Η απλή ευτυχία μου πηγάζει από τη χαρά μου να τραγουδάω

Μια μέρα σαν και αυτή, το ελληνικό, λαϊκό τραγούδι γίνεται πλουσιότερο και η Άννα Βίσση γεννιέται.

Η απλή ευτυχία μου πηγάζει από τη χαρά μου να τραγουδάω

Μεγάλωσα σε μία μητριαρχική οικογένεια, αλλά με την ανοχή του πατριάρχη. Διότι, ο μπαμπάς μου ήταν πολύ δυναμικός άνθρωπος, πολύ άντρας, αλλά καθόλου βίαιος. Ήτανε γλυκύτατος μπαμπάς, αλλά άφηνε τη μάνα μου να είναι αυτό που είναι, γιατί της άρεσε και γιατί εκείνος τη θαύμαζε.

Αν μπορούσα να επιβιώσω οικονομικά από τους δίσκους δεν θα δούλευα ποτέ σε κέντρο. Είναι τόσο δελεαστική η νύχτα, που χωρίς να το καταλάβεις έχεις χάσει τον εαυτό σου. Για 3 χρόνια δεν είχα δει τον ήλιο. Τρία χρόνια δεν είχα δει πως είναι ο ουρανός τη μέρα.  Ξυπνούσα στις 4 το απόγευμα.

Μου είχαν πει να προσέχω τα αγόρια, για αυτό και είχα πάντα μια δυσπιστία απέναντι τους. Παρόλο που μου αρέσουν τα αγόρια τα αγαπώ πιο πολύ με το μυαλό μου παρά με το κορμί μου. Για αυτό και τώρα δεν θέλω να ντύνομαι sexy, ούτε στην καθημερινή μου ζωή, ούτε στην πίστα. Θηλύκια ναι, sexy όχι. Δεν βάφομαι καθόλου πια. Δόξα το θεό αυτή την περίοδο ξέφυγα από την ματαιοδοξία που είχα. Ίσως να μου έλειπε ο έρωτας, ίσως ένας άνθρωπος να δέσω και να διορθώσω την ζωή μου μαζί του.

Θα ήθελα να 'χα τραγουδήσει πολλά τραγούδια. Όπως αυτά του Μάνου Χατζιδάκι που είπε η Γαλάνη. Μάλλον γεννήθηκα αργά και οι μεγάλοι συνθέτες μας, έδωσαν τον ανθό τους σε άλλους, πριν από μένα.

Λένε ότι είμαι κακιά, στριμμένη, υπολογίστρια, παρά το γεγονός ότι είμαι ικανή να βγω από το καμαρίνι και να μαλώσω με τους τεχνικούς επειδή το μικρόφωνο ενός συναδέλφου δεν είναι ρυθμισμένο καλά.

Δεν με πειράζει να τα χάσω όλα και να ξαναρχίσω από την αρχή, γιατί πιστεύω στον εαυτό μου, στις δυνάμεις μου, πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι που με αγαπάνε, κι αν χρειαστώ τη βοήθεια τους θα την έχω. Είμαι «αλήτισσα» πάντως, είμαι «τυπάκι» και ξέρω να ζω και με το τίποτα.

Στιγμιαία είμαι ελεύθερη. Και δεν είμαι ακριβώς «ο άνθρωπος που τα έχει όλα». Έχω όλα όσα θέλω για να είμαι κοντά στην οικογένεια μου και να κάνω σωστά τη δουλειά μου. Δεν τα έχω όλα… Δεν μου λείπει τίποτα υπ’ αυτή την έννοια. Μου λείπει λίγη ησυχία και αυτοσυγκέντρωση. Να έχω λίγο χρόνο να καταλαγιάσει αυτό το πράγμα, που εντέλει αγαπώ πολύ να κάνω. Είναι το ναρκωτικό μου, η δουλειά μου. Δεν μου αρέσουν τα ψεύτικα ναρκωτικά, μου αρέσουν τ΄ αληθινά. Αλλά δεν παύει να σου προσδίδει άγχος.

Έχω εισπράξει πολλά ”μπράβο” και υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι έστω κι αν ήταν ψεύτικα ή όσο και να το αξίζω, ίσως κάποτε αυτό να τελειώσει. Εύχομαι στον εαυτό μου να αφήσει πίσω πράγματα που θα νικήσουν χρόνους και ηλικίες. Η αξία μου δεν είναι το look, οι φωτογραφήσεις και τα ρούχα, αλλά το φυσικό χάρισμα που μου έδωσε ο Θεός, η φωνή μου.

Η απλή ευτυχία μου πηγάζει από τη χαρά μου να τραγουδάω. Δεν αναφέρομαι στα show, στην πίστα, στο προιόν «Βίσση-star-woman». Είναι η Άννα, η φωνή και η στιγμή. Σε όλα τα παραπάνω όμως έχω μια υγιή αντιμετώπιση. Δεν φοβάμαι να ανοίξω την καρδιά μου. Αρκεί να νιώσω εμπιστοσύνη.

Τι σημαίνει Βίσση; Η Βίσση είναι τα τραγούδια της, όλη αυτή η πορεία, είναι –αν θες- η τόλμη που έχω να μην ακούω, να μην αφουγκράζομαι αρνητικά πράγματα και συντηρητικά πράγματα. Δεν είναι ακριβώς κακίες, είναι συντηρητισμοί. Ο πραγματικός καλλιτέχνης δεν έχει ηλικία. Κανένας δεν έχει ηλικία ρε παιδιά! Στα 60 και μετά, θα περιμένεις να πεθάνεις; Αυτό που αγαπάς, θα κάνεις!

Ξέρω πολύ καλά ότι η φωνή μου δεν έχει τη φρεσκάδα που είχε όταν ήμουν είκοσι χρονών. Τα τραγούδια που έλεγα το '80, τα λέω ένα τόνο κάτω. Άμα βάλω δύο και τρεις τόνους κάτω, τότε θα αρχίσω να ανησυχώ.

Είμαι όσο χρονών είμαι και βγαίνω και το λέω. Δεν το φοβάμαι. Μου λένε όλοι επειδή δείχνεις έτσι. Ε και; Πώς δείχνω δηλαδή; Και ρυτίδες έχω και το δέρμα μου δεν είναι σφριγηλό και έχω αρχίσει να συμφιλιώνομαι με όλο αυτό. Γι' αυτό και δεν με βλέπετε με τις απίστευτες πλαστικές. Ευτυχώς δεν έχω φρικάρει με αυτά τα πράγματα. Καμιά φορά με βλέπουν οι φίλοι μου και μου λένε: «από κάτω τα μάτια σου είναι κάπως κουρασμένα». «Ε, και τι έγινε;», λέω εγώ. Με βρίσκω γοητευτική κι έτσι δηλαδή. Εμένα μ' αρέσουν οι γυναίκες που είναι ήρεμες με τον εαυτό τους και που μεγαλώνουν όμορφα. Τη Meryl Streep, ας πούμε, τη θεωρώ κούκλα για την ηλικία της. Τη Michelle Pfeiffer και τη Sharon Stone που είμαστε και συνομίληκες επίσης. Τι γυναίκες!

Αποσπάσματα από συνεντεύξεις στο Life & Style το 2012, στο IN STYLE το 2003, στο περιοδικό διπλό τηλέραμα το 1983 και στο περιοδικό Omikron το 2012.

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v