετικά θα είχαμε βρεθεί προ δυσάρεστης εκπλήξεως αφού το μεζεδοπωλείο ήταν γεμάτο. Αφού πήραμε θέση, κάναμε την καθιερωμένη πρόποση με ωραιότατο γλυκόπιοτο ξηρό ροζέ κρασί (8€ το λίτρο) βουτώντας παράλληλα το φρέσκο ψωμάκι στο ντιπ μαϊντανοσαλάτας (1€) που ήταν όσο κρεμμυδάτο χρειαζόμασταν για να ξεκινήσει ταιριαστά η μεζεδοφαγία μας.
Συνεχίσαμε με τη Φραγκοσυριανή πράσινη σαλάτα (8,50€) με λούζα Σύρου, βινεγκρέτ και παρμεζάνα. Όπως πιθανόν μπορείς κι εσύ να καταλάβεις η λούζα είναι αυτή που έκανε τη διαφορά αποδεικνύοντας σε κάθε μπουκιά τη γευστική της υπεροχή. Αν είσαι λάτρης των πιτών τότε ετοιμάσου να μπεις σε μεγάλο δίλημμα. Από τη μία η χειροποίητη παστουρμαδόπιτα (7€) και από την άλλη τα τυροπιτάκια της Κυρά-Φανής με μέλι (7€ τα 6 τεμάχια) αξίζουν αμφότερα της δοκιμής σου. Αξίζει να δώσουμε τα συγχαρίκια μας στην κουζίνα του Γίγαντα αφού επιμένει χειροποίητα κι επελαύνει ενάντια στις προκάτ κατεψυγμένες πίτες που έχουμε κουραστεί να τρώμε είναι η αλήθεια.
Σα σωστοί μερακλήδες δοκιμάσαμε τη συκωταριά αρνίσια τηγανιά (8€) κι ορκιστήκαμε στην επόμενη επίσκεψη μας να φάμε και τους εξαίσιους σπιτικούς λαχανοντολμάδες (9€) για τους οποίους έχουμε διαβάσει πλήθος επαίνων στο διαδίκτυο. Το «γλυκό» ήρθε νωρίτερα του αναμενομένου αφού φάγαμε ωσάν κολασμένοι την τούρτα του Γίγαντα (9€) που είναι δίχως άλλο μια από τις πιο ονομαστές σπεσιαλιτέ του μενού. Αυγά μάτια με πατατούλες, παστουρμά και σουτζούκι σε μια ονειρεμένη συνύπαρξη που μας ανάγκασε να ξεκινήσουμε το ρεσιτάλ επιφωνημάτων που συνεχίστηκε σαν να μην υπάρχει αύριο με το μπιφτέκι του Γίγαντα (11€).
Γεμιστό με παστουρμά και φέτα, έλιωνε σαν συναντήθηκε με τα πιρούνια μας, αναδύοντας το πικάντικο άρωμα του παστουρμά που έκανε και πάλι γευστικά τη διαφορά. Το Συριανό λουκάνικο (9€) με μάραθο έκανε την μπεσαλήδικη καρδούλα να σκιρτήσει από χαρά για αυτό και το τιμήσαμε δις. Οι κρεατολάγνοι επιβάλλεται να δοκιμάσουν και τη θηριώδη σταβλίσια (17€) που εξείχε του τεράστιου πιάτου κι ήταν ολόσωστα ψημένη. Όσοι δεν προτιμούν το κρέας, τότε μπορούν να το ρίξουν στον μπακαλιάρο σκορδαλιά (9€) του μενού που έμοιαζε χάρμα και ταιριάζει γάντι με την περίοδο της Σαρακοστής που διανύουμε.Το γεύμα μας έκλεισε με κερασμένο σιμιγδαλένιο χαλβαδάκι, όπως παλιά.
